منحنی توزیع اندازه ذرات خاک (psd) بیانگر رابطه بین قطر موثر ذرات با درصد ذرات کوچک تر از یک قطر معین است. از این منحنی برای پیش بینی حرکت و نگهداری آب و مواد محلول در خاک، شدت نفوذپذیری خاک، خیز مویینگی، فرسایش پذیری آبی و بادی و در نهایت تعیین رفتار تبادل یونی خاک ها استفاده می شود. اخیراً، از مدل های ریاضی مختلف psd برای تشریح کامل تر بافت و نیز تأمین ورودی های توابع منحنی رطوبتی و هدایت هیدرولیکی استفاده می شود. تخمین خواص هیدرولیکی از روی psd به ویژه زمانیکه مطالعه رطوبت خاک در مقیاس زیرحوزه مد نظر باشد، مفید است. زیرا در این مقیاس، اندازه گیری جزئیات خواص هیدرولیکی معمولاً غیرممکن است اما احتمالاً اطلاعات psd در پایگاه داده ای وجود دارد. بنابراین انتخاب مناسب ترین مدل psd به منظور تخمین دقیق تر خواص رطوبتی و هیدرولیکی خاک حائز اهمیت است. خاک های آهکی بخش نسبتاً وسیعی از کشور ما را به خود اختصاص می دهند. متخصصین علوم و مهندسی کشاورزی در محاسبات و تصمیم گیری های مربوط به این خاک ها غالباً از منابع علمی کشورهای غربی به ویژه آمریکا استفاده می کنند. از آنجایی که کربنات کلسیم در روش های آزمایشگاهی این منابع از نمونه های خاک حذف و سپس نتایج آزمایشات مختلف خاک گزارش می شوند، لذا در صورت استفاده از آنها باید توجه کرد که حتماً از اعداد موجود در این منابع در کلاس بافتی که کربنات کلسیم آن حذف شده است، استفاده شود. هدف اصلی از این تحقیق بررسی اثر حذف کربنات های کلسیم و منیزیم بر کلاس بافت و اجزای خاک، میانگین هندسی قطر، انحراف معیار هندسی و ضرایب مدل های psd، تعیین بهترین مدل های psd و همچنین تعیین بهترین مدل های منحنی رطوبتی خاک بود. بدین منظور، 71 نمونه خاک از دشت ها و مزارع کشاورزی لردگان و سامان به صورت تصادفی برداشت شد. برای تجزیه ی مکانیکی بافت و تعیین منحنی توزیع اندازه ذرات از روش پیپت و الک استفاده شد. منحنی دانه بندی هر نمونه ی خاک در دو حالت پس از حذف ماده ی آلی و پس از حذف ماده ی آلی و کربنات کلسیم تعیین شد. جرم مخصوص ظاهری به روش کلوخه، جرم مخصوص حقیقی به روش پیکنومتر و منحنی رطوبتی خاک به وسیله دستگاه صفحات فشاری و ستون های آب آویزان اندازه گیری شد. مدل های psd به داده های جرم ذرات - قطر و مدل های منحنی رطوبتی به داده های مکش- رطوبت حجمی برازش داده شدند. سپس بهترین مدل های psd و منحنی رطوبتی بر اساس آماره های مختلف تعیین گردیدند. نتایج نشان داد کلاس بافت نیمی از نمونه های خاک مورد مطالعه (با کلاس بافت لوم، سیلت لوم، سیلت، لوم رسی سیلتی و رسی سیلتی) در اثر حذف کربنات های کلسیم و منیزیم ریزتر شد. همچنین در اثر حذف کربنات های کلسیم و منیزیم در همه کلاس های بافت خاک میانگین هندسی قطر کاهش و انحراف معیار هندسی افزایش یافت. حذف کربنات های کلسیم و منیزیم بیشترین تأثیر را بر ضرایب مدل های لگاریتمی، نمایی، لگاریتمی- نمایی و کمترین تأثیر را بر ضرایب مدل های فردلاند و گمپرتز داشت. نتایج نشان داد مدل فردلاند و همکاران (2000) بهترین مدل psd و مدل ون گنوختن(1980) بهترین مدل منحنی رطوبتی در نمونه های خاک مورد مطالعه می باشند.

جهت بررسی اثرات بره موم، قارچ، سیر و ترکیب این سه ماده و نیز اثرات کمکی این مواد به همراه پروبیوتیک بر روی عملکرد، برخی پارامترهای خونی و قابلیت هضم مواد خوراکی در 576 جوجه خروس گوشتی (سویه راس 308) دو آزمایش صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی در آزمایش اول عبارت بودند از: 1- شاهد (جیره پایه براساس ذرت-سویا)، 2- بره موم 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره، 3- سیر 3 درصد جیره، 4- قارچ 2000 میلی گرم در کیلوگرم جیره، 5- ترکیب این سه ماده؛ و تیمارهای آزمایش دوم شامل: 1- شاهد، 2- پروبیوتیک 450 میلی گرم در کیلوگرم جیره، 3- بره موم به همراه پروبیوتیک، 4- قارچ به همراه پروبیوتیک و 5- پروبیوتیک به همراه سیر بودند. نتایج آزمایش اول نشان داد هیچ یک از تیمارهای آزمایشی نتوانستند در مقایسه با تیمار شاهد اثر معنی داری بر عملکرد داشته باشند(05/0p>) و حتی سیر اثر کاهشی معنی دار (05/0p<) بر این پارامتر داشت. افزودنی ها در مقایسه با تیمار شاهد بر اوزان نسبی اغلب اندام ها اثر نداشتند. تیمار ترکیبی تعداد گلبول قرمز را کاهش (05/0p<) داد، در حالی که تیمار سیر درصد هماتوکریت را افزایش (05/0p<) داد. تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد اثری بر تیتر آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل نداشتند. تیمار سیر و ترکیبی میزان کلسترول سرم و لیپوپروتئین با چگالی پایین را کاهش دادند و تیمار بره موم لیپوپروئین با چگالی بالا را افزایش و لیپوپروتئین با چگالی خیلی پایین را کاهش داد (05/0p<). تمامی افزودنی ها قابلیت هضم پروتئین خام را افزایش دادند، در حالی که قارچ قابلیت هضم ماده آلی و خاکستر را بهبود داد و تیمار ترکیبی قابلیت هضم خاکستر را کاهش داد (05/0p<). در آزمایش دوم نتایج نشان داد که در مقایسه با تیمار شاهد و پروبیوتیک هیچ یک از تیمارهای آزمایشی اثری بر عملکرد نداشتند (05/0p>). تیمارهای افزودنی بر اوزان نسبی اغلب اندام ها اثر معنی داری نداشتند. هیچ یک از تیمارها اثر معنی دار بر شمارش گلبول قرمز، درصد هماتوکریت و تیترآنتی بادی نداشتند (05/0p>). هیچ کدام از تیمارها بر پارامترهای چربی سرم اثر نداشتند (05/0p>). کلیه تیمارها قابلیت هضم پروتئین خام را نسبت به شاهد افزایش (05/0p<) دادند ولی اختلاف آنها با پروبیوتیک معنی دار نشد. نتیجه این تحقیق نشان داد که در آزمایش اول تیمار بره موم عملکرد بهتری در بین تیمارها داشت و در آزمایش دوم اختلافی بین تیمارها مشاهده نشد، هر چند تیمار بره موم به همراه پروبیوتیک قابلیت هضم مواد مغذی و تیترآنتی بادی را بهبود داد.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات فرآوری و افرودنی های جیره ای بر کارایی استفاده از دانه ماشک در جیره های رشد و پایانی جوجه های گوشتی طراحی گردید. به این منظور تعداد 416 قطعه جوجه خروس گوشتی (راس 308) در قالب 8 تیمار و 4 تکرار (13 قطعه در هر تکرار) مورد استفاده قرار گرفت. جیره های آزمایشی شامل 20 درصد دانه ماشک خام، 20 درصد دانه ماشک خام تکمیل شده با نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم)، کولین (7 گرم در کیلوگرم)، متیونین (7 گرم در کیلوگرم) و کولین (7 گرم در کیلوگرم) به علاوه نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم)، 20 درصد دانه ماشک فرآوری شده، 20 درصد دانه ماشک فرآوری شده تکمیل شده با نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم) و یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد بودند. نتایج آزمایش نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی 20 درصد دانه ماشک خام یا فرآوری شده، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک قابل مقایسه با تیمار شاهد، ولی وزن سنگدان بیشتر و وزن طحال کمتری در سن 42 روزگی داشتند. فرآوری دانه های ماشک افزایش معنی دار (05/0p<) قابلیت هضم مدفوعی پروتئین را به همراه داشت. تکمیل جیره حاوی دانه ماشک خام با متیونین موجب کاهش معنی دار (05/0p<) وزن بدن و خوراک مصرفی شد؛ اگرچه قابلیت هضم مواد مغذی را افزایش داد. هیچ یک از جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر تیتر آنتی بادی علیه واکسن نیوکاسل نداشتند (05/0p>). به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که می توان از دانه ماشک خام به میزان 20 درصد در جیره های رشد و پایانی جوجه های گوشتی و بدون مشاهده اثرات منفی استفاده نمود. از طرفی، هیچ یک از مکمل های جیره ای و فرآوری نتوانستند کارایی استفاده از جیره های حاوی 20 درصد دانه ماشک خام را برای جوجه های گوشتی بهبود دهند.

این تحقیق جهت ارزیابی اثر پنج ترکیب از گیاهان دارویی، یک پروبیوتیک و یک آنتی بیوتیک بر عملکرد رشد، کارآیی سیستم ایمنی، خصوصیات لاشه و برخی پارامترهای خونی در جوجه های گوشتی انجام گردید. برای این آزمایش، تعداد 512 قطعه جوجه یکروزه نر سویه راس 308 از یک جوجه کشی تجاری خریداری و به طور تصادفی به هشت تیمار اختصاص یافتند که عبارت بودند از جیره پایه بدون مکمل به عنوان شاهد (c)، جیره حاوی 200 گرم در تن آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین (a)، جیره حاوی 450 گرم در تن پروبیوتیک پری مالاک (p)، جیره حاوی 1 درصد ترکیب گیاهی سیر، دارچین، آویشن باغی، رزماری و آنیس (b)، جیره حاوی 1 درصد آویشن باغی، زیره سیاه، زینیان (g)، جیره حاوی 1 درصد برگ یونجه، سنا، گل گندم و افسنتین (d)، جیره حاوی 1 درصد برگ یونجه ریشه شیرین بیان، ریشه بابا آدم و دارچین (f) و جیره حاوی 1 درصد کلپوره، علف چشمه، افسنتین و سرخارگل (e). در سنین 21 و 42 روزگی ترکیب گیاهی d سبب بهبود غیرمعنی دار متوسط وزن زنده نسبت به گروه شاهد گردید، در حالی که ترکیب گیاهی e کمترین متوسط وزن بدن را در قیاس با گروه شاهد سبب شد (05/0p<). در سن 1 تا 21 روزگی و کل دوره پرورشی تیمار e به طور معنی داری متوسط وزن بدن را کاهش داد (05/0p<). در هیچ یک از دوره های پرورشی تیمارهای آزمایشی نتوانستند تغییر معنی داری را در مصرف خوراک روزانه در قیاس با گروه شاهد ایجاد کنند. در کل دوره پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی ترکیب گیاهی e در مقایسه با گروه تغذیه شده با جیره شاهد ضریب تبدیل بالاتری داشتند (05/0>p). مقادیر کلسترول سرم در سن 33 روزگی در گروه های b، f و g در قیاس با شاهد بالاتر بودند. در مجموع افزودن ترکیب گیاهی f به جیره های جوجه های گوشتی پایدارترین بهبود را در عیار پادتن بر علیه ویروس بیماری نیوکاسل ایجاد کرد. وزن چربی محوطه بطنی و بخش های مختلف روده باریک توسط تیمارهای آزمایشی تحت تأثیر قرار گرقتند. در میان ترکیبات گیاهی مورد استفاده در این آزمایش ترکیب گیاهی d موثرترین ترکیب بر فراسنجه های عملکرد بود، حال آنکه ترکیب گیاهی f پایدارترین بهبود را در سیستم ایمنی ایجاد کرد.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات جایگزینی ذرت با سطوح مختلف سیب زمینی در جیره جوجه های گوشتی در دوره رشد (21 تا 42 روزگی) و پایانی (42 تا 49 روزگی) اجرا شد. آزمایش با استفاده از 6 سطح جایگزینی ذرت با پودر سیب زمینی (0، 10، 20، 30، 40 و 50 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. جایگزین نمودن 10، 20، 30 و 40 درصد ذرت جیره با پودر سیب زمینی اثر معنی داری بر وزن بدن، اضافه وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک نداشت. نتایج نشان دادکه جایگزینی ذرت با پودر سیب زمینی به میزان50 درصد موجب کاهش معنی دار (05/0p<) وزن بدن در سن 49 روزگی، اضافه وزن بدن در سنین 21 تا 42 روزگی و 21 تا 49 روزگی و افزایش معنی دار (05/0p<) ضریب تبدیل خوراک شد. جایگزینی ذرت با سطوح مختلف پودر سیب زمینی تأثیر معنی داری بر مقادیر خوراک مصرفی، درصد اجزای لاشه، ترکیبات سرم و فراسنجه های خونی ایجاد نکرد. در سن 42 روزگی سطوح بالاتر از 10 درصد جایگزینی ذرت با پودر سیب زمینی باعث کاهش معنی دار (05/0p<) قابلیت هضم ایلیومی پروتئین شد. مقدار اسیداوریک مدفوع هنگام جایگزینی ذرت با سطوح مختلف پودر سیب زمینی، تحت تأثیر قرار نگرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که می-توان تا 40 درصد ذرت جیره ی رشد و پایانی جوجه های گوشتی را با پودر سیب زمینی جایگزین نمود، بدون اینکه اثر منفی بر عملکرد آنها داشته باشد.

