فعالیت جسمانی و عوامل مؤثر بر آن در کارکنان یک مرکز نظامی در ایران

با توجه به اهمیت بالای فعالیت جسمانی کافی در نیروهای نظامی، این تحقیق به منظور تعیین سطح فعالیت جسمانی و عوامل مؤثر بر آن در کارکنان یک مرکز نظامی در ایران انجام شد. این مطالعه توصیفی به روش مقطعی روی 191 نفر از کارکنان یک مرکز نظامی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند اجرا گردید. از پرسشنامه خود گزارشی روا و پایا آن برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 5/11 spss- ، آمار توصیفی و آمار تحلیلی استفاده گردید. بر اساس نتایج تحقیق، سطح فعالیت جسمانی 1/35، 4/19 و 5/45 درصد نمونه ها به ترتیب کم، متوسط و شدید بود. بین سطح فعالیت جسمانی با آگاهی (001/0 p= ) و جنس (022/0 p= ) ارتباط معنی داری مشاهده گردید ولی بین سطح فعالیت جسمانی با نوع شغل، سن و تحصیلات کارکنان این ارتباط معنی دار نبود. همچنین از نظر کارکنان، مهم ترین مانع فعالیت جسمانی کمبود وقت و مهم ترین راه های افزایش فعالیت جسمانی، دسترسی به تسهیلات و امکانات، ورزش های سازمانی در دسترس، برگزاری کلاس های آمادگی جسمانی در محل کار و داشتن اوقات فراغت بیشتر ذکر شد. با توجه به نتایج این مطالعه برای افزایش فعالیت جسمانی نیروهای نظامی، برنامه ریزی به منظور برطرف کردن موانع، تأمین تسهیلات و امکانات و آموزش در محل کار ضروری به نظر می رسد.