مقایسه تاثیر تغذیه لوله ای به دو روش بولوس و انفوزیون مداوم بر میزان حجم باقیمانده معده و بروز اسهال در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه

زمینه و هدف: حمایت تغذیه ای مناسب یکی از مهمترین جنبه های مراقبت از بیماران بستری در بخش های ویژه می باشد. هر چند مطالعات متعددی در زمینه انتخاب روش مناسب تغذیه ای در این بیماران صورت گرفته است، اما در این خصوص توافق نظر وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر تغذیه لوله ای به دو روش بولوس و انفوزیون مداوم بر میزان حجم باقیمانده معده و بروز اسهال در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بود.   مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر در سال 1392 بر روی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) شهر اصفهان انجام شد. 50 بیمار به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 25 نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله تغذیه از طریق پمپ انفوزیون و در گروه کنترل، تغذیه به روش معمول بولوس صورت گرفت. حجم باقیمانده معده و بروز اسهال هر 4 ساعت به مدت چهار روز مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از فهرست وارسی جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل، آزمون دقیق فیشر و آنالیز واریانس اندازه های مکرر تحت نرم افزار 18spss تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین حجم باقیمانده معده در روز سوم در گروه کنترل بیشتر از گروه مداخله بود(0/04=p). همچنین در گروه مداخله میانگین حجم باقیمانده معده در زمان های مختلف، تفاوت معنی داری نداشت، اما در گروه کنترل میانگین این حجم بین زمان های مختلف به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده بود(0/04=p). آزمون دقیق فیشر تفاوت معنی داری در دفعات بروز اسهال در دو گروه نشان نداد.  نتیجه گیری: در روش تغذیه حمایتی بصورت انفوزیون مداوم، حجم باقیمانده معده افزایش نیافته و سرعت تخلیه معده کم نشده بود. لذا از این روش می توان به عنوان یک روش تغذیه حمایتی مناسب در بخش های ویژه استفاد کرد.