به خوبی ثابت شده است که گندم حاوی سطوح بالایی از پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای است وهنگامی که گندم جزء اصلی جیره باشد از آستانه تحمل پرنده خارج است واثرات ضدتغذیه ای بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد. این آزمایش جهت بررسی اثرات استفاده از تغذیه مرطوب وآنزیم برروی بهبود خواص گندم که بصورت آردی ودانه کامل می باشد. نوع گندم مورد استفاده در این آزمایش گندم سرداری ونوع آنزیم مورد استفاده آنزیم تجاری گریندازیم (gp15000 ) بود که به مقدار gr 3/0 به ازای هر کیلوگرم گندم جیره از 1تا 49 روزگی استفاده گردید. میزان آب مورد استفاده در تیمارهای تغذیه مرطوب 25/1 کیلوگرم آب به ازای هر کیلوگرم خوراک هوا خشک از 1تا 49 روزگی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی، با استفاده از 416 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 ( نروماده ) در 8 تیمار و 4 تکرار با 13 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. میزان گندم مورد استفاده در این آزمایش به ترتیب 20، 40 و60 درصد در دوره های آغازین، رشد وپایانی می باشد که درهردوره گندم به صورت نصف آردی و نصف دانه کامل، مورد استفاده می باشد ولی در دوره پایانی 20درصد آردی و40درصد گندم کامل می باشد.در طول مدت انجام آزمایش عملکرد جوجه ها به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در سنین 21 و 42 روزگی4 پرنده به ازای هر تیمار برای تعیین خصوصیات لاشه و سرم خون کشتار گردید. نتایج نشان داد که : متوسط وزن بدن در تیمار گندم کامل خشک کمترین و تیمار گندم کامل و آردی مرطوب بیشترین مقدارمعنی دار (05/0 p<)راداشت. افزایش وزن روزانه در تیمار گندم کامل مرطوب نسبت به تیمارشاهد افزایش معنی داری داشت. خوراک مصرفی روزانه نیز در تیمارهای گندم کامل و آردی مرطوب در طول دوره پرورش نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها افزایش معنی داری نشان داد اما در دوره 21-1 روزگی تیمار گندم کامل باو بدون آنزیم کاهش معنی داری نشان داد. البته تیمارهای گندم کامل و آردی با و بدون آنزیم با تیمار شاهد اختلاف معنی داری ندارند . ضریب تبدیل خوراک در هفته اول پرورش در تیمار شاهد بیشترین مقدارمعنی داررا داشت اما در کل طول دوره پرورش در تیمار گندم کامل و آردی مرطوب بیشترین مقدارمعنی داررا داشت . تیمارهای گندم کامل و آردی با و بدون آنزیم با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشتند . خصوصیات نسبی لاشه در سن 21 روزگی نشان داد که بازده لاشه در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی دار داشت ولی وزن پیش معده در تمامی تیمارها اختلاف معنی داری نداشتند . وزن سنگدان در تیمار شاهد و گندم کامل بیشترین مقدارمعنی دار را داشت و در تیمارهای گندم کامل و آردی مرطوب کمترین مقدارمعنی داررا داشت . وزن کبد در تیمار گندم کامل مرطوب افزایش معنی دار ودر تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت) 05/0 p< (. وزن دودنوم و ژوژنوم در کلیه تیمارها هیچ اختلاف معنی داری با هم نداشتند ولی وزن ایلیوم در تیمار گندم کامل با و بدون آب افزایش معنی دار داشت. وزن سکوم در تیمار گندم کامل بیشترین مقدارمعنی دار را داشت . وزن قلب در تیمار گندم کامل مرطوب بیشترین مقدارمعنی دار و در گندم آردی کمترین مقدارمعنی دار را داشت . خصوصیات نسبی لاشه در سن 42 روزگی نشان داد که بازده لاشه ، وزن پیش معده ، وزن کبد و چربی شکمی در هیچ کدام از تیمارها اختلاف معنی داری با هم نداشتند . وزن سنگدان در تیمار شاهد و گندم کامل افزایش معنی دار نشان داد. وزن روده در تیمار شاهد و گندم آردی به طورمعنی دارافزایش داشت. در کل از مجموع نتایج حاصله چنین بر می آید که مرطوب کردن خوراک بر استفاده از آنزیم برتری دارد هر چند که آنزیم نیز مزایای خاصی دارد و استفاده از دانه کامل بهتر از شکل آردی در گندم می باشد زیرا گندم کامل از اتساع پیش معده و وقوع آسیت جلوگیری می کند هر چند که مزایای زیاد دیگری نیز دارد.

این آزمایش به منظور مقایسه روش های مختلف استفاده از گیاه، اسانس و دم کرده گیاهان دارویی در جیره جوجه های گوشتی در دوره آغازین و دوره رشد طراحی ئ اجرا شد. برای انجام این آزمایش تعداد704قطعه جوجه گوشتی یکروزه به طور تصادفی به 11 گروه هر گروه در 4 تکرار تخصیص یافتند. بر اساس نتایج این مطالعه اثر نوع گیاه دارویی بر افزایش وزن بدن معنی دار بود.شکل استفاده اثر معنی دار بر افزایش وزن بدن نداشت. اثر نوع گیاه دارویی بر مصرف خوراک معنی دار بود. اث رنوع گیاه دارویی بر ضریب تبدیل معنی دار بود رزمار یبیشترین ضریب تبدیل ار داشت. اثر نوع گیاه ب روزن ژژنووم معنی دار بود. اثر نوع گیاه دارویی بر جمعیت میکروب های رودهغیرمعنی دار بود.

امروزه استفاده از پساب ها برای آبیاری در بسیاری از کشورها به ویژه در نواحی خشک و نیمه خشک متداول و رو به افزایش است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر آبیاری با پساب شهری شهرکرد بر برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک و رشد و عملکرد گیاه لوبیا قرمز به صورت آزمایش گلدانی بر اساس فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار و 20 تیمار اجرا گردید. تیمارها عبارت بودند از: (1) آبیاری با آب چاه، (2) آبیاری با پساب شهری، (3) 25% پساب شهری + 75% آب چاه، (4) 50% پساب شهری + 50% آب چاه، (5) 75% پساب شهری + 25% آب چاه، (6) آبیاری با آب چاه + کود، (7) آبیاری با پساب شهری + کود، (8) 25% پساب شهری + 75% آب چاه + کود، (9) 50% پساب شهری + 50% آب چاه + کود، (10) 75% پساب شهری + 25% آب چاه + کود. که این سطوح آبیاری در 2 بافت خاک لوم رسی و لوم رسی شنی اعمال شد. جهت آماده نمودن گلدان ها (با ابعاد، قطر 26 و ارتفاع 24 سانتی متر) برای ایجاد شرایط مناسب از نظر زهکشی و تهویه، کف هر گلدان تا ارتفاع 2 سانتیمتر سنگریزه ریخته شد. سپس گلدان های 6 کیلوگرمی با خاک عبور داده شده از الک 6 میلی متری پر گردید. عناصر غذایی مورد استفاده در تیمارهایی که کود به همراه دارند بر حسب میلی گرم بر کیلوگرم خاک گلدان عبارتند از: نیتروژن؛ 20 (از منبع اوره)، فسفر؛ 100 (از منبع سوپرفسفات تریپل)، پتاسیم؛ 100 (از منبع سولفات پتاسیم)، آهن؛ 5 (از منبع سکوسترین آهن 138)، روی؛ 5 (از منبع سولفات روی) به تیمارهای کودی اضافه شد. سپس 5 عدد بذر لوبیا در هر گلدان کاشته شد و تا مرحله استقرار گیاه، تمامی گلدان ها با آب چاه آبیاری گردید. در این مرحله 2 بوته از گیاه لوبیا را حذف کرده و 3 بوته دیگر تا پایان فصل رشد نگه داشته شد. آبیاری با پساب سبب کاهش معنی دار هدایت آبی اشباع خاک، در تیمارهای آزمایشی شد، به طوری که بیشترین مقدار (72/9) در تیمار آبیاری با آب چاه و کمترین مقدار آن (68/4) در تیمار آبیاری با پساب کامل مشاهده گردید در حالی که نسبت به خاک های پیش از آزمایش هدایت آبی اشباع افزایش یافت. همچنین مقدار جرم ویژه ظاهری خاک در کلیه تیمارها افزایشی معنی داری نشان داد. بیشترین مقدار آن (32/1) در تیمار آبیاری با پساب کامل و کمترین مقدار آن (19/1) در تیمار آبیاری با آب چاه بود. مقدار پ هاش (ph) خاک تحت آبیاری با نسبت های مختلف پساب کاهش اندکی یافت در حالی که سبب افزایش معنی دار هدایت الکتریکی خاک شد. ماده آلی خاک نیز پس از کاربرد پساب در کلیه تیمارها بدون تغییر باقی ماند. با افزایش نسبت پساب در آب آبیاری غلظت فسفر و پتاسیم و سدیم قابل استفاده در خاک افزایش معنی دار نشان داد. در حالی که تغییر معنی داری در کلسیم و منیزیم قابل استفاده مشاهده نگردید. در نتیجه استفاده از پساب شهری حداکثر ارتفاع (05/11)، وزن خشک اندام هوایی (78/6) و وزن دانه (81/1) در تیمار w3 آبیاری با پساب مشاهده شد. در حالی که تعداد برگ و قطر ساقه در تمامی تیمارهای پساب افزایش اندکی نشان داد.

در اغلب مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله اراضی وسیعی از ایران (بیش از 80 درصد) مسئله بحران آب به عنوان یکی از اصلی ترین معضلات در مسیر ایجاد کشاورزی پایدار، مطرح است. لذا استفاده از منابع آبی با کیفیت پایین به عنوان راه حلی جهت رفع نیاز آبی بخش کشاورزی مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر آبیاری با پساب صنعتی شهرکرد بر برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک و رشد و عملکرد گیاه لوبیا قرمز به صورت آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در 3 تکرار و 20 تیمار اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش عبارتند از نسبت اختلاط پساب با آب چاه در 5 سطح شامل 0، 25، 50، 75 و 100 درصد به ترتیب تیمارهای (w4,w3, w2, w1 w5,)، تیمار کودی در دو سطح بدون مصرف کود (f0) و با مصرف کود (f1) و تیمار نوع بافت خاک در دو نوع بافت لوم رسی (s1) و لوم رسی شنی (s2). جهت آماده نمودن گلدان ها کف هر گلدان تا ارتفاع 2 سانتیمتر سنگریزه ریخته سپس با خاک عبور داده شده از الک 6 میلی متری پر گردید و 5 عدد بذر لوبیا در هر گلدان کاشته شد. 3 بوته تا پایان فصل رشد نگه داشته شد و عناصر غذایی مورد استفاده در تیمارهایی که کود به همراه دارند بر حسب میلی گرم بر کیلوگرم خاک گلدان عبارتند از: نیتروژن؛ 20 (از منبع اوره)، فسفر؛ 100 (از منبع سوپرفسفات تریپل)، پتاسیم؛ 100 (از منبع سولفات پتاسیم)، آهن؛ 5 (از منبع سکوسترین آهن 138)، روی؛ 5 (از منبع سولفات روی) به تیمارهای کودی اضافه شد. در پایان دوره رشد، اندام هوایی هر گیاه از محل طوقه جدا و پس از خشک شدن در آون غلظت عناصر در آنها اندازه گیری گردید. آبیاری با پساب به طور معنی داری سبب کاهش هدایت آبی اشباع خاک از مقدار 2/7 سانتیمتر بر ساعت) در تیمار w1 به 04/5 در تیمار w5 و افزایش جرم ویژه ظاهری خاک از مقدار 29/1 گرم بر سانتیمتر مکعب در w1 به مقدار 39/1 در تیمار w5 گردید. مقدار هدایت الکتریکی و واکنش خاک تحت آبیاری با نسبت های مختلف پساب به ترتیب 7/0و 47/0 واحد افزایش نشان داد. با افزایش نسبت پساب در آب آبیاری غلظت فسفر قابل استفاده خاک کاهش و پتاسیم خاک افزایش نشان داد. غلظت کلسیم و منیزیم خاک در کلیه تیمارها کاهش کمی نشان داد در حالی که غلظت سدیم افزایش معنی داری داشت. غلظت عناصر آهن، مس و روی قابل استفاده خاک در کلیه تیمارهای پساب کاهش و غلظت منگنز و سرب قابل استفاده خاک در پایان فصل رشد افزایش معنی داری نشان داد. استفاده از پساب صنعتی در آبیاری لوبیا سبب کاهش معنی دار شاخص های عملکرد نظیر ارتفاع، وزن خشک اندام هوایی، تعداد برگ و قطر ساقه شد. در نتیجه استفاده از پساب درکلیه تیمارها غلظت عناصر ضروری پرمصرف نیتروژن، کلسیم و منیزیم و تاحدودی فسفر و عناصر ضروری کم مصرف آهن، مس، روی و منگنز و همچنین عنصر سنگین سرب در گیاه افزایش یافت. پساب عناصر مورد نیاز گیاه لوبیا را تأمین نموده؛ لذا بررسی اثر آبیاری با پساب صنعتی شهرکرد بر رشد و عملکرد سایر گیاهان ضروری به نظر می رسد.

