ارتباط شاخص شوک با میزان مرگ و میر بیماران ترومایی در ۲۴ ساعت اول بستری در بیمارستان خاتم الانبیاء ایرانشهر

مقدمه: تروما از مهمترین مشکلات سلامتی در دنیا و از علل منجر به مرگ و ناتوانی به خصوص در چهار دهه اول زندگی در مصدومین است. در ایران نیز مرگ و میر ناشی از تصادفات از وضعیت بحرانی برخوردار است و آمار موارد فوت ناشی از تصادفات هرساله بین 10-15 درصد در حال رشد است. هدف: تعیین ارتباط شاخص شوک با میزان مرگ ومیر بیماران ترومایی در 24 ساعت اول بستری در بیمارستان روش: طرح مقطعی آینده نگر برای بررسی ارتباط شاخص شوک با میزان مرگ ومیر بیماران ترومایی در 24 ساعت اول بستری بر روی 240 نفر بیمار ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء ایرانشهر استفاده شد. شاخص شوک از تقسیم تعداد نبض بر فشارخون سیستولیک بدست می آید که در حالت طبیعی بین 5/0 تا 7/0 قرار دارد. شاخص شوک در بدو ورود به بیمارستان اندازه گیری شد و در پایان 24 ساعت اول مرگ و میر بیماران پیگیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 15 و با کمک آزمون رگرسیون لوجستیک و مجذورکای انجام شد. یافته ها: 2/74% بیماران به دلیل تصادف مراجعه کردند که از بین آنها 3/38% دچار تروماهای متعدد بودند. در 24 ساعت اول بستری، 1/2% بیماران ترومایی فوت کردند. حداقل شاخص شوک 31/0 و حداکثر 59/1 با میانگین 71/0 بود. ارتباط معنی داری بین اولین شاخص شوک با میزان مرگ ومیر بیماران ترومایی در 24 ساعت اول بستری در بیمارستان دیده شد (001/0p<). بیشترین مرگ ومیر در افراد با شاخص شوک بیشتر از 9/0 گزارش شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص شوک قادر به پیشگویی مرگ ومیر بیماران ترومایی است؛ بنابراین، می تواند به عنوان یک ابزار در تریاژ و اولویت بندی بیماران ترومایی بکار گرفته شود. به منظور جلوگیری از هرگونه خطا بهتر است همراه با سایر ابزار تریاژ استفاده شود.