با توجه به ویژگی ها و کاربردهای گسترده ی مولکول 1و10- فنانترولین، مشتقات و کمپلکس های حاصل از آن با انتخاب شرایط، روش ها و فلزات مناسب سعی برآن شد که در این پروژه به مشتقات و کمپلکس های جدیدی از این مولکول ها دست پیدا کنیم. امید است در آینده این ترکیبات سنتز شده به طور کاربردی در زمینه های گوناگون دارویی و غیره مورد استفاده قرار بگیرند. در راستای تحقق این امر، ابتدا مشتقاتی از 1، 10- فنانترولین حاوی بخش های بنزوتیوفنی مورد سنتز قرار گرفت. در این مشتقات با گسترش حلقه های آروماتیک متصل به مولکول پایه ی 1و10- فنانترولین آروماتیسیته، پایداری و نیز قدرت کئوردینه شوندگی هترواتم ها ی نیتروژن بالا می رود. کمپلکس های حاصل از این لیگاندها با پایداری بیشتر می توانند دارای خواص دارویی در درمان سرطان ها نیز باشند. سنتز این لیگاندها طی چهار مرحله از سینامیک اسید پایه، همان گونه که در متن ذکر شده است انجام می شوند که شامل 6و 9- دی کلروبیس[1] بنزوتیینو[2و 3- c : 3و 2- i][1و10] فنانترولین// 6- کلرو[1] بنزوتیینو[2و 3- c][1و10] فنانترولین // 6و 9- دی کلروبیس [1] بنزوتینو[5و6- d] [1و3] دی اکسول [2و 3- c : 3و 2- i][1و10] فنانترولین می باشند. لیگاندهای سنتز شده با اندازه گیری نقطه ی ذوب و طیف های mass و 1h nmr مورد شناسایی قرار گرفتند. تلاش برای ساخت کمپلکس های حاصل از این لیگاندها با فلز مس همچنان ادامه دارد. با گرفتن بلور مناسب از بعضی حدواسط ها در هنگام سنتز این لیگاندها موفق به ثبت نتایج بلور شناسی حاصل از پراش تک بلور پرتو ایکس سه نمونه از آن ها شدیم. از طرف دیگر کمپلکس هایی از 1، 10- فنانترولین با نمک های مس(??) سنتز شد، که ساختار سه کمپلکس [cu(h2o)(cl)(phen)2]cl.dmf، [cl(phen)cucl2cu(phen)cl]، [cu(phen)(h2o)(so4)]با پراش پرتو ایکس شناسایی شد. در این میان ساختار ترکیب [cu(h2o)(cl)(phen)2]cl.dmf جدید می باشد.