شیوع آدنوویروس ۳۶ انسانی و ارتباط آن با چاقی و فاکتورهای لیپیدی در جمعیت قند و لیپید تهران

مقدمه: امروزه چاقی یکی از مشکلات مهم بشری به شمار می رود و تداوم آن در بروز بیماری های قلبی ـ عروقی و دیابت موثر است، اما ایده ی وجود منشای ویروسی برای آن در مقایسه با دلایل ژنتیکی و سایر عوامل محیطی کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین، هدف مطالعه ی حاضر بررسی میزان شیوع adv36 و ارتباط آن با فاکتورهای چاقی و لیپیدهای سرمی در جمعیت قند و لیپید تهران بود. مواد و روش ها: در مطالعه ی مقطعی حاضر، 348 نفر به صورت تصادفی از میان آزمودنی های مطالعه ی قند و لیپید تهران (tlgs) انتخاب شدند. سپس هر یک از متغیرهای تن سنجی، بیوشیمیایی و فشار خون برای آن ها اندازه گیری شد. آنتی بادی ضد adv36 با روش elisa اندازه گیری گردید. یافته ها: شیوع آنتی بادی مثبت adv36 در کل جمعیت 8/61% (215 نفر) بود. شیوع ویروس یاد شده در افراد دارای اضافه وزن و چاق از افراد با وزن طبیعی کمتر بود (به ترتیب 3/57 و 6/68%). در کودکان و نوجوانانی که آنتی adv36 مثبت بودند، میانگین قد، وزن، اندازه دور کمر، کلسترول تام، کلسترول-ldl، تری گلیسرید، فشار خون دیاستولی و سیستولی بیشتر، و سطح کلسترولhdl- کمتری اندازه گیری گردید. هم چنین، در افراد بزرگسال با آنتی بادی مثبت adv36، میانگین قد، وزن و تری گلیسرید بالاتر و سطح کلسترول hdl-کمتر نشان داده شد. نتیجه گیری: در جمعیت تهرانی، با وجود شیوع بالای آنتی adv36، ارتباط معنی داری بین آن و نمایه ی توده ی بدن مشاهده نگردید، ولی حضور این ویروس با اختلالات لیپیدی همراه بود. بنابراین، روش های خنثی سازی تاییدی برای ادامه این پژوهش توصیه می گردد.