این تحقیق جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر و اسانس زنجبیل بر عملکرد، وضعیت آنتی-اکسیدانی، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی(2±32 درجه سلسیوس برای 8 ساعت از 14 تا 42 روزگی) انجام شد. برای این آزمایش، تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه نر سویه کاب 500 به طور تصادفی به شش گروه آزمایشی با چهار تکرار اختصاص یافتند. گروه های آزمایشی عبارت بودند از جیره ذرت- سویا به عنوان شاهد، جیره حاوی 100 قسمت در میلیون ویتامینe به عنوان شاهد مثبت، جیره حاوی 75/0 و 5/1درصد پودر ریشه زنجبیل و جیره حاوی 75 و 150 قسمت در میلیون اسانس زنجبیل. نتایج این مطالعه نشان داد که گروه 75/0 درصد پودر ریشه زنجبیل باعث افزایش معنی دار (05/0>p) متوسط وزن بدن و افزایش وزن بدن در سن 22 روزگی نسبت به گروه شاهد گردید. در دوره 1 تا 10 روزگی گروه های آزمایشی دریافت کننده 75/0 و 5/1 درصد پودر ریشه زنجبیل با گروه شاهد تفاوت معنی داری در مصرف خوراک نداشتند(05/0<p) ولی نسبت به سایر گروه های آزمایشی باعث افزایش معنی دار مصرف خوراک شده بودند(05/0>p). در کل دوره آزمایشی تمام تیمارهای آزمایشی نسبت به گروه شاهد بهبود غیر معنی-داری را در پارامترهای عملکردی نشان دادند. تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی از لحاظ اجزای لاشه، پارامترهای خونی و متابولیت های سرم وجود نداشت (05/0<p). استفاده از 150 قسمت در میلیون اسانس زنجبیل باعث افزایش معنی دار فعالیت سوپراکسیددیسموتاز کل کبد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). استفاده از پودر و اسانس زنجبیل در جیره سطح مالون دی آلدئید کبد را بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش داده بودند (05/0>p). تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی از لحاظ فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز کل و کاتالاز در گلبول های قرمز وجود نداشت (05/0<p). همه تیمارهای آزمایشی باعث افزایش معنی دار ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و کاهش سطح مالون دی آلدئید سرم نسبت به گروه شاهد گردیدند (05/0>p). نتایج مطالعه حاضر در کل نشان داد که افزودن پودر زنجبیل و اسانس معادل آن به جیره جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی با تقویت وضعیت آنتی اکسیدانی باعث بهبود عددی عملکرد شده و می تواند جایگزین آنتی اکسیدان های مصنوعی در شرایط استرس گرمایی در جیره گردد. همچنین نتایج این تحقیق برتری پودر در مقابل اسانس زنجبیل را در بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی نشان داد.

این تحقیق جهت ارزیابی اثر سطوح مختلف پودر و اسانس زردچوبه بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی تحت استرس حرارتی انجام گرفت. برای این آزمایش، تعداد 336 قطعه جوجه یک روزه نر سویه کاب 500 به طور تصادفی به 6 تیمار با 4 تکرار (در هر تکرار 14 قطعه) اختصاص یافت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه بدون افزودنی به عنوان شاهد، 2) جیره حاوی 100 قسمت در میلیون (ppm) ویتامین e به عنوان شاهد مثبت، 3) جیره حاوی 75/0 درصد پودر زردچوبه، 4) جیره حاوی 5/1 درصد پودر زردچوبه، 5) جیره حاوی 75 قسمت در میلیون اسانس زردچوبه و 6) جیره حاوی 150 قسمت در میلیون اسانس زردچوبه. نتایج نشان داد که تیمار ppm 75 اسانس زردچوبه در مقایسه با شاهد و شاهد مثبت در دوره آغازین کمترین ضریب تبدیل را داشت(05/0>p). وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت(05/0p>). تیمارهای آزمایشی تأثیری بر خصوصیات لاشه در سنین 35 و 44 روزگی نداشتند(05/0p>). به جز وزن روده کوچک در سن 44 روزگی که در تمامی تیمارها نسبت به شاهد افزایش (05/0>p) یافت. سطوح 75/0 و 5/1 درصد پودر زردچوبه و سطح ppm 150 اسانس زردچوبه باعث کاهش معنی دار آلبومین سرم شد(05/0>p). با افزودن 5/1 درصد پودر زردچوبه به جیره، کاهش معنی دار(05/0>p) غلظت مالون دی آلدهید در کبد مشاهده شد. همچنین، تمامی تیمارها باعث کاهش معنی دار مالون دی آلدهید در گلبول قرمز شدند(05/0>p). فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز گلبول قرمز در سطح ppm 75 اسانس زردچوبه افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت(05/0>p). سطوح 75/0 و 5/1 درصد پودر زردچوبه و ppm 150 اسانس زردچوبه باعث کاهش معنی دار غلظت هموگلوبین شدند(05/0>p). تیمارهای آزمایشی پارامترهای چربی، گلوکز و پروتئین سرم و فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در کبد و گلبول قرمز و وضعیت آنتی اکسیدانی کل در خون را تحت تأثیر قرار ندادند(05/0p>). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از پودر و اسانس زردچوبه موجب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی تحت استرس حرارتی شدند.

این آزمایش روی 624 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 برایتعییناثرات سطوح مختلف کلسیم بر پاسخ جوجه های گوشتی نر و ماده به افزودن آنزیم فیتاز به جیره غذایی با استفاده از طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل(2×2×3)انجام گرفت. گروه های آزمایشی شامل دو سطح کلسیم (6/0 و0/1 درصد) و سه سطح فیتاز (0 ، 500 و 2500واحد درهرکیلوگرم جیره)و دو جنس (نر و ماده) بودند که هر کدام روی4 تکرار، هر تکرار متشکل از 13 قطعه به مدت 28 روز مورد آزمایش قرار گرفتند.نتایج نشان دادکه کاهش سطح کلسیم جیره بطور معنی داری (05/0>?) موجب کاهش وزن بدن، مصرف خوراک (دوره-های سنی 1تا 14، 14 تا 21 و 1 تا 28 روزگی)، فراسنجه های ایلئوم (خاکستر، کلسیم و فسفر)و فسفر درشت نی گردید. مصرف خوراک در دوره 21 تا 28 روزگی، ضریب تبدیل خوراک، خاکستر درشت نی (%)در سن 28 روزگی تحت تاثیر سطح کلسیم جیره قرار نگرفتند. کلسیم استخوان درشت نی با کاهش سطح کلسیم جیره افزایش یافت. افزودن آنزیم فیتاز به جیره فاقد تأثیر معنی دار(05/0<?) بر مقادیر وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، مصرف خوراک (دوره های سنی 1 تا 14 و 14 تا 21 روزگی)، مقدار کلسیم محتویات ایلئوم، خاکستر و فسفر استخوان درشت نی و خاکستر انگشت بود. استفاده از 2500 واحد آنزیم فیتاز به ازای هر کیلوگرم جیره موجب کاهش مصرف خوراک (در دوره 21 تا 28 و 1تا 28 روزگی)، خاکستر(%) و فسفر(%) ایلئوم و همچنین کلسیم (%) استخوان درشت نی گردید. فراسنجه های سرم خون (شامل کلسیم، آهن، آلکالین فسفاتاز، فسفر و کلسترول) در سن 28 روزگی تحت تأثیر سطح کلسیم و یا افزودن آنزیم فیتاز به جیره قرار نگرفتند. جنسیت پرندگان مورد آزمایش فاقد تأثیر معنی دار بر مقادیر خاکستر و مواد معدنی محتویات ایلئوم، درشت نی و انگشت پا بود، ولیسطح آنزیم آلکالین فسفاتاز سرم در پرندگان ماده بیش از نرها (05/0>?) بود. اثرات متقابل سطح کلسیم جیره، آنزیم فیتاز و جنسیت پرندگان مورد آزمایش روی صفات مورد سنجش غیر معنی دار بود(05/0>?). بطورکلی کاهش سطح کلسیم جیره دارای اثرات منفی بر عملکرد و معدنی شدن استخوان بود و افزودنآنزیم فیتاز به جیره تأثیری بر بخش عمده فراسنجه های مورد اندازه گیری نداشت و تنها موجب کاهش محتویات خاکستر و فسفر ایلئوم گردید.

این آزمایش جهت بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف (0، 25 و 50 درصد) ضایعات بوجاری گندم با و بدون مکمل آنزیم (6/0 گرم بر کیلوگرم خوراک) و تغذیه مرطوب (25/1 کیلوگرم آب به 1 کیلوگرم خوراک) بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی در سن 29 تا 49 روزگی انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 540 قطعه جوجه گوشتی، در 9 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار انجام شد. نتایج نشان دادند که تفاوت معنی داری در بین تیمارها برای وزن بدن و افزایش وزن بدن وجود نداشت. جیره های بر پایه ضایعات بوجاری گندم ماده خشک و خوراک مصرفی را در سن 29 تا 42 و ضریب تبدیل خوراک (براساس ماده خشک و as-fed) را در سن 29 تا 42 و 29 تا 49 روزگی نسبت به شاهد بطور معنی داری (05/0p<) کاهش داد. مصرف خوراک و ماده خشک و ضریب تبدیل با تغذیه مرطوب کاهش (05/0p<) و با مکمل آنزیمی ماده خشک در سن 29 تا 49 روزگی افزایش (05/0p<) یافت. اثر همزمان ضایعات بوجاری گندم و عمل آوری در سنین مختلف بر ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک معنی دار بود (05/0p<). تغذیه مرطوب به طور معنی داری (05/0p<) ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک را در جیره بر پایه ضایعات گندم کاهش داد. استفاده از ضایعات بوجاری گندم طول روده، میزان گلوکز و پروتئین سرم خون، ویسکوزیته ایلئومی، ارتفاع پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژژنوم را افزایش (05/0p<) داد. تغذیه مرطوب وزن سنگدان را کاهش و وزن کبد، عمق کریپت در دئودنوم، ارتفاع پرز و عمق کریپت در ژژنوم را افزایش (05/0p<) داد. مرطوب کردن جیره حاوی 50 درصد ضایعات بوجاری گندم باعث افزایش (05/0p<) وزن کبد، گلوکز سرم و ویسکوزیته ایلئومی و کاهش (05/0p<) عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژژنوم نسبت به تیمار شاهد شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ضایعات بوجاری گندم را می توان تا سطح 50 درصد و در سن 29 تا 49 روزگی در جیره جوجه های گوشتی استفاده نمود بدون این که اثر سوئی بر عملکرد آنها داشته باشد.

این آزمایش به منظور تعیین ترکیبات شیمیایی چهار نمونه میوه بلوط (,q.castaneifolia q.infectoria , q.libani, q.persica) واستفاده از میوه بلوط (quercus castaneifolia) بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام گرفت. برای ارزیابی اثرات بلوط از 420 قطعه جوجه گوشتی 21 روزه سویه راس 308 استفاده گردید که بطور تصادفی به هفت گروه آزمایشی، هر گروه شامل چهار تکرار (شامل 8 قطعه مرغ و 7 قطعه خروس) اختصاص داده شدند. در طول مدت انجام آزمایش (21 تا 42 روزگی) جوجه های گوشتی از جیره های 1) پایه ذرت-سویا یا شاهد؛ 2)پایه حاوی 15% میوه بلوط؛ 3) پایه حاوی 30% میوه بلوط؛ 4) پایه حاوی 15 درصد میوه بلوط عمل آوری شده (با خیسانیدن در آب)؛ 5) پایه حاوی 30 % میوه بلوط عمل آوری شده؛ 6) پایه حاوی 265/0 %اسید تانیک و 7) جیره پایه حاوی 530/0% اسید تانیک تغذیه می شدند. نتایج بیانگر وجود تفاوت معنی دار در مقادیر پروتئین خام، کلسیم، فسفر کل، چربی خام، خاکستر، فنول کل، تانن کل، تانن قابل هیدرولیز، تانن متراکم و کارایی بالاتر استخراج ترکیبات فنولی و تانن با استفاده ازاستون در مقایسه با خیسانیدن و جوشانیدن بود. استفاده از میوه بلوط خام در جیره موجب کاهش وزن بدن، افزایش وزن، مصرف خوراک، قابلیت هضم ایلئومی ماده خشک و پروتئین و افزایش مقادیر ضریب تبدیل خوراک گردید، که با افزایش سطح بلوط مصرفی تشدید گردید. خیسانیدن میوه بلوط موجب کاهش بخشی ازاثرات نامطلوب استفاده از میوه بلوط عمل آوری نشده روی فراسنجه های فوق گردید. افزودن اسیدتانیک به جیره پایه موجب کاهش عملکرد گردید، ولی اثرات نامطلوب آن کمتر از میوه بلوط عمل آوری نشده بود. استفاده از میوه بلوط بدون توجه به روش عمل آوری موجب افزایش وزن نسبی پانکراس، پیش معده و طول روده باریک گردید، ولی اسید تانیک فاقد اثرات فوق بود. استفاده از میوه بلوط همچنین دارای اثرات نامطلوب روی مورفولوژی روده و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و ماده خشک بود که با خیسانیدن میوه بلوط قبل از افزودن به جیره تا حدودی کاهش یافت. بطورکلی نتایج نشان داد که استفاده از سطوح بالای میوه بلوط در جیره دارای اثرات نامطلوبی روی عملکرد جوجه های گوشتی می باشد که اثرات منفی را می توان تا حدودی با خیسانیدن در آب قبل از افزودن به جیره تعدیل نمود.

