تأثیر آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز

زمینه و هدف: بیماران تحت درمان با همودیالیز با مشکلات جسمی و روانی متعددی مواجه هستند. تطابق افراد با شرایط سخت زندگی در خودکارامدی بالا افزایش پیدا می کند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 بیمار مراجعه کننده به مراکز دیالیز شهر کرمان، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از بین 153 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه 45 نفری تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده شامل پرسش نامه مشخصات دموگرافیکی، پرسشنامه خودکارامدی supph (strategies used by patients to promote health) و پرسشنامه کیفیت زندگی bref-whoqol () بود که در سه سطح بالا، متوسط و پایین طبقه بندی شد. اطلاعات در دو مرحله قبل و دو ماه بعد از مداخله آموزشی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری 2χ، paired t و independent t انجام شد. یافته ها: کیفیت زندگی و خودکارامدی در دو گروه قبل از آموزش اختلاف آماری معنی داری نداشت، اما پس از آموزش، کیفیت زندگی و خودکارامدی افراد گروه مداخله افزایش پیدا کرد (001/0 = p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز تأثیر دارد. بنابراین پیشنهاد می شود، آموزش کیفیت زندگی در برنامه های مراقبتی بخش های همودیالیز قرار گیرد. کلید واژه ها: آموزش، کیفیت زندگی، خودکارامدی، همودیالیز