تأثیر فرآوری شیمیایی با سود بر ارزش تغذیه‏ای و فراسنجه های گوارشی چوب صنوبر و چوب انگور

به منظور بررسی ارزش تغذیه ای برخی مواد لیگنوسلولزی سه آزمایش انجام گرفت. برای افزایش گوارش پذیری، چوب صنوبر شیرین و چوب انگور با سود 5 درصد عمل آوری شدند. در آزمایش اول ترکیبات شیمیایی، ضرایب گوارشی، اسیدیتۀ مایع شکمبه، و خوش خوراکی 4 رأس گوسفند نر نژاد ماکوئی اندازه گیری شد. میانگین گوارش پذیری مادۀ خشک برای صنوبر خام و عمل آوری شده و انگور خام و عمل آوری شده به ترتیب برابر با 19/40، 47/59، 2/34، و 11/59 درصد، مادۀ آلی 56/42، 4/60، 9/35، و 15/60 درصد و دیوارۀ سلولی 64/29، 72/46، 15/27، و 26/44 درصد بود. اسیدیتۀ مایع شکمبه در تمام تیمارها در ساعات اولیه کمترین مقدار را داشت و پس از آن افزایش یافت. خوش خوراکی چوب انگور و صنوبر عمل آوری شده بیشتر از انگور و صنوبر خام بود. در آزمایش دوم تجزیه پذیری مادۀ خشک، مادۀ آلی، و دیوارۀ سلولی در 4 رأس گوساله نر نژاد هلشتاین بررسی شد. میانگین تجزیه پذیری مؤثر در سطح 03/0 مادۀ خشک صنوبر خام برابر با 8/5 درصد، انگور خام 5/11 درصد، صنوبر عمل آوری شده 1/36 درصد، و انگور عمل آوری شده 1/37 درصد بود. مادۀ آلی صنوبر خام برابر با 3/9 درصد، انگور خام 16 درصد، صنوبر عمل آوری شده 2/33 درصد، و انگور عمل آوری شده 33 درصد بود. دیوارۀ سلولی در صنوبر خام برابر با 5/4 درصد، انگور خام 2/6 درصد، صنوبر عمل آوری شده 5/21 درصد، و انگور عمل آوری شده 2/16 درصد بود. در آزمایش سوم خصوصیات فیزیکی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده از آزمایش ها نشان داد که دانسیتۀ توده ای انگور خام بیشتر از صنوبر خام، ظرفیت نگهداری آب صنوبر خام بیشتر از انگور خام، و مادۀ خشک محلول صنوبر خام نیز بیشتر از انگور خام بود. در حالت کلی می توان به این نتیجه رسید که عمل آوری چوب ها با سود، تأثیر مثبت زیادی بر ارزش غذایی آن ها داشته است.