این آزمایش به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف پودر خشک میوه سماق از دو منطقه و ویتامین e روی 504 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه کاب 500 تحت استرس گرمایی (?c2±32 به مدت 8 ساعت) در قالب نه تیمار و چهار تکرار (14 پرنده در هر تکرار) انجام گرفت. جیره های آزمایشی شامل جیره پایه بدون مکمل به عنوان شاهد، جیره های حاوی 100، 150، 200 و 250 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e، جیره های حاوی 10 و 20 گرم در کیلوگرم پودر سماق مناطق بانه یا ژاورود بودند. نتایج نشان داد که وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و تلفات تحت تأثیر گروه های آزمایشی قرار نگرفت، ولی افزایش سطح پودر سماق جیره از یک به دو درصد، موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک در دوره های سنی 11 تا 22، 23 تا 42 و 1 تا 49 روزگی و کاهش وزن بدن در سن 42 روزگی گردید (05/0>?). مقایسات متعامد نشان داد که جوجه های تغذیه شده با جیره دارای پودر سماق در مقایسه با ویتامین e، دارای وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک بالاتری در دوره سنی 1 تا 10 روزگی بودند (05/0>?). افزودن ویتامین ? و یا پودر سماق به جیره فاقد تأثیر معنی دار روی اجزای لاشه، فراسنجه های سرمی و تعداد گلبول های قرمز در مقایسه با گروه شاهد بود (05/0>p)، ولی مقادیر هماتوکریت و غلظت هموگلوبین خون در گروه دریافت کننده پودر سماق بانه پایین تر از گروه شاهد یا سطح 100 میلی گرم ویتامین e بود. افزودن پودر سماق به جیره بدون تأثیر روی تعداد باکتری های اشریشیاکلی، موجب افزایش باکتری های لاکتوباسیلوس ایلئوم در سن 43 روزگی گردید. فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز گلبول های قرمز در گروه های دریافت کننده پودر سماق هر دو منطقه بطور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود، ولی فعالیت این آنزیم تنها در گروه دریافت کننده پودر سماق منطقه بانه بالاتر از گروه دریافت کننده ویتامین e بود. به علاوه پودر سماق در مقایسه با سطوح 150 و 250 میلی گرم ویتامین ?، موجب افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز گردید. افزودن ویتامین e به جیره فاقد تأثیر معنی دار بر مقادیر آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز در مقایسه با گروه شاهد بود (05/0<p). سطح آنزیم کاتالاز اریتروسیتی تحت تأثیر گروه های مختلف قرار نگرفت. افزودن ویتامین ? به جیره بدون داشتن تأثیر معنی دار (05/0<?) روی ظرفیت کل آنتی اکسیدانی سرم در مقایسه با گروه شاهد، موجب کاهش غلظت مالون دی آلدئید سرم گردید. افزودن پودر سماق به جیره، مخصوصاً از منطقه بانه، ضمن بهبود ظرفیت کل آنتی اکسیدانی سرم، موجب کاهش غلظت مالون دی آلدئید سرم گردید. بطورکلی می توان چنین نتیجه گیری نمود که استفاده از ویتامین ? و یا پودر سماق می تواند بدون تأثیر روی عملکرد، موجب ارتقاء سطح آنتی اکسیدانی بدن پرنده گردد که در شرایط تنش زا می تواند از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.

کاربرد لجن فاضلاب به عنوان اصلاح کننده ی آلی خاک و منبع حاوی عناصر غذایی ماکرو و میکرو در کشاورزی به عنوان یک امر مطلوب بیان شده است، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک که میزان ماده آلی خاک معمولاً کم است. اهداف این پژوهش، بررسی تأثیر کاربرد لجن فاضلاب شهری بر برخی ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک و عملکرد گیاه ذرت در سه نوع خاک با بافت های مختلف می باشد. لجن فاضلاب شهری در میزان 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد استفاده شد. نمونه ها در دمای 1 ± 25 و رطوبت ظرفیت زراعی به مدت 30 روز نگهداری شد. در پایان انکوباسیون، گلدان ها با 6 کیلوگرم خاک پر شدند و ذرت علوفه ای رقم سینگل گراس 704 در خاک های اصلاح شده کشت داده شد. ده هفته پس از جوانه زنی، گیاهان ذرت برداشت و شاخص های رشد اندازه گیری گردید. همچنین برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی و غلظت فلزات سنگین در خاک پس از برداشت گیاه تعیین شد. نتایج نشان داد که با افزایش لجن فاضلاب شهری عملکرد گیاه ذرت افزایش قابل توجهی داشت. نتایج تجزیه گیاه نشان داد که نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، مس، منگنز، روی، نیکل، کروم، سرب و کادمیوم در با افزایش لجن فاضلاب شهری افزایش یافت. همچنین نتایج آنالیز خاک نشان داد که کاربرد لجن فاضلاب شهری باعث بهبود جرم ویژه ظاهری و هدایت هیدرولیکی اشباع می شود. همچنین ویژگی های شیمیایی خاک مانند قابلیت هدایت الکتریکی، کربن آلی، نیتروژن و فسفر و آهن، روی، مس، منگنز، نیکل، کروم و سرب قابل دسترس با افزایش لجن فاضلاب شهری افزایش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از لجن فاضلاب شهری در کشاورزی از طریق تأثیر بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی به حفظ حاصلخیزی خاک کمک می کند. اگر چه تأثیر لجن فاضلاب شهری در خاک را باید تحت کاربرد طولانی مدت در نظر گرفت.

این آزمایش جهت ارزیابی اثر سطوح مختلف پودر خوشاریزه بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی از پارامترهای خونی، وضعیت آنتی اکسیدانی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام گرفت. به این منظور، تعداد 280 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 به طور تصادفی به 5 تیمار با 4 تکرار (در هر تکرار 14 قطعه) در قالب یک طرح کاملا تصادفی به مدت 42 روز، اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره بر پایه ذرت-سویا به عنوان شاهد، جیره حاوی150 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین و جیره های حاوی 5/0، 1 و 5/1 درصد پودر خوشاریزه. نتایج حاصل نشان داد که در سن 1 تا 10 روزگی تیمارهای آزمایشی نتوانستند تغییر معنی داری را در افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک ایجاد کنند. در کل دوره پرورشی استفاده از 5/0 و 5/1 درصد پودر خوشاریزه باعث کاهش معنی دار اضافه وزن بدن در مقایسه با گروه شاهد و گروه دریافت کننده آنتی بیوتیک شد (05/0>p). مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر خصوصیات لاشه در سنین 23 و 42 روزگی نداشتند. استفاده از 5/1 درصد پودر خوشاریزه باعث افزایش معنی دار (05/0>p) آلبومین سرم شد. با افزودن 1 درصد پودر خوشاریزه به جیره، افزایش معنی دار (05/0>p) غلظت مالون دی آلدئید در کبد مشاهده شد. همچنین، افزودن سطوح 1 و 5/1 درصد0پودر خوشاریزه به جیره باعث افزایش معنی دار (05/0>p) غلظت مالون دی آلدئید سرم شدند. تیمارهای آزمایشی پارامترهای اجزاء لیپید، گلوکز و پروتئین سرم و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در کبد و گلبول های قرمز و وضعیت آنتی اکسیدانی کل در سرم را تحت تأثیر قرار ندادند (05/0p>). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر شمارش باکتری های لاکتوباسیلوس و اشریشیا کلی محتویات ایلئوم در سن 23 روزگی نداشتند (05/0p>). در کل نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از پودر خوشاریزه فاقد تاثیر سودمند بر عملکرد، وضعیت آنتی اکسیدانی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی بود و استفاده از سطح بالای آن موجب کاهش معنی دار عملکرد پرنده شد.

دخالت های روزافزون انسان در طبیعت فرسایش خاک را شدت بخشیده است و با توجه به افزایش نیازهای جمعیت در حال رشد جهان به غذا و منسوجات، این مسا?له حالت بحرانی تر به خود خواهد گرفت. فرسایش یک تهدید جدی برای منابع آب و خاک بوده و سدی در برابر توسعه اقتصادی و اجتماعی، به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک نظیر کشور ما ایران به حساب می آید. روش های متنوعی برای برآورد فرسایش و رسوب حوضه های آبخیز در دنیا ارائه شده اند که به کمک آنها می توان مقادیر رسوب دهی حوضه های فاقد آمار را مشخص نمود. به همین منظور در این تحقیق، مدل answers که یک مدل پخشی است جهت برآورد مقدار فرسایش و رسوب در زیر حوضه معرف حوضه آبخیز سد ملاصدرا (پارسل خسروشیرین) به کار برده شد و نتایج آن با نتایج روش mpsiac که روش معمول مطالعات فرسایش در ایران است مقایسه شد. مساحت پارسل خسروشیرین??/?? کیلومتر مربع و حداقل ارتفاع پارسل خسروشیرین از سطح دریا???? متر و حداکثر ارتفاع آن???? متر است و این حوضه فاقد آمار رسوب می باشد. در این تحقیق داده های ورودی هر مدل جمع آوری شده و بر اساس ساختار هر مدل مقدار فرسایش و رسوب تعیین گردید. با بررسی نقشه های مدل answers می توان به این نتیجه رسید که اغلب فرسایش و رسوب گذاری حوضه در بالادست صورت می گیرد، این موضوع لزوم حفاظت خاک حوضه با استفاده از سازه های کوچک موردی در این مکان ها را اثبات می کند. نتایج حاصل از رخداد بارندگی29/1/81 مقادیر فرسایش و رسوب حوضه را به ترتیب kg/ha 28 و ton 35/218 برآورد می کند. این در حالی است که نتایج حاصل از مدل تجربی mpsiac نشان می دهد که فرسایش ناخالص و رسوب ویژه حوضه خسروشیرین که به طریق میانگین وزنی محاسبه شده است به ترتیب برابر با 48/16 و 77/5 تن در هکتار در سال می باشد و این حوضه دارای کلاس رسوب دهی متوسط(iii) می باشد. همچنین بیشترین مقدار فرسایش در این پارسل در مدل تجربیmpsiac مربوط به کاربری اراضی کشاورزی و اراضی دیم می باشد و کمترین مقدار مربوط به پوشش مرتعی متوسط می باشد. این نتیجه نشان می دهد که مدلmpsiac مقادیر را به صورت میانگینی به دست می دهد اما مدل answers خود واقعه را نشان می دهد.به طور کلی مدلmpsiac امکان تاثیرگذاری وقایع بر یکدیگر را سلب می کند اما در مدل answersاین مشکل به خوبی پوشش داده می شود به این ترتیب که مدل answers تصویری از یک واقعه و نتایج آن را ایجاد می کند که می تواند به عنوان ورودی واقعه بعدی مورد استفاده قرارگیرد. مقایسه نتایج مدل تجربی mpsiac و مدل توزیعی- پخشی answers نشان داد که مدل answers برآورد دقیق تری داشته و استفاده از آن مزایای زیادی در بر دارد. نکته قابل ذکر آن است که مدل answers میزان فرسایش و رسوب را برای تک واقعه ( هر یک از بارندگی های اتفاق افتاده) به دست می دهد بنابراین می توان برای یک سال زراعی از میزان تجمعی فرسایش و رسوب آن بهره برد، اما مدل mpsiacاین میزان را برای یک سال به صورت کلی به دست می دهد بنابراین امکان برنامه ریزی برای وقایع منفرده وجود ندارد. این مزیت مدل answers باعث می شود که با به دست آمدن دوره بازگشت وقایع برای وقایع حداکثری یا بهینه برنامه ریزی نموده و شرایط آن را به منظور آماده سازی شبیه سازی نمود. با توجه به این نتایج می توان چنین نتیجه گرفت که مدل answers با تخمین نزدیک به واقعیت خود در مقایسه با سایر مدل های موجود، قابلیت انعطاف پذیری با شرایط را دارد و تغییر داده ها را به سهولت برای کاربر فراهم می کند. در نهایت با توجه به اینکه پارسل های مجاور این زیر حوضه وضعیت مشابهی دارند می توان تخمینی از کل وضعیت سد ملاصدرا داشت. این مدل توانایی خود را در تحقیقات مختلف و در تحقیق حاضر به اثبات رسانده است. در نهایت بررسی نتایج مدل ها نشان می دهد که مدل answers توانایی ویژه ای در برآورد مقدار فرسایش و رسوب در نقاط گوناگون حوضه دارد همچنین این مدل با برآورد مکانی مقدار فرسایش و رسوب بحران فرسایش پذیری را به خوبی نشان می دهد. از این رو مدیریت کنترل فرسایش حوضه با توجه به نتایج این مدل امکان پذیر خواهد بود. از طرف دیگر بر اساس این نتایج می توان سازه هایی طراحی کرد که اقتصادی تر بوده و با شرایط حوضه هماهنگ تر باشند. با توجه به اخذ نتایج مناسب توسط مدل answers می توان نتیجه گرفت که این مدل برای حوضه های با شرایط مشابه در ایران کاربرد دارد. این در حالی است که مدل mpsiac علی رغم استفاده بسیار در حوضه های مختلف ایران همچنان دارای اشکالات بسیاری است که برآورد مدل را با حدس و گمان های بسیاری مواجه می کند. با توجه به این موضوع که استفاده از مدل روتینmpsiac بسیار تجربی بوده و بر پایه و اساس کارشناسی بنا شده است و در بسیاری از موارد خطاهای فاحشی را نشان می دهد، لذا استفاده از مدلی توانا مانند مدل answers در برآورد فرسایش و رسوب حوضه با حداقل خطا و کمترین هزینه بسیار منطقی به نظر می رسد.

