مقایسۀ اثر زمان استراحت ۱ و ۳ دقیقه بین نوبت ها و حرکات تمرین با وزنه بر شاخص های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای متوالی حرکات در مردان جوان تمرین نکرده

چکیده هدف: مطالعات گوناگون نشان داده اند که زمان های استراحتی مختلف اثر معنی داری بر پاسخ های هورمونی، متابولیکی و قلبی عروقی می گذارد. این عامل می تواند به پاسخ های متفاوت آسیب عضلانی منجر شود و اهداف تمرین را دستکاری کند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر زمان های استراحت بین نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه بر شاخص های آسیب عضلانی و حفظ تکرارهای حرکات متوالی بود. روش پژوهش: 12 نفر آزمودنی تمرین نکرده (سن 06/2±17/23 سال، قد 55/3±17/175سانتی متر، وزن 26/8±33/67 کیلوگرم و چربی 82/1±67/16 درصد) در دو جلسه فعالیت مقاومتی با دو هفته استراحت بین هر جلسه در این پژوهش شرکت کردند. ترتیب حرکات در هر جلسه شامل جلوپا، جلوبازو با هالتر، پشت پا، پشت بازو خوابیده با هالتر، پرس پا و پرس سینه با شدت 80 درصد 1rm تا سرحد خستگی بود. آزمودنی ها به صورت تصادفی برای زمان های بین نوبتی و حرکتی 1 و 3 دقیقه در هر جلسه فعالیت مقاومتی انتخاب شدند. آنزیم های کراتین کیناز (ck) و آسپارتات آمینوترنسفراز (ast) پیش از آزمون، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی اندازه گیری شد. همچنین کوفتگی عضلانی توسط مقیاس شیلاجا (pas) قبل از شروع فعالیت، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، t همبسته و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها استفاده شد. یافته ها: غلظت آنزیم های ck، ast در زمان های 24 و 48 ساعت و کوفتگی عضلانی نیز در زمان های بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p≤)، اما تفاوت معنی داری در کوفتگی عضلانی و غلظت آنزیم ها بین دو گروه در زمان های مختلف مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که زمان استراحت 3 دقیقه منجر به افزایش تکرارها می شود (05/0p≤). نتیجه گیری: تفاوت حجم کار و حفظ تکرارها در بین زمان های استراحتی مختلف، مستقل از پاسخ های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی است. همچنین زمان استراحت 3 دقیقه ای منجر به حفظ تکرارها و بازیافت مناسب می شود. واژگان کلیدی: شاخص های بیوشیمیایی، زمان بازیافت، حجم تمرین