زبان فارسی، اردو و هندی نزدیکترین زبانهای امروزی جهان هستند و از دیرباز تا به امروز بین این زبانها داد و ستد وجود داشته است و تحت تأثیر یکدیگر بوده اند. از میان نویسندگان و داستانسرایان برجسته معاصر هند، پریم چند به بنیانگذاری شیو? جدید داستاننویسی در ادبیات اردو و هندی معروف شده و آثار وی علاوه بر شبه قاره هند و پاکستان در کشورهای غربی نیز شناخته شده است. پریم چند یکی از داستان نویسان واقع گرا در دوره معاصر ادبیات اردو و هندی است که در زمینه داستانکوتاه، رمان، نمایشنامه و غیره آثار برجستهای از خود به جای گذاشتهاست. آثار پریم چند بیش از هرچیز آیینه اوضاع اجتماعی هند و زمینه ساز تحول و بیداری آن جامعه، برای آزادگی و استقلال به حساب می آید و جایگاه آثار جلال آل احمد و سیمین دانشور و برخی از آثار صادق چوبک در حوزه ادبیات داستانی ایران نیز همانند جایگاه آثار پریم چند است. بررسی تطبیقی اشتراکات و تمایزات داستان های برگزیده صادق چوبک، جلال آل احمد و سیمین دانشور با برخی از داستان های پریمچند؛ گویای ویژگی ها و همسانی موضوعات و آثار داستانی کشورهای ستم دیده و استعمارزده نیز به شمار می آید. بر این اساس، ضرورتِ بررسی تطبیقی مورد توجه در آثار نویسندگان این دو کشور به عنوان مسأله اصلی این تحقیق، آشکارتر می گردد. با بررسی تطبیقی آثار داستانی نویسندگان ایرانی با پریم چند می توان دریافت که چه موضوعاتی در مرکز توجه جامعه قرارداشته یا نیاز به برجسته تر شدن داشته است. مثلاً غلبه درونمایه های سیاسی و پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آن در آثار پریم چند به دلیل گستردگی حضور استعمار در این کشور است و غلبه درونمایه های اجتماعی و فرهنگی بر درونمایه های سیاسی ناشی از بحران فرهنگی و اجتماعی ایران در دوران خلق این آثار و احساس ضرورت نویسندگان ایرانی است.