هدف از تحقیق شناساندن افراد دوجنسی در ایران است که متمایز از منحرفان جنسی هستند. در این پایان نامه به نحوه پیدایش افراد دو جنسی و انحرافات جنسی و اختلال هویت جنسی و تغییر جنسیت از دیدگاه قانون، فقها و پزشکان و جرایم ومجازات های افراد دو جنسی و افرادی که دارای اختلال هویت جنسی هستند پرداخته شده است. افراد دو جنسی در فقه اسلامی خنثی نامیده می شوند. در علم پزشکی در ایران چنین افرادی را دو جنسی می نامند. علل دو جنسیتی را می توان عوامل روانی، سن مادر، مصرف داروهای شیمیایی و مصرف هورمون آندروژن در زمان بارداری و سایر عوامل که از طریق جفت مادر به جنین منتقل می شود، دانست. افراد دوجنسی دارای بیماری مادرزادی می باشند که برخی از مردم به اشتباه اینگونه افراد دو جنسی را منحرف جنسی می پندارند. افراد دو جنسی در جوامع بشری وجود دارند ولی برخی کشورها وجود افراد دوجنسی را انکار می کنند. قانونی در خصوص رفتار و اعمال آنها مورد تصویب قرار نمی دهند. در ایران قانونی درباره چنین افرادی وجود ندارد. مگر در قانون مدنی. درباره جرایم چنین افرادی، قانونی مورد تصویب واقع نشده است، یعنی قانون مصوب مجلس وجود ندارد. ازدواج افراد دو جنسی در ایران باطل است چرا که افراد دو جنسی با یکدیگر، از یک جنس می باشند در حالی که در ازدواج از نظر اسلام باید دو طرف ازدواج (مرد و زن) دارای اختلاف جنس باشد. افرادی که اختلال هویت جنسی دارند می توانند با جنس مخالف بیولوژیک خود ازدواج کنند. برخی از جرایم جنسی ارتکابی افراد دو جنسی و اختلال هویت جنسی قابلیت مجازات را خواهد داشت. تغییر جنسیت افراد دوجنسی و کسانی که اختلال هویت جنسی دارند جرم نیست. اثر تغییر جنسیت در افراد متأهل موجب بطلان عقد ازدواج می شود. افرادی که می توانند جنسیت خود را تغییر دهند به دو گروه تقسیم می شوند: اول: افرادی که مشهور به هرمافرودیت یا دو جنسی یا خنثی هستند. دوم: افرادی که مشهور به ترانس سکشوال بوده تصور روانی که در جنس، اشتباهی متولد شده اند. این واژگان از حقوق غرب وارد حقوق ایران شده است ولی شکل سنتی آن در صدر اسلام وجود داشته است.

در این تحقیق سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر عملکرد بلدرچین ژاپنی در قالب دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول (14 تا 28 روزگی) با استفاده از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 14 روزه و در آزمایش دوم (29 تا 49 روزگی) از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (6/21،24و4/26درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار انجام شد. مصرف خوراک و افزایش وزن به صورت دوره ای اندازه گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. در پایان هر آزمایش از هر تکرار، 2 قطعه پرنده انتخاب و پس از خون گیری جهت بررسی صفات لاشه کشتار شدند. به ترتیب پایین ترین و بالاترین سطح انرژی و پروتئین بیشترین سطح مصرف خوراک را موجب شدند (05/0p<). بالاترین سطح انرژی نیز بهترین ضریب تبدیل خوراک را داشت (01/0p<). اثر متقابل انرژی و پروتئین جیره تنها بر وزن نسبی کبد معنی دار شد. از بین فراسنجه های خونی مورد آزمایش(تری گلیسرید، کلسترول کل، اسیداوریک و ldl) در دوره رشد، غلظت اسید اوریک تحت تاثیر سطح انرژی جیره قرار گرفت به طوریکه با افزایش سطح انرژی غلظت اسید اوریک کاهش یافت (01/0p<). در دوره پایانی نیز کلسترول و ldl تحت تأثیر سطح انرژی جیره قرار گرفتند (01/0p< ). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره پایانی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی قرار گرفت، به طوری که بهترین نتایج با حداکثر سطح انرژی بدست آمد. وزن نسبی کبد نیز در دوره پایانی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثرات متقابل آنها قرار گرفت (05/0p<). با توجه به نتایج عملکرد این تحقیق می توان سطح مطلوب انرژی قابل متابولیسم جیره های دوره رشد و پایانی را 3200 کیلوکالری در کیلوگرم پیشنهاد نمود. کلید واژه: انرژی قابل متابولیسم، پروتئین و بلدرچین ژاپنی.

امروزه به علت محدودیت آب، پساب فاضلاب برای آبیاری مزارع کشاورزی استفاده می شود. پژوهش حاضر به منظور اشتقاق توابع تولید آب – عملکرد، بررسی اجزاء عملکرد، کارآیی مصرف آب در گیاه ذرت علوفه ای تحت آبیاری با پساب شهری و همچنین بررسی اثرات پساب بر برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و باکتریولوژیکی خاک در تابستان 1390 اجرا گردید. آزمایش در مزرعه ی تصفیه خانه ی فاضلاب شهری شهرکرد در خاکی با بافت رسی و در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 6 فاکتور اصلی شامل آبیاری با آب چاه بدون کود (w0)، آبیاری با آب چاه با کود (w1)، آبیاری با اختلاط 1 به 3 پساب + آب چاه (w2)، آبیاری با اختلاط 1 به 1 پساب + آب چاه (w3)، آبیاری با اختلاط 3 به 1 پساب + آب چاه (w4) و آبیاری با پساب (w5) و 5 فاکتور فرعی سطوح مختلف کاربرد آب، پساب و نسبت های اختلاط آب و پساب (40، 60، 80، 100 و 120% نیاز آبی محاسبه شده با روش کمبود رطوبتی خاک) در 3 تکرار اجرا شد. در سه مرحله ی رشد رویشی، گل دهی و رسیدن دانه، بر اساس میانگین عملکرد ماده ی خشک اجزاء گیاه و مقدار آب مصرفی، توابع تولید خطی ساده آب – عملکرد و در مرحله ی نهایی رشد با توجه به وجود عناصر غذایی محلول موجود در پساب تابع خطی درجه دوّم کود – عملکرد برازش داده شد. از شاخص های آماری مانند حداکثر خطا (me)، ضریب تعیین (r2)، میانگین ریشه ی دوّم مربعات خطا (rmse)، کارآیی مدل سازی (ef) و ضریب باقیمانده (crm) برای ارزیابی کمّی توابع استفاده گردید. ضریب حساسیت گیاه (ky) برای کل ماده ی خشک در سه مرحله ی رویشی، گل دهی و رسیدن دانه به ترتیب 83/0، 90/0 و 87/0 به دست آمد و مشخص گردید که حساس ترین مرحله ی رشد ذرت به کمبود آب در مرحله ی گل دهی می باشد. بر پایه ی نتایج به دست آمده در مرحله ی رویشی، گل دهی و رسیدن دانه بیشترین عملکرد زیست توده، کارآیی مصرف آب و عملکرد دانه در تیمار w4 و کمترین عملکرد و کارآیی مصرف آب در تیمار w0 حاصل شد. کارآیی مصرف عناصر غذایی در مرحله ی آخر رشد در کل ماده ی خشک برای فسفر، پتاسیم و npk تحت تأثیر نوع آب و میزان آب آبیاری و برای ازت تنها تحت تأثیر نوع آب قرار گرفت. نتایج نشان داد در دوره ی تحقیق برخی خصوصیات خاک تحت تأثیر قرار گرفت، به گونه ای که کاربرد پساب باعث کاهش سرعت نفوذ، هدایت هیدرولیکی اشباع، پایداری خاکدانه، تخلخل خاک و افزایش جرم مخصوص ظاهری خاک گردید. همچنین با کاربرد پساب عناصر ریزمغذی و فلزات سنگین در خاک از حد مجاز در خاک تجاوز نکردند. نتایج آنالیز باکتریولوژیکی خاک نشان داد که استفاده از پساب در مقایسه با آب چاه باعث افزایش باکتری کلی فرم مدفوعی (fc) به میزان 48 و 11 درصد به ترتیب در عمق 5-0 و 15-5 سانتی متری خاک گردید. در گیاه مورد نظر نیز تعداد باکتری های کلی فرم کل و مدفوعی در سطح برگ های قدیمی نسبت به برگ جدید گیاه زیادتر بودند.

این آزمایش با استفاده از 420 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 ( مخلوط دو جنس) برای تعیین اثرات افزودن آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین (200 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم جیره)، ویتامین e مازاد بر نیاز (150 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم جیره) و سطوح مختلف پودرسیاه دانه (5/0، 0/1، 5/1 و 0/2 درصد) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. هر کدام از گروه های آزمایشی شامل 4 تکرار وهر تکرار متشکل از 15 قطعه جوجه گوشتی بود. نتایج نشان داد که افزودن ویرجینیامایسین به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی اندام های دستگاه گوارش و اجزاء سرم در سنین 27 و 47 روزگی و همچنین مورفولوژی بخش-های مختلف روده کوچک بود. افزودن ویرجینیامایسین به جیره موجب افزایش مصرف خوراک در دوره سنی 1 تا 10 روزگی، وزن نسبی کبد و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت ژئوژنوم در سن 27 روزگی گردید. افزودن ویتامین e مازاد به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن بدن، افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و تلفات (درصد) در سنین مختلف بود، اگرچه مقایسات متعامد بیانگر کاهش وزن زنده در سن 23 روزگی، افزایش ضریب تبدیل خوراک در دوره سنی 1 تا 10 روزگی و کاهش اضافه وزن در دوره سنی 11 تا 23 روزگی با افزودن ویتامین e مازاد به جیره بود. ویتامین e مازاد موجب افزایش وزن لاشه خالی، کبد و سنگدان در سن 27 روزگی گردید، ولی فاقد اثر معنی دار (05/0<p) بر اوزان نسبی (درصد) سایر اندام های دستگاه گوارش در سنین 27 و 47 روزگی بود. افزودن ویتامین e مازاد به جیره موجب افزایش ارتفاع پرز به عمق کریپت در دئودنوم؛ افزایش ارتفاع پرز، کاهش عمق کریپت، افزایش ارتفاع پرز به عمق کریپت و سطح پرز در ژئوژنوم گردید. غلظت هموگلوبین، گلبول های قرمز، پروتئین کل و آلبومین سرم در سنین 27 و 47 روزگی و قابلیت هضم ماده آلی و خشک تحت تاثیرافزودن ویتامین e مازاد به جیره قرار نگرفت. افزودن سطوح مختلف پودر سیاه دانه به جیره فاقد تاثیر معنی دار (05/0<p) بر مقادیر وزن زنده، افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و درصد تلفات در سنین مختلف بود. افزودن پودر سیاه دانه به جیره موجب افزایش معنی دار (05/0>p) وزن نسبی سنگدان، پانکراس و بورس فابرسیوس در سن 27 روزگی؛ پیش معده و سنگدان در سن 47 روزگی در مقایسه با گروه شاهد گردید. ارتفاع پرز به عمق کریپت در دئودنوم؛ ارتفاع پرز، ارتفاع پرز به عمق کریپت و سطح پرز در ژئوژنوم با افزودن پودر سیاه دانه به جیره درمقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (05/0>p) افزایش یافت. غلظت هموگلوبین در سن 27 روزگی با افزودن پودر سیاه دانه به جیره افزایش یافت. نتایج نشان داد که سایر فراسنجه های سرمی یا قابلیت هضم ماده خشک و آلی جیره تحت تاثیر افزودن پودر سیاه دانه به جیره قرار نگرفتند. نتایج مقایسات مستقل نشان داد که جوجه های تغذیه شده با سطوح بالای پودر بذر سیاه دانه (5/1 و 2 درصد) در مقایسه با سطوح پایین تر (5/0 و 1 درصد) از ضریب تبدیل خوراک پایین تر در کل دوره 1 تا 49 روزگی؛ وزن لاشه و بورس فابرسیوس بالاتر در سن 27 روزگی؛ عمق کریپت دئودنوم بالاتر و عرض نوک پرز کوچک تر ژوژنوم برخوردار بودند. بطور کلی نتایج بیانگر این بود که افزودن پودر سیاه دانه به جیره بدون تاثیر بر فراسنجه های عملکردی، موجب بهبود فراسنجه های مورفولوژیکی دئودنوم و ژئوژنوم گردید.

