مقایسه پیشرفت تحصیلی در تدریس به روش سخنرانی و یادگیری مبتنی بر مسأله در دانشجویان پزشکی: یک مرور نظام مند

مقدمه: امروزه محققین معتقدند که تفاوت هایی در تأثیرگذاری آموزش بر پایه مسأله در مقایسه با روش های سنتی و مرسوم مانند سخنرانی وجود دارد و در همین راستا، پژوهش های زیادی انجام شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی مطالعات مختلف با هدف مقایسه پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی در روش تدریس سخنرانی و یادگیری مبتنی بر مسأله از طریق مرور نظام مند شواهد انجام پذیرفت . روش ها: پژوهش حاضر به روش مرور نظام مند مطالعات انجام شد. در این مطالعه، کلیه مقالات منتشر شده از سال های 1998 تا 2013که مرتبط با مقایسه ی پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پزشکی با دو روش سخنرانی و یادگیری مبتنی بر مسأله بود، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. ابتدا سؤال مطالعه تعریف و استراتژی جستجو مشخص گردید. برای جستجوی مطالعات از بانک داده های بین المللی از جمله، pubmed, scopus, wiley, springer, ovid, embase و منابع داخلی از بانک های magiriran, iranmedex. , irandoc sid و مجلات مرتبط با استفاده از کلید واژه های مناسب و ترکیب آنها استفاده گردید. مقالاتی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند از نظر کیفیت با استفاده از چک لیست های مربوطه ارزیابی شدند. نتایج: از مجموع 95 مقاله که در جستجوی اولیه منابع به دست آمد، در نهایت 8 مقاله قابل استناد و دسته بندی در زمینه پیشرفت تحصیلی انتخاب و وارد مرحله تجزیه و تحلیل داده ها شد. در اکثر پژوهش هایی که به مقایسه این دو روش پرداخته بودند پیشرفت تحصیلی در گروهی که محتوای درسی با روش یادگیری مبتنی بر مسأله به آنها ارائه شده است بالاتر بود و در هیچ مطالعه ای پیشرفت تحصیلی در گروه یادگیری مبتنی بر مسأله کم تر از روش های سنتی یا سخنرانی نبوده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از روش یادگیری مبتنی بر مسأله باعث افزایش توانایی شناختی دانشجویان پزشکی می شود و در بهبود پیشرفت تحصیلی آنان نیز اثربخش است.