نقش گیرنده های d۱/d۲ دوپامینی در فراموشی القا شده با ۱ـ متیل ـ بتا ـ کربولین (هارمان) بر روی حافظه ی اجتنابی مهاری با استفاده از مدل step-down

چکیده زمینه و هدف: با توجه به اینکه انواع مختلف بتا ـ کربولین ها در رژیم غذایی به مقدار بسیار زیاد وجود دارد، در این مطالعه اثر سیستم دوپامینی بر روی فراموشی القا شده با هارمان که نوعی بتا ـ کربولین است، مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: روش اجتنابی مهاری (غیر فعال) با مدل step-down برای بررسی حافظه در موش های کوچک آزمایشگاهی به کار گرفته شد. یافته ها: تزریق درون صفاقی هارمان (5 و 10میلی گرم در کیلو گرم i.p ) بلافاصله بعد از آموزش به صورت وابسته به دوز، تثبیت حافظه ی اجتنابی مهاری را در حیوان کاهش داد. به کار بردن آپومرفین (5/0 و 1 میلی گرم در کیلو گرم i.p ) قبل از آزمون به تنهایی اثر بر روی فراخوانی حافظه ی اجتنابی مهاری نداشته، ولی منجر به بازگشت حافظه ی تخریب شده ناشی از تزریق بعد از آموزش هارمان گردید. به علاوه به کار بردن sch23390 (025/0، 05/0 و 1 میلی گرم در کیلو گرم i.p ) یا سولپیراید (5/12، 25 و 50 میلی گرم در کیلو گرم i.p ) به تنهایی تأثیری بر روی یادآوری حافظه نداشت، در حالی که در حیواناتی که تثبیت حافظه در آن ها تحت تأثیر تزریق بعد از آموزش داروی هارمان تخریب شده بود، تزریق sch23390 (05/0 و 1/0 میلی گرم در کیلو گرم i.p ) و یا سولپیراید (25 و50 میلی گرم در کیلو گرم i.p ) فراموشی القا شده با هارمان را کاهش داد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که احتمالاً سیستم دوپامینرژیک در فراموشی القا شده توسط هارمان نقش دارد و ممکن است اثرات آن ها از طرق مختلف باشد.