چکیده این تحقیق جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر خرفه بر عملکرد، وضعیت آنتی اکسیدانی، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی انجام شد. برای انجام این آزمایش، از 280 قطعه جوجه یکروزه نر سویه راس 308 استفاده گردید که به طور تصادفی به پنج گروه آزمایشی با چهار تکرار اختصاص یافتند. گروه های آزمایشی عبارت بودند از جیره ذرت- سویا به عنوان شاهد، جیره حاوی 25/0 درصد پودر خرفه در جیره شاهد، جیره حاوی5/0 درصد پودر خرفه در جیره شاهد، جیره حاوی 75/0 درصد پودر خرفه در جیره شاهد وجیره حاوی 1 درصد پودر خرفه در جیره شاهد. در سن 11 ،25 و43روزگی افزودن سطوح مختلف پودر خرفه تاثیر معنی داری بر متوسط وزن بدن جوجه ها در مقایسه با گروه شاهد نداشت (p>0.05)، اما تغذیه پودر خرفه موجب افزایش عددی وزن بدن شد به گونه ای که در سن 43 روزگی تغذیه سطح 75/0 و 1 درصد پودر خرفه وزن بدن را حدود 90 گرم افزایش داد. در سن 11تا25 روزگی افزودن سطوح مختلف پودر خرفه در جیره تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن جوجه ها در مقایسه باگروه شاهد نداشت (p>0.05). در سن 25تا43 روزگی افزودن سطوح مختلف ( 5/0، 75/0 و1درصد) پودر خرفه در جیره تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن جوجه ها در مقایسه با تیمار شاهد نداشت (p>0.05) اما از نظر عددی نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. در سن 1تا43 روزگی نیز افزودن سطوح مختلف پودر خرفه در جیره تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن جوجه ها در مقایسه با تیمار شاهد نداشت اما اضافه وزن بدن را از نظر عددی نسبت به تیمار شاهد افزایش داد (2743 گرم در مقابل 2603 گرم). در سن 11تا25 روزگی تغذیه جیره حاوی 25/0درصد موجب کاهش معنی دار مصرف خوراک شد (p<0.05)، اما سایر تیمارها اختلاف معنی داری با تیمار شاهد نشان ندادند. در سن 25تا43 روزگی تغذیه جیره های حاوی پودر خرفه موجب کاهش معنی دار مصرف خوراک نسبت به تیمار شاهد شدند (p<0.05). در سن 1تا43 روزگی تغذیه جیره حاوی 25/0و75/0 درصد پودر خرفه موجب کاهش معنی دار مصرف خوراک شد (p<0.05) اما سایر تیمارها اثر معنی داری بر مصرف خوراک را نداشتند. درسن 11تا25 روزگی تغذیه سطوح 25/0 75/0 و1 درصدپودر خرفه موجب کاهش معنی دار ضریب تبدیل خوراک جوجه های گوشتی نسبت به تیمار شاهد شدند (p<0.05). در سن 25تا43 روزگی، تنهاتغذیه جیره حاوی 5/0 درصد پودر خرفه موجب کاهش معنی دار ضریب تبدیل خوراک نسبت به تیمار شاهدشد (p<0.05) و سایر تیمارها نیز موجب کاهش عددی ضریب تبدیل خوراک شدند. در طول دوره 1تا43 روزگی تغذیه جیره های حاوی سطوح مختلف پودر خرفه موجب کاهش معنی دار ضریب تبدیل خوراک نسبت به تیمار شاهدشدند. (p<0.05). هیچ یک ازتیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری برفعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتازکبد نسبت به تیمار شاهد نداشتند (p>0.05). تیمارهای 25/0 و 75/0 درصدپودر خرفه موجب افزایش معنی دارفعالیت آنزیم کاتالاز کبد نسبت به تیمار شاهد شدند (p<0.05). به کارگیری 5/0 درصد پودر خرفه در جیره موجب افزایش معنی دار سوپراکسیددیسموتاز نسبت به شاهد شد (p<0.05)،اما سایر تیمارها فقط موجب افزایش عددی اما غیر معنی دارآنزیم سوپراکسیددیسموتاز نسبت به گروه شاهد شدند. هیچ یک از تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر ظرفیت آنتی اکسیدانی کل سرم جوجه های گوشتی نسبت به شاهد نداشتند (p>0.05)، اما تیمارهای75/0 و 1 درصد پودر خرفه ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را از نظر عددی افزایش دادند. تیمار 1 درصد پودر خرفه باعث کاهش معنی دار مالون دی آلدئید سرم نسبت به شاهدشد (p<0.05)، اما استفاده از سایر سطوح پودر خرفه نسبت به تیمار شاهد تفاوت معنی داری ایجاد نکردند، اگرچه از نطر عددی باعث کاهش مالوندی آلدئید نسبت به شاهد شدند. تفاوت معنی-داری بین گروه های آزمایشی از لحاظ اجزای لاشه، پارامترهای خونی و متابولیت های سرم وجود نداشت. کلمات کلیدی: خرفه، جوجه گوشتی، وضعیت آنتی اکسیدانی، عملکرد

این آزمایش جهت تعیین اثرات سطوح مختلف پودر و اسانس میخک بر عملکرد، وضعیت آنتی اکسیدانی، خصوصیات لاشه و برخی پارامترهای خونی در جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی (2±32 درجه سانتی گراد به مدت 8 ساعت) انجام شد. 336 قطعه جوجه نر یکروزه (کاب 500) به شش گروه (با 4تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: گروه شاهد (بدون افزودنی )، جیره های حاوی 100 میلی گرم برکیلوگرم ویتامین e، 5/7 و 15 گرم در کیلوگرم پودر میخک و 200 و 400 میلی گرم برکیلوگرم اسانس میخک. نتایج این مطالعه نشان داد که در تمامی سنین استفاده از پودر میخک به طور معنی داری وزن بدن را در مقایسه با تیمارهای اسانس و ویتامین e کاهش داد (p?0.05). در سنین 10-1، 22-11، 49-43 و کل دوره استفاده از پودر میخک در مقایسه با تیمارهای اسانس و ویتامین e موجب کاهش معنی دار اضافه وزن روزانه شد (p?0.05). در سنین 22-11 و 42-23 روزگی استفاده از پودر میخک به طور معنی داری مصرف خوراک را در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داد (p?0.05). ضریب تبدیل خوراک در سن 10-1 روزگی در تیمارهای 200و 400 میلی گرم برکیلوگرم اسانس میخک و در سن 42-23 روزگی در تیمار 15 گرم در کیلوگرم پودر میخک به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها بهبود یافت (p?0.05). اجزاء لاشه و فراسنجه های خونی توسط تیمارها تحت تأثیر قرار نگرفتند. ببیشترین و کمترین سطح هماتوکریت به ترتیب در جوجه هایی که 100 گرم در کیلوگرم ویتامین e و200 میلی گرم برکیلوگرم اسانس میخک مصرف کرده بودند مشاهده شد. مکمل سازی جیره با 5/7 و 15 گرم در کیلوگرم پودر میخک به طور معنی داری غلظت مالون دی آلدهید سرم را کاهش داد(p?0.0). کل ظرفیت آنتی اکسیدانی بین تیمارها مشابه بود. تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی در ارتباط با آنزیم سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز در گلوبول های قرمز مشاهده نشد اما آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در تیمارهای200 میلی گرم برکیلوگرم اسانس میخک و 15 گرم در کیلوگرم پودر میخک به طور معنی داری افزایش یافت (p?0.0). مکمل سازی جیره با 400 میلی گرم برکیلوگرم اسانس میخک به طور معنی داری باعث افزایش آنزیم کاتالاز کبد شد (p?0.0) و غلظت مالون دی آلدهید کبد با افزودن 15 گرم در کیلوگرم پودر میخک و 100 میلی گرم برکیلوگرم ویتامین e در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. به طور کلی نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که افزودن پودر و اسانس میخک تأثیر منفی بر عملکرد جوجه های گوشتی نداشت و باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی در شرایط استرس گرمایی شد.

تعداد 132 قطعه بلدرچین (سن 10 هفتگی) در یک آزمایش فاکتوریل(2×2) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار(4 تکرار شامل 4 جنس ماده و 2 جنس نر; 2 تکرار شامل 3 جنس ماده و 2 جنس نر)، جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف فسفر غیرفیتاتی جیره(13/0 و 35/0 درصد) و مس مازاد بر نیاز(صفر و 250 میلی گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم و صفات تولید مثلی بلدرچین های مادر به مدت 28 هفته مورد استفاده قرار گرفتند. افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم سولفات مس به جیره بطور معنی داری باعث افزایش سرعت رشد، تولید تخم بر اساس روز مرغ، تولید تخم بر اساس لانه مرغ، توده تخم، وزن تخم، درصد سفیده و زرده(05/0p<) و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید(05/0p<). درصد باروری، درصد جوجه درآوری و درصد زنده مانی جنینی بطور معنی داری با افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس بهبود یافت(05/0p<). افزودن مس مازاد به جیره موجب کاهش غلظت کلسترول پلاسما، کلسترول زرده و لیپوپروتئین های با چگالی پایین، ولی افزایش غلظت لیپوپروتئین های با چگالی بالا گردید(05/0p<). اگرچه اختلاف معنی داری در غلظت مس کبدی تیمارهای تغذیه شده با جیره های حاوی سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس با گروه شاهد مشاهده نشد(05/0p>)، ولی غلظت مس پلاسما و مدفوع در گروه های تغذیه شده با جیره حاوی 250 میلی گرم در کیلوگرم مس به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود(05/0p<). کاهش سطح فسفر غیرفیتاتی جیره موجب کاهش درصد خاکستر و فسفر درشت نی گردید(05/0p<)، در صورتیکه درصد ابقاء فسفر به طور معنی داری بهبود یافت و عملکرد پرندگان تحت تأثیر قرار نگرفت. بطورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که سطح مازاد بر نیاز مس در جیره بلدرچین های مادر می تواند باعث بهبود عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخم گردد بدون اینکه اثر متقابلی با سطح فسفر غیرفیتاتی جیره داشته باشد. کلمات کلیدی: بلدرچین های مادر، فسفر غیرفیتاتی، مس مازاد، عملکرد، خصوصیات تخم

درک و شرح تغییرپذیری زمانی و مکانی کیفیت آبهای زیرزمینی در راستای مدیریت پایدار از این منابع امری ضروری است. در این مطالعه، تغییرپذیری مکانی و زمانی برخی از ویژگیهای کلیدی کیفیت آب از جمله هدایتالکتریکی 1381 ) مورد بررسی قرار گرفت. از - در یک دوره زمانی 7 سال ( 1387 (sar) (دسیزیمنس / متر) و نسبت جذب سدیم 172 الی 190 محل نمونهگیری از جمله چاهها، چشمهها و قنوات، کنترل و نمونهبرداری شده است. روشهای کلاسیک و زمینآماری به منظور بررسی تغییرپذیری مکانی و پایداری زمانی ارزیابی کیفیت آب مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل sar از تجزیه و تحلیل آمار کلاسیک نشان داد که تفاوت معنیداری بین میانگین مقادیر شوری و همچنین مقادیر میانگین تمام ،sar در مدت 7 سال پایش وجود ندارد. با وجود نشانههایی روشن از عدم ایستایی در واریوگرامهای تجربی شوری و واریوگرامها کلاس وابستگی مکانی قوی تا متوسط در فواصل کمتر از 4 کیلومتر را نشان دادند. مقادیر دامنه واریوگرامها برای هر دو ویژگی کیفیت آب نشان دهنده تشابه بالا در ساختار و الگوهای تغییرپذیری مکانی در طول مدت 7 سال نمونهبرداری است. نقشه کریجینگ هدایتالکتریکی حاکی از وجود مقادیر بالاتر شوری در منطقه غرب و جنوب غرب استان است؛ که در طول دوره پایش به صورت یک نوار شور به سمت غرب گسترش یافته است. در طول مدت هفت سال، تغییرپذیری مکانی پایداری در طول زمان از خود نشان دادند، اگر چه پایداری زمانی توزیع sar هدایت الکتریکی و بیشتر از شوری بود. علیرغم پایداری زمانی در تغییرپذیری مکانی هر دو ویژگی کیفیت آب، باید sar مکانی مقادیر نظارت و پایش آنها را ادامه داد. زیرا این سنجشها و نقشههای حاصل از پردازش زمینآماری آنها فراهم آورنده اطلاعات ارزشمندی برای پایش و مدیریت مستمر منابع آب زیرزمینی منطقه میباشند.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر نانوذرات اکسیدروی بر سیستم ایمنی و برخی پارامترهای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره پایه بدون نانوذرات اکسیدروی به عنوان گروه شاهد، جیره فاقد اکسیدروی و نانوذرات اکسیدروی (گروه کنترل منفی)، جیره¬های حاوی 10، 30 و 90 قسمت در میلیون به ترتیب به عنوان گروه¬های سوم، چهارم و پنجم آزمایشی. در کل دوره آزمایشی (42 روز)، در شبانه روز 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی اعمال شد. جهت انجام آزمایشات ایمونولوژی واکسیناسیون علیه ویروس بیماری نیوکاسل، در روزهای 7، 13و 20 به صورت قطره ی چشمی انجام گرفت. در روز 32 از هر تیمار، یک قطعه بلدرچین¬ به صورت تصادفی انتخاب و توزین شده و خونگیری از ورید بال برای تهیه سرم خون و کنترل حضور آنتی¬بادی انجام شد. سپس به همین پرندگان مقدار 1 میلی¬لیتر، سوسپانسیون هفت درصد گلبول قرمز گوسفندی، تزریق و 7 روز بعد مجددا این تزریق تکرار گشت. تعیین تیتر آنتی¬بادی با استفاده از روش hi صورت گرفت. جهت شمارش تفریقی گلبول های سفید، گسترش خونی به تفکیک هر پرنده تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده¬های بدست آمده با استفاده از نرم ¬افزار sas 9/1 و رویه glmانجام گرفت. اوزان نسبی اندام¬های لنفاوی (بورس¬فابرسیوس، تیموس و طحال)، تعداد گلبول¬های قرمز، درصد هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، میانگین مقادیر گلبولی، تیترآنتی¬بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل و srbc تحت تاثیر معنی¬دار تیمارها قرار نگرفت (05/0p>). همچنین اندام¬های لنفاوی از نظر آسیب¬های بافت شناسی تاثیر معنی¬داری را نشان ندادند (05/0p>). اما تعداد گلبول¬های سفید خون در گروه پنج در مقایسه با گروه شاهد افزایش پیدا کرد (05/0p<).

