مقایسه تأثیر داروی ریواستیگمین و عصاره آبی کندر بر بیان ژن پیش ساز آمیلوئید در رت های تیمار شده با کلرید آلومینیوم

مقدمه: مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که کندر در روند افزایش یادگیری و تقویت حافظه مؤثر است. یکی از اختلالات مهم شناختی درگیرکننده حافظه بیماری آلزایمر می باشد. همچنین افزایش بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (app) به آلزایمر می انجامد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر مصرف خوراکی عصاره آبی کندر با داروی ریواستیگمین بر بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (app) در هیپوکمپ رت های تیمار شده با alcl3 انجام گرفت. مواد و روش ها: بدین منظور 24 رأس رت نر بالغ با محدوده وزنی 30±220 گرم به طور تصادفی در چهار گروه (6n=) تقسیم شدند و به مدت 120 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار گروه ها به صورت، گروه یک کنترل (آب مقطر)، گروه دوم به عنوان گروه مدل آلزایمر روزانه یک میلی‎لیتر ماده شیمیایی alcl3 با دوز mg/kg 20، گروه سوم به مدت دو ماه alcl3 با همان دوز و دو ماه دیگر عصاره آبی کندر با دوز mg/kg 200، گروه چهارم مجدداً به مدت دو ماه alcl3 با همان دوز و دو ماه دیگر ریواستیگمین mg/kg 0/3 دریافت نمودند. پس از پایان دوره تیمار، عملکرد حافظه فضایی و یادگیری حیوانات توسط ماز آبی موریس به مدت 6 روز متوالی ارزیابی شد. سپس بافت هیپوکمپ آن ها جداسازی و در دمای 80- درجه نگهداری گردید. rna ی تام با استفاده از کیت rnx-plus استخراج گردید و میزان بیان ژن app به روش نیمه کمی (semi-quantitative) موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از ماز آبی موریس نشان داد که مصرف alcl3 باعث از بین رفتن یادگیری در رت ها شده است ولی تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین باعث بهبود نسبی یادگیری در رت های مدل می شود. بررسی میزان بیان نسبی app در گروه های مختلف نشان داد که مصرف alcl3 افزایش معنی داری در بیان app القاء می کند. مقایسه اثر تیمار با عصاره آبی و داروی ریواستیگمین در رت های مدل حاکی از آن است که عصاره آبی کندر می تواند باعث کاهش بیان ژن app در مقایسه با داروی ریواستیگمین شود. نتیجه گیری: مصرف alcl3 باعث آسیب یادگیری و عملکرد حافظه فضایی در رت ها می شود و تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین می تواند آن بهبود بخشد. همچنین عصاره آبی کندر می تواند افزایش بیان القاء شده app توسط alcl3 را کاهش دهد.