نقش ساختارهای زمینشناسی و سنگشناسی در تغییرات کمی و کیفی آبخوانهای منطقة اشتهارد

آبخوان اشتهارد بخشی از حوضة آبریز رودخانة شور محسوب می شود. پتانسیل آبی در مناطق مختلف حوضة اشتهارد، به دلیل تنوع سازندها و ساختارهای زمین شناسی متفاوت است. در این مقاله به ارتباط ویژگی های کمی و کیفی منابع آب با ویژگی های زمین شناسی محدوده به لحاظ سنگ شناسی و ساختاری پرداخته شده است. به این منظور با تعیین محدوده در منطقة اشتهارد به بررسی میدانی و شناسایی و پراکندگی سازند های زمین شناسی و موقعیت گسل ها با استفاده از نقشه های زمین شناسی موجود پرداخته شد. سپس با شناسایی موقعیت چاه ها و براساس نتایج تجزیه نمونه های آب منطقه، نقشه های هم غلظت کلر، سولفات ، کلسیم ، منیزیم و... ترسیم شد. تفسیر نقشه های رسم شده نشان داد که بیشترین تمرکز عناصر در نیمة شمالی دشت بوده و روند تغییرات آنها، از ارتفاعات شمالی به سمت مرکز و شرق محدوده است که با مسیر رودخانة شور تطابق دارد. با توجه به نتایج کیفی آب، نواحی شمالی دشت دارای تیپ کلرور سدیک است و این منطقه از نظر شرب در ردة متوسط تا کاملاً نامطبوع و از لحاظ کشاورزی در ردة شور و مضر برای کشاورزی قرار دارد. بررسی ها نشان داد که وجود پهنة نمکی در شمال دشت به همراه افت ایجادشده در مرکز دشت که ناشی از برداشت بی رویه از منابع آبی است، تأثیر زیادی در کاهش کیفیت آب منطقه داشته است.