مقایسه و اولویت بندی روش های درمان بیماری های قلبی با استفاده از تکنیک تاپسیس بهبودیافته

چکیده  هدف: این مقاله جهت ارزیابی و انتخاب مناسب ترین روش درمان بیماری های قلبی از بین پنج روش، درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون)، بای پَس (جراحی قلب باز)، آنژیوپلاستی (گذاشتن بالن)، icd وpace maker (گذاشتن باطری قلب) انجام شده است. این روش ها از نظر طول دورهٔ درمان، شدت علائم، هزینه، نیاز به استراحت و غیبت از کار، تمایل بیماران و امکانات و تجهیزات لازم جهت انجام شان با یکدیگر متفاوت هستند. این مقاله قصد دارد، با تکنیک تصمیم گیری چند معیارهٔ تاپسیس بهبودیافته، روش های درمانی را با توجه به معیارهای ذکر شده ارزیابی کرده و مناسب ترین روش را مشخص نماید.  روش بررسی: سی فرد خبره، پنج روش درمان را از نظر شش معیار ذکر شده در نظر گرفته و برای ارزیابی هر روش نسبت به هر معیار، از مقیاس ۱ تا ۹ (مقیاس دو قطبی) استفاده کردند. پس از تشکیل ماتریس تصمیم گیری، در یک فرآیند شش مرحله ای از تکنیک تاپسیس بهبودیافته، پنج روش درمان را اولویت بندی کرده و مناسب ترین روش مشخص شد.  یافته ها: روش درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون) با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۹۷۹۷ در مقایسه با سایر روش ها در اولویت اول قرار داشته و می توان آن را به عنوان اولین روش جهت درمان بیماری های قلبی به بیماران پیشنهاد نمود. بقیهٔ روش ها به ترتیب اولویت، روش آنژیوپلاستی (گذاشتن بالن) با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۴۵۰۸، icd با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۰۲۱۳، pace maker (گذاشتن باطری قلب) با ضریب نزدیکی ۰٫۵۲۰۹۶ و روش بای پَس (جراحی قلب باز) با ضریب نزدیکی ۰٫۲۹۳۲۵۹ هستند.  نتیجه گیری: مطابق یافته های این تحقیق روش درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون) به علت این که همزمان به معیارهای مثبت نزدیک بوده و از معیارهای منفی دور است، به عنوان مناسب ترین روش مشخص شده است. (۰٫۶۵۹۷۹۷= ci)