بررسی میزان بقاء و برخی عوامل مؤثر برآن در زنان مبتلا به سرطان پستان جراحی شده در بیمارستان امداد سمنان در سال های ۸۱- ۱۳۷۰ : کاربرد رگرسیون کاکس

سابقه وهدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در خانم ها و دومین علت مرگ ناشی از سرطان پس از سرطان ریه می باشد. میزان بقاء شاخص مهمی جهت ارزیابی تأثیرات روش های درمانی و تشخیصی در سرطان پستان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقای سرطان پستان دربیمارانی می باشد که تحت جراحی modified radical mastectomy درسمنان قرارگرفته اند. مواد و روش ها: دراین مطالعه پرونده تمام بیمارانی که از سال 1370 تا پایان سال 1381 در بیمارستان امداد سمنان تحت جراحی modified radical mastectomy قرارگرفته بودند بررسی شده و داده های مورد نیاز استخراج شد. سپس با مراجعه مستقیم به آدرس بیماران علاوه بر تکمیل اطلاعات، بیماران از نظر وضعیت حیاتی پیگیری شدند. یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 0/14± 5/51 سال، شایع ترین نوع بدخیمی کارسینوم مجاری مهاجم (invasive ductal carcinoma) با 80 درصد موارد و 42 درصد بیماران در مرحله iii به ترتیب بیماری مراجعه کرده بودند. افزایش سن(002/0= p) و مرحله بیماری (000/0= p ) با کاهش میزان بقاء ارتباط معنی دار آماری داشتند. میزان بقای 5 و 10 ساله درمرحلهi ، 100 درصد، درمرحله ii به ترتیب 77 درصد و 65 درصد، درمرحله iii 23 درصد و 12 درصد و در کل 58به ترتیب درصد و 47 درصد بود. دو نفر بیمار مراجعه کننده در مرحله iv بیماری قبل از 5 سال فوت نمودند. نتیجه گیری: میزان بقای بیماران جراحی شده در مرحله i و ii با مطالعات مشابه برابر بود ولی در مرحله iii و iv میزان بقاء در سمنان پایین تر بود. هم چنین میزان بقای 5 و 10 ساله بیماری در کل نیز نسبت به اکثر مطالعات در سایر نقاط کمتر بود. مراجعه بیماران در مراحل بالای بیماری و عدم وجود امکانات شیمی درمانی و رادیوتراپی در سمنان از علل میزان بقای پایین تر بیماران می باشند. لذا آموزش به خانم ها درجهت شناسایی سرطان پستان در مراحل اولیه، باید با جدیت بیش تری توسط مراکز بهداشتی دنبال شود.