این آزمایش جهت تعیین اثرات رقم گندم (سرداری، زرین و آذر 2)، سطح جایگزینی ذرت با گندم (50 و 100 درصد) با و بدون افزودن آنزیم(econase xt 25)روی 672 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308با استفاده ازطرح کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×2×3 انجام گرفت (هر گروه در 4 تکرار، هر کدام شامل 14 قطعه). نتایج نشان داد که تغذیه جیره دارای گندم رقم زرین در مقایسه با رقم سرداری موجب افزایش وزن زنده در سنین 11،43 و 49 روزگی گردید(05/0>p). تغذیه از جیره دارای گندم رقم زرین در مقایسه با آذر 2 موجب بهبود وزن زندهدر سنین 11 و 43 روزگی،افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک دردوره سنی 1 تا 11 روزگی،ولی کاهش مصرف خوراک در دوره 43 تا 49 روزگی گردید(05/0>p). تغذیه از جیره دارای گندم رقم سرداری موجب کاهش وزن نسبی لاشهدر سن 21 روزگی، افزایش وزن نسبی کبددرسنین 21 و 41 روزگی، افزایش وزن نسبیبورس فابرسیوس در سن 41 روزگی و کاهش سطح گلوکز سرم در سن 21 روزگی شد (05/0>p)، در حالیکه تغذیه از جیره دارای گندم زرین موجب کاهش تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با چگالی خیلی پایین (vldl) و افزایش پروتئین کل سرم شد (05/0>p). افزایش سطح گندم جیره موجب کاهش وزن زنده در سن 11 روزگی، ولی بهبودآن در سنین 25 و 43 روزگی، بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک دردوره سنی 12 تا 25 روزگی، افزایش وزن نسبی لاشه و کبد،کاهش معنی دار وزن نسبی سنگدان در سنین 21 و 41 روزگی و کاهش وزن نسبی بورس فابرسیوس در سن 21 روزگی گردید(05/0>p). بعلاوه افزایش سطح گندم جیره موجب افزایش سطح کلسترول، تری گلیسرید و vldlسرم، ولی کاهش سطح آهن و پروتئین کل سرم در سن 21 روزگی گردید(05/0>p). افزودن آنزیم به جیره موجب بهبود وزن زنده در سنین 11 و 43 روزگی، کاهش خوراک مصرفی در دوره سنی 43 تا 49 روزگی و بهبود ضریب تبدیل خوراک در دوره های سنی 1 تا11 و 1 تا 49 روزگی گردید (05/0>p). بعلاوه افزودن آنزیم به جیره موجب افزایش وزن نسبیکبد در سن 21 روزگی، افزایش سطح کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل وvldlسرم در سن 41 روزگی گردید(05/0>p).اثرات متقابل رقم گندم× سطح جایگزینی و رقم گندم× آنزیم بر مقادیر ضریب تبدیل خوراک به ترتیب در دوره های سنی 1 تا 11 روزگی و 43 تا 49 روزگی معنی دار بود (05/0p<). بطورکلی مطالعه حاضر نشان داد که رقم زرین بهترین عملکرد را در هنگام استفاده در سطح 100 درصد جایگزینی به جای ذرت ایجاد نمود. افزودن آنزیم به جیره دارای گندم موجببهبود عملکرد، وزن نسبی تعدادی از اندام های دستگاه گوارش و فراسنجه های سرمی شد.

این تحقیق جهت ارزیابی اثر عصاره¬های الکلی پیاز، سیر و سرخارگل بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش و وضعیت ایمنی جوجه¬های گوشتی انجام گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن عصاره¬های سرخارگل، سیر، پیاز و مخلوط سه عصاره به جیره جوجه¬های گوشتی اثر معنی داری بر وزن جوجه ها در سنین 10، 22 و 49 روزگی نداشتند (05/0<p)، لیکن در سن 42 روزگی عصاره سرخارگل موجب کاهش معنی دار وزن بدن جوجه ها در مقایسه با سایر تیمارها شد (05/0> p). در سنین 23 تا 49 و 1 تا 49 روزگی مصرف عصاره سیر موجب کاهش مصرف خوراک نسبت به سایر تیمارها شد (05/0> p). استفاده از عصاره های سیر، سرخارگل، پیاز و مخلوط سه عصاره اثر معنی داری بر ضریب تبدیل خوراک جوجه ها در سنین 1 تا10 و 11 تا 22 روزگی نداشت (05/0 < p)، لیکن در سنین 23 تا 49 و 1 تا 49 روزگی عصاره سیر ضریب تبدیل خوراک را در جوجه¬ها در مقایسه با تیمار عصاره سرخارگل و پیاز بهبود داد (05/0>p ). افزودن هر یک از سه عصاره و مخلوط آنها تاثیری بر وزن نسبی لاشه و اجزای لاشه از قبیل قلب، کبد، طحال، پانکراس، سنگدان و بورس فابرسیوس نداشت (05/0<p ). استفاده از 150 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره سرخارگل، سیر و مخلوط عصاره ها به جیره جوجه های گوشتی موجب افزایش معنی دار (05/0 >p ) تعداد کلنی باکتری های لاکتوباسیلوس در مقایسه باتیمار شاهد شد. تعداد کلنی باکتری های اشرشیاکلی روده کوچک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<p). عصاره سیر و مخلوط سه عصاره موجب کاهش معنی¬دار پروتئین کل سرم خون در مقایسه با گروه شاهد شد. عصاره سرخارگل، سیر، پیاز و مخلوط سه عصاره غلظت آلفا 2- گلوبولین را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0> p)، اما اثری بر غلظت آلبومین، آلفا 1- گلوبولین، بتاگلوبولین، گاما- گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین نداشت. به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از 150 میلی¬گرم در کیلوگرم عصاره الکلی سرخارگل موجب کاهش عملکرد پرنده و عصاره سیر موجب بهبود عملکرد جوجه¬ها شد و استفاده از عصاره سرخارگل، سیر و مخلوط سه عصاره موجب افزایش جمعیت لاکتوباسیل و کاهش غلظت پروتئین کل و آلفا 2- گلوبولین سرم شدند.

این آزمایش با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 برای تعیین اثرات منبع پروتئین جیره (کنجاله سویا و کنجاله کانولا در سطح 25 درصد جیره) و سطوح مختلف ترئونین نسبت به نیاز (100،110و120 درصد) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل (2×3×2) انجام گرفت. هر یکاز گروه های آزمایشی با استفاده از4 تکرار (2 تکرار پرنده ماده و دو تکرار پرنده نر) و در هر تکرار 15 قطعه جوجه گوشتی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی 25 درصد کنجاله کانولا از وزن زنده و افزایش وزن پایین تر در سن 11 روزگی و در دوره سنی 1 تا 11 روزگی و مقادیر مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک بالاتر در دوره های سنی 24 تا 42 و 1 تا 42 روزگی برخوردار بودند (05/0>p). سطح ترئونین مازاد بر نیاز تاثیر معنی داری (05/0<p) بر عملکرد جوجه های گوشتی در سنین مختلف نسبت به شاهد نداشتبا وجود این، مقادیر وزن زنده، اضافه وزن روزانه و مصرف خوراک در دوره سنی 24 تا 42 روزگی و کل دوره پرورش در جوجه های گوشتی نر به طور معنی داری (05/0>p) نسبت به جوجه های گوشتی ماده بیشتر بود. نتایج همچنان نشان داد که اثر متقابل معنی داری بین منبع پروتئین جیره و سطح ترئونین مازاد در بین جوجه های گوشتی وجود ندارد، در حالی که اثرات متقابل جنسیت و سطح ترئونین مازاد روی مقادیر ضریب تبدیل خوراک در دوره های سنی 24 تا 42 و 1 تا 42 روزگی معنی دار (05/0>p) بود، بنحوی که در جوجه های ماده با 120 درصد ترئونین و در جوجه های نر با 110 درصد ترئونین در سن 24 تا 42 و 1 تا 42 روزگی بهترین ضریب تبدیل مشاهده شد. در سن 21 روزگی، جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 25 درصد کنجاله کانولا به طور معنی داری (05/0>p) از وزن نسبی قلب، پانکراس و دئودنوم بالاتر و وزن نسبی ایلئوم و سکوم پایین تری برخوردار بودند.بطورکلی نتایج نشان داد که منبع پروتئین جیره تاثیر معنی داری روی عملکرد و وزن نسبی بخش های مختلف دستگاه گوارش داشت، در حالیکه ترئونین مازاد بر نیاز فاقد تاثیر معنی دار بر عملکرد جوجه های گوشتی بود.

این آزمایش با استفاده از 540 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 به منظور بررسی اثرات سه سطح مختلف کلسیم(75، 100 و 125 درصد مقدار توصیه شده) بر پاسخ جوجه¬های گوشتی به سطوح مختلف آنزیم فیتاز(0، 500 و 2500 واحد به ازای هر کیلوگرم) در جیره¬های غذایی بر پایه کنجاله کانولا- سویا انجام گرفت. هر کدام از گروه¬های آزمایشی شامل 4 تکرار( دو تکرار پرنده نر و دو تکرار پرنده ماده و هر تکرار شامل 15 قطعه) با استفاده از طرح کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×3×3 مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که وزن بدن، افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر سطح کلسیم جیره قرار نگرفت، اگرچه میزان تلفات در دوره سنی24 تا 42 روزگی با افزایش سطح کلسیم جیره به 125 درصد کاهش یافت. افزایش سطح کلسیم جیره موجب افزایش سطح آلبومین و کاهش سطح فسفر سرم در سن 28 روزگی و کاهش سطح کلسیم استخوان درشت¬نی، وزن نسبی قلب و افزایش وزن نسبی چینه دان در سن 42 روزگی گردید. افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به جیره موجب افزایش معنی¬دار وزن بدن در سنین 11 و 24 روزگی، بهبود افزایش وزن، افزایش مصرف خوراک و کاهش ضریب تبدیل خوراک در دوره سنی 1 تا 11 روزگی گردید، اگرچه اثرات فیتاز روی وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تنها در بالاترین سطح آنزیم فیتاز معنی¬دار بود (05/0>p). افزودن بالاترین سطح آنزیم فیتاز به جیره موجب افزایش معنی¬دار (05/0>p) مقادیر کلسیم، فسفر و کلسترول سرم در سن 28 روزگی گردید، ولی فاقد تأثیر معنی¬دار روی مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت¬نی بود. بالاترین سطح آنزیم فیتاز موجب افزایش وزن نسبی لاشه و پانکراس در سن 42 روزگی گردید. اثرات همزمان کلسیم جیره× فیتاز روی وزن نسبی لاشه در سن 42 روزگی معنی¬دار بود(05/0>p)، به طوریکه افزودن فیتاز به جیره با سطح پایین کلسیم موجب افزایش وزن لاشه گردید، در حالیکه افزودن فیتاز به جیره با 1 درصد کلسیم موجب کاهش وزن لاشه گردید. به طور کلی نتایج بیانگر این بود که سطح کلسیم جیره در جیره¬های حاوی 25 درصد کنجاله کانولا عمدتاً فاقد تأثیر روی عملکرد در جوجه¬های گوشتی بود، در حالیکه افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به جیره از پتانسیل مناسبی جهت بهبود عملکرد برخوردار است.

