اثر اعتیاد والدین به مرفین بر میزان باروری و هورمون های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان در زمان بلوغ در موش صحرایی

چکیده مقدمه: مصرف اپیوئیدهایی نظیر مرفین موجب کاهش سطح سرمی هورمون های محور هیپوفیز ـ گناد در هر دو جنس می شود. از طرفی اپیوئیدهایی مانند مرفین می توانند از طریق جفت و شیر مادر به فرزند منتقل شوند. مصرف مرفین توسط مادر در دوران بارداری، می تواند بر غلظت هورمون های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نیز تأثیر گذارد. متأسفانه توجه به نقش انفرادی مادر در سلامت فرزندان موجب شده است که علی رغم اثرهای سوء مصرف مرفین توسط پدر بر فرزندان، این مهم کمتر مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه اثر احتمالی اعتیاد والدین به مرفین بر سطح سرمی هورمون های هیپوفیز ـ گناد بررسی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی 40 سر موش صحرایی ماده و 16 سر موش صحرایی نر با مصرف خوراکی دوز افزایش یابنده ی مرفین محلول در آب آشامیدنی به مدت 21 روز معتاد شدند. سپس حیوانات برای انجام جفت گیری به چندگروه تقسیم شدند: ماده ی معتاد و نر غیر معتاد (گروه آزمون 1)، نر معتاد و ماده ی غیر معتاد (گروه آزمون 2)، نر و ماده ی معتاد (گروه آزمون 3) و گروه های شاهد 1 و 2 و گروه شاهد در کنار هم قرار داده شدند. پس از رسیدن فرزندان به سن بلوغ غلظت سرمی هورمون های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نر و ماده ی گروه های مختلف اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی بود و 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که در فرزندان ماده ی گروه آزمون 1 غظت سرمی هورمون lh (04/0±086/0 واحد بین المللی در لیتر، 17 بتا استرادیول (92/5±2/93 نانوگرم در لیتر و پروژسترون (98/2±46/22 نانوگرم در لیتر) بود که نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری یافته است ولی تفاوت معنی داری در غلظت سرمی هورمون fsh (07/0± 21/0 واحد بین المللی در لیتر) مشاهده نشد. اعتیاد مادر به مرفین تفاوت معنی داری بر سطح سرمی هورمون های lh،fsh و تستوسترون فرزندان نر نداشت. اعتیاد پدر به مرفین نیز تفاوت معنی داری بر هورمون های محور هیپوفیز ـ گناد فرزندان نر و ماده نداشت. در گروه آزمون 3 باروری انجام نشد.