اثر سلکوکسیب بر سطح سرمی ویسفاتین در دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین در موش های صحرائی نر: نقش مسیر نیتررژیک

زمینه و هدف: ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می گیرد.در دیابت سایتوکین های پیش التهابی مانند پروستاگلندین e2 و نیتریک اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود. روش بررسی: دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (stz) القاء شده و نمونه ها بوسیله سلکوکسیب، ال آرژنین و l-name هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال آرژنین و یا به همراه  l-name تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید. یافته ها: در همه گروه های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری گلیسرید مشاهده شد (05/0>p). در گروه دریافت کننده l-name سطح انسولین بصورت معنادار (001/0>p) کاهش یافت در حالی که در گروه های دریافت کننده سلکوکسیب به تنهایی (05/0>p) یا همزمان با ال آرژنین و l-name  افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (01/0>p). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (05/0>p). درمان با ال آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (05/0>p). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (01/0>p). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه  l-name و یا به همراه ال آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (01/0>p). نتیجه گیری: سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می یابد. مهار سیکلواکسیژناز 2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می باشد. به نظر می رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین های پیش التهابی باشد. کلیدواژه ها: نیکوتین آمید فسفوریبوزیل ترانسفراز، سلکوکسیب، نیتریک اکساید، دیابت ملیتوس، استرپتوزوتوسین وصول مقاله:11/7/94 اصلاحیه نهایی:10/12/94 پذیرش:12/12/94 زمینه و هدف: ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می گیرد.در دیابت سایتوکین های پیش التهابی مانند پروستاگلندین e2 و نیتریک اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود. روش بررسی: دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (stz) القاء شده و نمونه ها بوسیله سلکوکسیب، ال آرژنین و l-name هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال آرژنین و یا به همراه  l-name تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید. یافته ها: در همه گروه های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری گلیسرید مشاهده شد (05/0>p). در گروه دریافت کننده l-name سطح انسولین بصورت معنادار (001/0>p) کاهش یافت در حالی که در گروه های دریافت کننده سلکوکسیب به تنهایی (05/0>p) یا همزمان با ال آرژنین و l-name  افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (01/0>p). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (05/0>p). درمان با ال آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (05/0>p). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (01/0>p). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه  l-name و یا به همراه ال آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (01/0>p). نتیجه گیری: سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می یابد. مهار سیکلواکسیژناز 2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می باشد. به نظر می رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین های پیش التهابی باشد. کلیدواژه ها: نیکوتین آمید فسفوریبوزیل ترانسفراز، سلکوکسیب، نیتریک اکساید، دیابت ملیتوس، استرپتوزوتوسین وصول مقاله:11/7/94 اصلاحیه نهایی:10/12/94 پذیرش:12/12/94