بررسی ارتباط بین مشخصات فردی و سطح سلامت روان با میزان هیپنوتیزم پذیری زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: یکی از درمان های روانشناختی مورد استفاده در بیماران مولتیپل اسکلروزیس، هیپنوتیزم است. تأثیر هیپنوتیزم بستگی به هیپنوتیزم پذیری افراد دارد. هیپنوتیزم پذیری، میزان یا درجه پاسخ افراد به تلقینات هیپنوتیزمی می باشد و یک خصیصه یا مشخصه فردی باثبات است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین مشخصات فردی و سطح سلامت روان با میزان هیپنوتیزم پذیری زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. روش ها: این مطالعه همبستگی بر روی 60 نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر ارومیه انجام شد. ابزارهای مورد استفاده شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی گلدبرگ و میزان هیپنوتیزم پذیری استنفورد بود. یافته ها: در بررسی ارتباط بین متغیرها با میزان هیپنوتیزم پذیری، آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معنادار آماری بین متغیر سن با میزان هیپنوتیزم پذیری نشان داد (r=-0/29 و p value=0/023). همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که ارتباط معنادار آماری بین دو متغیر سطح تحصیلات و میزان هیپنوتیزم پذیری وجود ندارد (p value>0/05). نتایج آزمون تحلیل واریانس نیز نشان داد که ارتباط معنادار آماری بین وضعیت اشتغال و میزان هیپنوتیزم پذیری وجود ندارد (p value=0/420). در بررسی ارتباط بین سطح سلامت روان با میزان هیپنوتیزم پذیری، نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان دهنده ارتباط ضعیف بین این دو متغیر بود (r=0/089 و p value=0/499). نتیجه گیری: در حالت کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که از میان مشخصات فردی، فقط سن با میزان هیپنوتیزم پذیری ارتباط معنادار دارد و هیپنوتیزم پذیری تحت تأثیر سایر مشخصات فردی افراد نبوده و هیپنوتیزم، درمانی مؤثر و بی ضرر است که می تواند در بیماران ام اس به خوبی مورد استفاده قرار گیرد.