مقایسه اثر اسپلینت داینامیک جدید و استاتیک مرسوم بر میزان درد و توانایی های عملکردی دست در زنان مبتلا به سندروم دکورون

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر اسپلینت داینامیک جدید و استاتیک مرسوم بر میزان درد و توانایی های عملکردی دست در زنان مبتلا به سندروم دکورون بود. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی بر روی 24 بیمار زن مبتلا به سندروم دکورون از نمونه های در دسترس در گروه ارتوز و پروتز دانشگاه علوم پزشکی تهران به مدت 2 هفته در سال 92-1391 انجام شد.بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری تقسیم شدند.به یک گروه از بیماران اسپلینت داینامیک جدید سفارشی ساخت و به گروه دیگر اسپلینت استاتیک مرسوم سفارشی ساخت داده شد. میزان درد وتوانایی های عملکردی دست توسط گونه فارسی پرسش نامه dash قبل ونیز دو هفته پس از استفاده از اسپلینت سنجیده شد. همچنین میزان رضایت بیماران از اسپلینت ها در انتهای هفته دوم، توسط مقیاس بصری ارزیابی گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss17 و آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان درد و توانایی های عملکردی در هر دو گروه پس از استفاده از اسپلینت بهبود یافت. مقایسه کاهش درد و افزایش توانایی های عملکردی در دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (p>0/05). رضایت بیماران از اسپلینت داینامیک بیشتر بود. (p<0/05) نتیجه گیری: افزودن مفصل به مچ اسپلینت اسپایکای شست استاتیک باعث افزایش راحتی و رضایت بیماران می گردد و همچنین از نظر بهبود درد و توانایی های عملکردی، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نمی گردد.