Yozgatlı Hüznî’nin Nasihat-nâmesine Değerler Perspektifinden Bir Bakış

Klasik Türk edebiyatında farklı nazım şekilleriyle yazılmış birçok tür bulunmaktadır. Bunlardan biri de nasihat-nâmelerdir. Daha çok didaktik bir karakter arz eden bu tür, edebiyatına İran ve Arap edebiyatından geçmiştir. Nasihat-nâmelerde şairler okuyucuya sosyal, siyasi, dinî ahlaki konularda birtakım mesajlar verir. Temel kaynağı Kuran hadisler olan mesajların amacı birey toplumu irşad edip olgun insan yetiştirmektir. 
 Yunus Emre’nin yazmış olduğu Risâletü’n-Nushiyye Anadolu sahasında ilk nasihat-nâme örneği olarak gösterilir. Süregelen yüzyıllarda telif tercüme sayıda yazılmıştır. Dede Ömer Rûşenî, Şeyh İbrahim Gülşenî, Eşrefoğlu Rûmî, Sinan Paşa, Nidâî, Birgivî Mehmet Efendi, Cemâlî, Güvâhî, Nâbî Sünbülzâde Vehbî’nin nasihat-nâmeleri türün önemli örneklerindendir. Mesnevi şekliyle müstakil eser yazılan nasihat-nâmeler dışında divanlarda türünde kaleme alınmış manzumelere rastlanmaktadır. 20. yüzyıl şairlerinden Yozgatlı Hüznî’nin oğlu Abdullah Ebu’l-Kasım için yazdığı nasihat-nâmesidir. 142 beyitten müteşekkil manzumede şair, oğluna hitaben değerler üzerinden öğütler vermektedir. Bu çalışmada mezkur nasihat-nâmesi perspektifli bakış açısıyla tahlil edilecektir.