اثر بربرین در تنظیم آستروسیت های gfap+ ناحیه هیپوکمپ موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

نویسندگان

حمید کلالیان مقدم

hamid kalalian-moghaddam department of physiology, school of medicine, shahroud university of medical sciences, shahroud, iranگروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران توراندوخت بلوچ نژاد مجرد

torandikhet baluchnejad mojarad department of physiology, school of medicine, tehran university of medical sciences, tehran, iranگروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران مهرداد روغنی

mehrdad roghani neurophysiology research center and department of physiology, shahed university, tehran, iranگروه فیزیولوژی،دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران مهدی خاکساری

mehdi khaksari department of physiology, school of medicine, shahroud university of medical sciences, shahroud, iranگروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران پیراسته نوروزی

چکیده

زمینه: دیابت، خطر ابتلای سیستم اعصاب مرکزی (cns) به اختلالاتی مانند سکته مغزی، تشنج، زوال عقل و اختلال شناختی را افزایش می دهد. بربرین، آلکالوئیدی طبیعی با ساختار ایزوکینولین است که اثر بخشی آن بر اختلالات نورودژنراتیو در مطالعات اخیر گزارش شده است. همچنین ثابت شده است، آستروسیت ها برای عملکرد طبیعی cns حیاتی می باشند و تغییر در عملکرد آن ها متعاقب دیابت در ایجاد اختلالات شناختی ناشی از دیابت نقش دارد. اغلب اختلالات متابولیکی و اکسیداتیو منجر به تغییرات سریع در سلول های گلیال می شود و شاخص این تغییر افزایش تولید پروتئین اسیدی رشته ای گلیالی (gfap=glial fibrillary acidic protein) به عنوان یک نشانگر آستروسیتی می باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر بربرین در تنظیم آستروسیت های gfap+ ناحیه هیپوکمپ موش های صحرایی دیابتی طراحی گردید. مواد و روش ها: گروه های تجربی در این مطالعه شامل کنترل، کنترل تیمار شده با بربرین (100 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن روزانه، به مدت 8 هفته)، دیابتی و دیابتی تیمار شده با بربرین (100 و 50 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن روزانه، به مدت 8 هفته) بودند. اثر بربرین بر واکنش گلیال هیپوکامپ موش های دیابتی با آزمون ایمونوهیستوشیمی gfap ارزیابی گردید در پایان نتایج با نرم افزار آماری 5 prism و آزمون های one way anova و tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: هشت هفته پس از القای دیابت، افزایش معنی دار آستروسیت های gfap+ در ناحیه هیپوکمپ موش های دیابتی، نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین تجویز طولانی مدت با بربرین (100، 50 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 8 هفته) سبب مهار افزایش آستروسیت های gfap+ در مغز موش های دیابتی گردید. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که درمان با بربرین به طور معنی داری منجر به کاهش آستروسیت های gfap+ در هیپوکامپ موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین گردید.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیت‌های GFAP+ ناحیه هیپوکمپ موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه: دیابت، خطر ابتلای سیستم اعصاب مرکزی (CNS) به اختلالاتی مانند سکته مغزی، تشنج، زوال عقل و اختلال شناختی را افزایش می‌دهد. بربرین، آلکالوئیدی طبیعی با ساختار ایزوکینولین است که اثر بخشی آن بر اختلالات نورودژنراتیو در مطالعات اخیر گزارش شده است. همچنین ثابت شده است، آستروسیت‌ها برای عملکرد طبیعی CNS حیاتی می‌باشند و تغییر در عملکرد آن‌ها متعاقب دیابت در ایجاد اختلالات شناختی ناشی از دیابت ن...

متن کامل

اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

  زمینه: دیابت ملیتوس مزمن از راه­های مختلف از جمله تشدید روند تنش اکسیداتیو بر هیپوکامپ تأثیر می­گذارد و به اختلال در یادگیری و حافظه منجر می­شود. شواهد موجود مبنی بر آثار ضد­دیابتی، آنتی­اکسیدانی و حفاظت نورونی بربرین است.   هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر بربرین بر حافظه فضایی کوتاه مدت، یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال موش­های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.   مواد و روش­ها: در ...

متن کامل

اثر بربرین هیدروکلراید بر اختلالات عملکرد حرکتی در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات حرکتی گردیده و بربرین هیدروکلراید، آلکالوئیدی با آثار متعدد ضد دیابتی و آنتی اکسیدان می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر بربرین هیدروکلراید بر اختلالات حرکتی ناشی از دیابت در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی شده است . مواد و روش ها: در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انتخاب و به طور تصادفی به پنج گروه مساوی: شاهد، شاهد تی...

متن کامل

اثر بربرین بر استرس اکسیداتیو هیپوکمپ موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین

دیابت، خطر ابتلای سیستم اعصاب مرکزی (cns) به اختلالاتی مانند سکته مغزی، تشنج، زوال عقل و اختلال شناختی را افزایش می دهد.. بربرین یک آلکالوئید ایزوکوئینولین طبیعی است که اثر بخشی آن بر اختلالات نورودژنراتیو در مطالعات اخیر گزارش شده است. هم چنین ثابت شده است، هیپر گلیسمی از طریق فرایندهای آنزیمی و غیر آنزیمی موجب القای اکسیداسیون خودبه خودی گلوکز گردیده و با تحریک تولید قطعات اکسیژنی و نیتروژنی ...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
طب جنوب

جلد ۱۸، شماره ۲، صفحات ۲۵۰-۲۵۹

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023