Esmâ-i Sitte'nin İrâbı Üzerine Bazı Değerlendirmeler

Arap dilinde cümle içinde kelimelerin yüklendikleri görevleri ve ifade ettikleri anlamları göstermek üzere i’râb olgusu kullanılmıştır. i’râb, kelime sonunda amil denilen fonksiyonel sözcüklerden kaynaklanan değişikliktir. Bu değişiklik farklı belirtilerle kendisini göstermiştir. belirtiler çoğu zaman aslî alametler olarak değerlendirilen damme, fetha kesra harekelerle ortaya çıkmıştır. Bazen de sınırlı sayıdaki kelimelerde hareke yerine geçen ikincil belirti dediğimiz harflerle gösterilmiştir. İkincil belirtilerin kullanıldığı sözcük türlerinden biri esma-ı sitte bilinen أب ، أخ حم، ذو، فم، هن sözcükleridir. Esma-ı fer’i i’râbla i’râblanmanın yanın sıra, bazı lehçelerde belirtilerle, bazılarında ise kıyasa uygun maksûr biçiminde Bununla birlikte dilsel verilerde esmâ-i sittenin şeddeli kullanımına rastlamak da mümkündür. Özellikle belirtileri almaları durumunda bu sözcüklerin nasıl i’râblanacağı meselesi dilcileri arasında tartışma konusu olmuştur. çalışmada konuyla ilgili klasik dil ekollerinin temsilcilerinin i’râbına ilişkin görüşleri değerlendirilmeye çalışılmıştır.