Mirası Reddeden Mirasçının Alacaklılarının TMK m 617 Kapsamında Korunması

Mirasın iradi reddi, mirasçının mirası kabul etmeyerek mirasçılık sıfatını ortadan kaldırmaya yarayan bir hukuki yoldur. Miras, kanunda gösterilen usule uyularak, sebep göstermeksizin serbestçe reddedilebilir. Hem yasal hem atanmış mirasçılar reddedebilir. Mirasçı atamanın miras sözleşmesiyle yapılması halinde dahi, reddetme hakkı vardır. Uygulamada mirasın reddinin çoğunlukla, mirasbırakanla ailevi bağlarının, sosyal ilişkilerinin kopmuş olması, reddi yoluyla ekonomik durumu bozuk olan diğer mirasçıların paylarını arttırma, doğrudan reddeden altsoyuna geçmesini sağlama gibi sebeplerle yapıldığı görülmektedir. Diğer yandan, ret hakkını alacaklılarına zarar vermek amacıyla kullanması ise, dürüstlük kuralıyla bağdaşmayan sonuç ortaya çıkmaktadır. Zira kişinin beklenen hak niteliğindeki muhtemel sıfatının, o kişiyle ilişkiye girenler gözünde borç ödemede güvenilirliği bakımından yaratacağı ilave itibar yadsınamaz. Bu durumda kanun, reddin iptali davası açma tanımıştır. TMK m 617’de düzenlenen bu davanın açılabilmesi için, malvarlığının borçlarına yetmiyor alacaklılara reddedilmiş olması ve iptal davasını açan alacaklıların alacaklarını karşılamaya yeterli güvence gösterilmemiş gerekir. İptal davası, reddinden itibaren altı aylık düşürücü süre içinde mirasbırakanın yerleşim yeri asliye hukuk mahkemesinde açılmalıdır. Davayı, iflas etmiş idaresi, aksi halde isteyen alacaklılar açar. Tartışmalı olmakla birlikte Yargıtay, davasının reddetmiş mirasçıya yararlanan kişilere karşı açılması gerektiğini etmektedir. edilmesi halinde, edilen payı resmi tasfiyeye tabi tutulur. Resmi tasfiye sonucunda elde değerden öncelikle alacaklılarının alacakları ödenir. Arta kalan değer olursa, geçerli olsaydı bundan yararlanacak mirasçılara dağıtılır.