هدف مهم تحقیق حاضربررسی تاثیر بازی های بومی– محلی بر رشد مهارت های حرکتی کودکان 6 - 9 ساله شهرستان پاوه می باشد.بدین منظور از مراکز دبستانی شهرستان پاوه دو مرکز به طور تصادفی انتخاب گردیدند،یک مرکز به عنوان گروه آزمایش(مدرسه شهید صدوقی) و مرکز دیگر به عنوان گروه کنترل(مدرسه شهید مطهری) انتخاب شدند.روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود.ابتدا با استفاده از مقیاس رشد حرکتی لینکلن– اوزرتسکی( مهارت انگشتان،هماهنگی چشم،دست و فعالیتهای عضلات بزرگ دستها،بازوها،پاها و تنه بدن) از کل آزمودنی ها اعم از گروه کنترل و آزمایش پیش آزمون به عمل آمد،سپس به مدت هشت هفته،هر هفته سه جلسه و هر جلسه 15دقیقه در زنگ های تفریح دانش آموزان،بازی های بومی– محلی برای آنها توضیح،و با آنها کار شد.در این مدت گروه دیگر(کنترل) به بازی های معمول مرکز می پرداخت.در انتهای هفته هشتم از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.برای آزمون فرضیه ها از آزمون تی دو نمونه مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معناداری بین اجرای بازی های بومی – محلی و رشد مهارت های حرکتی(انعطاف پذیری،هماهنگی و تعادل) وجود دارد. همچنین براساس یافته های پژوهش نتایج زیر بدست آمد: - میزان مهارت های حرکتی در گروه آزمایش وگروه کنترل یکسان نیست. - میزان انعطاف پذیری در گروه آزمایش و گروه کنترل یکسان است. - میزان تعادل در گروه آزمایش و گروه کنترل متفاوت است. - میزان هماهنگی در گروه آزمایش و گروه کنترل یکسان است. ? کلید واژه ها "بازی های بومی- محلی، مهارت های حرکتی، هماهنگی حرکتی، تعادل، انعطاف پذیری" ?