اثر کانابیدیول در پیشگیری از ادم مغزی و آسیب های ناشی از مدل ایسکمی مغزی موضعی- موقتی در موش صحرایی

چکیده سابقه و هدف: طی ایسکمی مغزی، مجموع فرآیندهای پاتولوژی سلولی و ملکولی، آسیب مغزی را موجب می شود که شاخص ترین آنها التهاب و استرس اکسیداتیو است. کانابیدیول، کانابینوئید طبیعی غیر روان گردان، در مدل های مختلف بیماری های نورودژنرتیو، اثرات حفاظت عصبی را به واسطه ی خصوصیت ضدالتهابی و ضداکسیدانی اعمال می کند. بنابراین اثرات نوروپروتکتیو این ترکیب در مدل ایسکمی مغزی دور از انتظار نیست. در مطالعه ی حاضر، تلاش کرده ایم که اثر کانابیدیول را بر پیشرفت آسیب های سکته ی مغزی به ویژه ادم مغزی بررسی کنیم. مواد و روش ها: موش های صحرایی به شش گروه اصلی تقسیم شدند. با استفاده از جراحی استریوتکسی، کانول در بطن جانبی مغز تعبیه شد. کانابیدیول در دوزهای ۵۰ ، ۱۰۰ و ۲۰۰ نانوگرم به مدت پنج روز به بطن جانبی تزریق گردید. بعد از تیمار، موش ها تحت عمل جراحی ایسکمی مغزی قرار گرفتند. بعد از ۲۴ ساعت، نقص نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و ادم مغزی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که کانابیدیول در دوزهای ۱۰۰ و ۲۰۰ نانوگرم، موجب کاهش قابل توجهی در نقص های نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و ادم مغزی در مقایسه با گروه حلال گردیده است. این در حالی است که دوز ۵۰ نانوگرم کانابیدیول نتوانسته است موجب تغییرات خاصی در این پارامترها شود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیان می دارد که کانابیدیول ممکن است با کاهش محتوای آب مغزی و نقایص نورولوژیکی، آسیب های حاصله از ایسکمی را که به صورت انفارکتوس بروز می کند، به طور قابل توجهی تخفیف دهد.