مقایسه ضخامت عضلات اکستانسور گردنی در زنان مبتلا به گردندرد مزمن غیراختصاصی و افراد سالم با استفاده از اولتراسونوگرافی

هدف: گردن درد یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی است. یکی از عوارض گردن درد مزمن، تغییر ساختار و عملکرد عضلات گردنی است. با توجه به اینکه اندازه گیری ضخامت عضله، معیار مناسبی برای ارزیابی تغییرات ساختاری عضله محسوب می شود؛ ازاین رو، این مطالعه با هدف بررسی ضخامت عضلات اکستانسور گردنی در افراد مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی و سالم به منظور بررسی تفاوت ساختاری بین دو گروه با استفاده از اولتراسونوگرافی انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه علی-مقایسه ای، 30 داوطلب زن (15 زن مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی و 15 زن سالم) شرکت کردند. تصویربرداری اولتراسونوگرافی در سطح مهره چهارم گردنی، از عضلات اکستانسور گردن شامل مالتی فیدوس، سمی اسپاینالیس سرویسیس، سمی اسپاینالیس کپیتیس، اسپلنیوس کپیتیس و تراپزیوس فوقانی، در حالت استراحت انجام شد. به منظور مقایسه ضخامت عضلات بین دو گروه  از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 انجام گرفت. یافته ها: ضخامت عضلات مالتی فیدوس و سمی اسپاینالیس سرویسیس در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کمتر بود (01/0=p ,03/0=p). ضخامت عضلات سمی اسپاینالیس کپیتیس، اسپلنیوس کپیتیس و تراپزیوس فوقانی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0<p). نتیجه گیری: کاهش ضخامت دیده شده در عضلات مالتی فیدوس و سمی اسپاینالیس سرویسیس در افراد مبتلا به گردن درد، بیانگر آتروفی و ضعف اکستانسورهای عمقی گردن است. با توجه به اینکه آتروفی در عضلات سطحی مشاهده نشد؛ بنابراین، به نظر می رسد درمان این بیماران باید متمرکز بر تمرین درمانی عضلات عمقی باشد.