مطالعۀ اثر افزایش شمار نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی با استفاده از روشrrblup

انتخاب ژنومی، روشی برای پیش بینی ارزش های اصلاحی، با استفاده از شمار زیادی نشانگر است. هزینۀ فراوان ژنوتیپ کردن تعداد زیادی حیوان برای تعداد زیادی نشانگر، کاربرد گستردۀ انتخاب ژنومی را محدود می کند. هدف این مطالعه، بررسی اثر استفاده از تراکم کم تا متوسط نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی با استفاده از مدل rrblup بود. صفات با وراثت پذیری 10، 20 و 40 درصد شبیه سازی شد. ژنوم شبیه سازی شده دارای25 جفت کروموزوم بدنی، هرکدام با طول یک مورگان بود. شمار نشانگرها روی 25 کروموزوم،12500، 27500 و 50000 نشانگر بود که 125، 250، 500 و 1000 qtl در طول کروموزوم ها توزیع تصادفی شدند. میانگین حداقل مربعات صحت برآوردهای ژنومی، بین سطوح متفاوت وراثت پذیری و بین تراکم های متفاوت نشانگرها، متفاوت بود (p< 0.05). در صفات با وراثت پذیری کم (10 درصد)، افزایش تعداد نشانگرها در تراکم های کم (250) یا زیاد (1000)qtl بر صحت ارزیابی ژنومی تأثیر نداشت، اما در تراکم های متوسط qtl (250 و 500qtl ) صحت ارزیابی ژنومی را افزایش داد. در صفات با وراثت پذیری متوسط (20 درصد) افزایش تعداد نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی تأثیر نداشت. در صفات با وراثت پذیری بالا (40 درصد) افزایش تعداد نشانگرها در تراکم های کم qtl (125) صحت ارزیابی ژنومی را افزایش داد، اما در تراکم های متوسط یا زیاد qtl (250، 500 و 1000) بر صحت ارزیابی ژنومی تأثیر نداشت.