این آزمایش جهت ارزیابی اثرات جایگزینی آنتی¬بیوتیک ویرجینیامایسین با پودر سیر بر عملکرد، خصوصیات مورفولوژیکی روده، خصوصیات لاشه و فراسنجه¬های خونی در جوجه¬های گوشتی انجام گردید. در این آزمایش از تعداد 360 قطعه جوجه یک روزه نر و ماده سویه کاب 500 استفاده گردید که به طور تصادفی به شش گروه آزمایشی (چهار تکرار و در هر تکرار 15 جوجه) در قالب طرح کاملاً تصادفی اختصاص یافتند. گروه¬های آزمایشی شامل: جیره شاهد، جیره حاوی سطح توصیه شده آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین (200 میلی¬گرم در کیلو¬گرم)؛ جیره حاوی 1 درصد پودر سیر؛ جیره ترکیبی 1 درصد پودر سیر و 75 درصد مقدار توصیه ویرجینیامایسین؛ جیره ترکیبی 1 درصد پودر¬سیر و 50 درصد مقدار توصیه ویرجینیامایسین؛ جیره ترکیبی 1 درصد پودر¬سیر و 25 درصد مقدار توصیه ویرجینیامایسین. نتایج نشان داد که جوجه¬های تغذیه شده با جیره حاوی آنتی¬بیوتیک ویرجینیامایسین دارای مصرف خوراک بالاتر در دوره سنی 1 تا 10 روزگی، وزن نسبی بالاتر پیش معده در سن 47 روزگی و غلظت های بالاتر گلوکز و کلسترول در سن 27 روزگی بودند (05/0>p). افزودن ویرجینیامایسین به جیره موجب افزایش معنی دار (05/0>p) در عرض پایه پرز¬های ژوژنوم و کاهش غلظت کلسترول و تری¬گلیسرید سرم در سن 47 روزگی گردید. افزودن 1 درصد پودر سیر به جیره فاقد تأثیر معنی¬داری (05/0<p) برعملکرد، وزن نسبی اجزاء لاشه، فراسنجه¬های سرمی و یا بخش عمده صفات مورفولوژیکی روده بود، ولی موجب افزایش ارتفاع پرز به عمق کریپت در دئودنوم، عرض پایه و ارتفاع پرز ژوژنوم در مقایسه با گروه شاهد گردید (05/0>p). افزودن1 درصد پودر سیر و 75 درصد سطح توصیه ویرجینیامایسین به جیره موجب افزایش معنی¬دار (05/0>p) وزن بدن در 11 و 23 روزگی، مصرف خوراک 1 تا 10 و 11 تا 22 روزگی و غلظت بالاتر گلوکز و کلسترول کل در سن 27 روزگی گردید. جوجه¬های تغذیه شده از جیره حاوی ترکیب سیر و 75 درصد مقدار توصیه ویرجینیامایسین از ارتفاع پرز و ارتفاع پرز به عمق کریپت بالاتر در ژوژنوم در مقایسه با گروه شاهد برخوردار بودند. افزودن سطوح پایین¬تر ویرجینیامایسین (25 و 50 درصد) به جیره حاوی پودر سیر فاقد تأثیر معنی¬دار (05/0<p) روی عملکرد و سایر صفات اندازه گیری شده بود. به طور کلی نتایج بیانگر این بود که افزودن1 درصد پودر سیر و 75 درصد سطح توصیه شده آنتی¬بیوتیک ویرجینیامایسین به جیره از پتانسیل مناسبی جهت بهبود عملکرد، خصوصیات مورفولوژیکی دئودنوم و ژوژنوم در جوجه¬های گوشتی برخوردار می¬باشد

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات سطوح مختلف نانوذرات اکسید روی بر عملکرد کبد، کلیه و پانکراس در بلدرچین¬های ژاپنی بود. برای این منظور تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه نر به طور تصادفی به پنج تیمار آزمایشی با پنج تکرار و هر تکرار شامل سه قطعه بلدرچین اختصاص یافتند. تیمار¬های آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا فاقد مکمل روی (کنترل منفی)، جیره حاوی ppm 30 فرم معمول اکسید روی تجاری (کنترل مثبت) ، جیره های حاوی ppm 10، 30 و 90 نانو ذرات اکسید روی بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت سرمی اسید اوریک بطور معنی-داری در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات اکسید روی نسبت به سایر گروه¬های آزمایشی کاهش یافت (05/0>p). غلظت کلسترول سرم در گروه دریافت کننده ppm30 نانوذرات اکسید روی، بالاترین و در گروه کنترل منفی دارای کمترین مقدار بود (05/0>p). گروه¬های دریافت کننده ppm 30 و 90 دارای بیشترین سطح گلوکز سرم بوده و تفاوت معنی¬داری با گروه ppm 10 نانوذرات روی داشتند (05/0>p). غلظت سرمی آهن در گروه کنترل مثبت بیشترین و در گروه ppm 30 کمترین مقدار را نشان داد (05/0>p). مقدار روی سرم خون در پرندگانی که جیره فاقد مکمل روی را دریافت کرده بودند کمترین و در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات روی بیشترین غلظت را دارا بودند (05/0>p). فعالیت آنزیم آلانین¬آمینوترانسفراز در تیمار کنترل منفی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی به¬طور معنی¬داری افزایش یافته بود (05/0>p). بالاترین و پایین ترین غلظت سرمی لیپاز به ترتیب متعلق به گروه های ppm 90 نانوذرات روی و کنترل مثبت بود (05/0>p). نتایج هماتولوژیکی نشان داد که کاربرد نانوذرات روی دارای اثرات افزایشی بر برخی فراسنجه¬های خونی بود (05/0>p). نتایج حاصل ازاین پژوهش بطور کلی نشان داد که افزودن نانوذرات اکسیدروی به جیره بلدرچین¬های ژاپنی باعث بهبود عملکرد کلیه، کبد و پانکراس نشده است.

این آزمایش با استفاده از 280 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 برای تعیین اثرات سطوح مختلاف سدیم جیره(12/0، 17/0، 23/0، 27/0 و 30/0 درصد)بر عملکرد نهایی،خصوصیات لاشه، مورفولوژی روده کوچک، معدنی شدن استخوان درشات نی و بروز دیسکندر‍پلازی درشت نی انجام شد. جیره های آزمایشی در مرحله آغازین دارای تعادل یکسان آنیون-کاتیون (250 میلی اکی والان درکیلوگرم)، ولی سطوح متغیر کلر (18/0 تا 48/0 درصد) بودند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی، با استفاده از پنج گروه آزمایشی، هر گروه آزمایشی در چهار تکرار و هر تکرار شامل چهارده قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس انجام گرفت. جوجه های مورد آزمایش در دوره سنی 11 تا 49 روزگی با جیره های یکسان رشد و پایانی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف سدیم جیره در مرحله آغازین (1 تا 11 روزگی) فاقد تأثیر معنی دار (05/0<p) بر روی وزن بدن، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و تلفات بود. سطح سدیم جیره در مرحله آغازین فاقد تأثیر معنی دار (05/0<p) بر وزن نسبی اجزای لاشه و اجزای دستگاه گوارش در سنین 21 و 42 روزگی بود، اگر چه افزایش سطح سدیم جیره از 12/0 به 32/0 درصد موجب تغییر معنی دار (05/0>p) میزان ph محتویات دئودنوم و ژژنوم در سن 21 روزگی گردید. میزان فراسنجه های سرم از جمله گلوکز، تری گلیسیرید، پروتئین کل، اسید اوریک و فسفر در سن 11 روزگی و سطح فسفر پلاسما در سن 21 روزگی تحت تأثیر سطح سدیم جیره قرار نگرفت، اگر چه میزان هماتوکریت خون در سن 21 روزگی با افزایش سطح سدیم جیره افزایش یافت. نتایج نشان داد که افزایش سطح سدیم جیره موجب افزایش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت دئودنوم در سن 21 روزگی گردید. افزایش سطح سدیم جیره در مرحله آغازین موجب کاهش (05/0>p) میزان خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت نی در سنین 21 و 42 روزگی گردید، بدون این که بر وقوع عارضه دیسکندروپلازی درشت نی تأثیری داشته باشد. به طور کلی نتایج بیانگر عدم تأثیر سطح سدیم جیره مورد استفاده در این آزمایش در مرحله آغازین روی عملکرد جوجه های گوشتی بود، اگر چه میزان ph محتویات دئودنوم و ژژنوم، ارتفاع پرزهای دئودنوم و معدنی شدن استخوان درشت نی تحت تأثیر سطح سدیم جیره در مرحله آغازین قرار گرفت. کلمات کلیدی: سدیم، جوجه گوشتی، مورفولوژی روده ، عملکرد، معدنی شدن استخوان

در سال ‎۱۹۰۶‎، برتراند راسل در مقاله خود نشان داد که تقریباً تمامی پارادکس های نظریه مجموعه ها دارای یک شکل مشترک می باشند. در سال ‎۱۹۶۹‎، لاوور با استفاده از زبان نظریه رسته ها، به یک وحدت و یکپارچگی عمیق تر دست یافت که نه تنها پارادکس های نظریه مجموعه ها، بلکه پدیده ناتمامیت را نیز شامل می شد. در واقع لاوور طرحی مشترک ارایه داد که موضوعات بسیار همچون قضیه کانتور در مورد مجموعه های توانی، پارادکس راسل، قضیه تارسکی در مورد تعریف ناپذیری درستی و همچنین قضیه اول ناتمامیت گودل را در بر داشت. در سال ‎۲۰۰۳‎ یانُفسکی با استفاده از زبان نظریه مجموعه ها، کارهای لاوور را به گونه ای تعمیم داد که این طرح مشترک شامل مسائل و پدیده های بیشتری می شد. لاوور و یانفسکی نشان داده اند که چگونه پارادکس هایی چون پارادکس راسل، پارادکس گریلینگ، پارادکس مشهور دروغگو همگی دارای یک چارچوب یکپارچه بوده و طرح اثباتی شبیه به قضیه کانتور دارند. علاوه بر این، از این چارچوب یکپارچه برای اثبات مسئله توقف تورینگ، قضیه بازگشت در نظریه محاسبات، قضیه ناتمامیت اول گودل و همچنین برای ارائه یک زبان غیر شمارای کارآمد استفاده خواهیم نمود. با کمی توجه می توان دید در اکثر قضایا و مسائل ذکر شده از فرآیند قطری سازی برای اثبات استفاده شده است؛ و راسل، لاوور و یانفسکی نیز از همین واقعیت برای ارایه طرح مشترک خود بهره جسته اند. در این رساله و در ادامه کارهای لاوور و یانفسکی، ما از این چارچوب یکپارچه برای ارایه اثبات های جدید برای قضیه کانتور، قضیه اقلیدس (نامتناهی بودن اعداد اول) در نطریه اعداد استفاده خواهیم نمود. همچنین این چارچوب را برای رسیدن به تابع اکرمن و معرفی توابع شبه- ‎اکرمن تعمیم خواهیم داد و نشان می دهیم که با استفاده از تعمیم های این چارچوب یکپارچه می توان توابعی در نظریه محاسبات ارایه نمود که رفتاری کاملاً شبیه به تابع اکرمن دارند. در فصل های انتهایی این رساله، ما به صورت مفصل به بررسی پارادکس یابلو، صورتبندی های مختلف آن و همچنین ارتباط این پارادکس با پدیده ناتمامیت خواهیم پرداخت. سپس این پارادکس چالش برانگیز را در قالب منطق زمانی خطی ltl‎ صورتبندی نموده و نشان می دهیم که این صورتبندی جدید در چارچوب یکپارچه یانفسکی می گنجد. همچنین با استفاده از این صورتبندی پارادکس یابلو در منطق زمانی، این پارادکس و نسخه های مختلف آن را برای اولین بار به قضایایی در منطق زمانی خطی تبدیل می نماییم.

در این آزمایش از 672 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس 308) برای ارزیابی اثرات سطوح ‏مختلف آنزیم فیتاز (0، 500 و 2500 واحد به ازاء هر کیلوگرم جیره)، نوع غله (گندم در مقایسه با جو) ‏و شکل خوراک (مرطوب در مقایسه با خشک) دردوره آغازین ( 1تا 21 روزگی) در جیره¬های با ‏کمبود حاشیه¬ای فسفر (30/0 درصد) بر عملکرد، معدنی شدن استخوان درشت نی و فراسنجه های سرم ‏خون انجام گرفت. هر کدام ازگروه¬های آزمایشی در چهار تکرار (دو تکرار ماده و دو تکرار نر) با ‏استفاده از طرح کاملاً تصادفی و با روش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفتند. تماهی گروه¬های ‏آزمایشی در طول دوره سنی 22 تا 42 روزگی از جیره¬ یکسان بر مبنای ذرت-کنجاله سویا تغذیه ‏شدند. نتایج نشان داد که افزودن فیتاز به جیره بطورمعنی¬داری موجب بهبود وزن بدن در سنین 11، ‏‏22 و 42 روزگی گردید. اثرات سطح پایین فیتاز بر افزایش وزن بدن تنها در دوره سنی 1 تا 11 ‏روزگی معنی دار بود، در حالیکه اثرات سطح بالای فیتاز تا سن 42 روزگی ادامه داشت. افزودن فیتاز ‏به جیره فاقد تاثیر معنی¬دار بر مقادیر مصرف خوراک در دوره سنی 1 تا 22 روزگی بود، ولی جوجه-‏های تغذیه شده با جیره دارای سطح بالای فیتاز از مقادیر بالاتر مصرف خوراک در دوره¬های سنی ‏‏22 تا 42 و 1 تا 42 روزگی برخوردار بودند. اگرچه افزودن آنزیم فیتار به جیره موجب بهبود ضریب ‏تبدیل خوراک گردید، ولی جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی بالاترین سطح فیتاز از مقادیر ‏پایین تر ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد و یا گروه تغذیه شده با جیره حاوی سطح پایین ‏فیتاز برخوردار بودند. جوجه¬های تغذیه شده از جیره با فیتاز بالا از مقادیر پایین تر وزن نسبی ‏دوازدهه و ایلئوم در سن 21 روزگی برخوردار بودند. خاکستر استخوان درشت نی، محتویات فسفر و ‏کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی با افزایش سطح استفاده از آنزیم فیتاز در جیره بهبود یافت. افزودن ‏آنزیم فیتاز به جیره فاقد تاثیر معنی¬دار بر مقادیر کلسترول و آهن سرم در سن 21 روزگی بودتد، ولی ‏افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره موجب افزایش سطح فسفر سرم و کاهش ‏محتویات پروتئین خام، فسفر و کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی گردید.نتایج نشان داد که جوجه های ‏تغذیه شده با جیره حاوی گندم در مقایسه با ذرت از وزن بدن بالاتر در سنین 11، 22 و 42 روزگی، ‏افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک پایین¬تر در دوره¬های سنی 1 تا 11، 11 تا 22 و 1 تا 42 روزگی ‏و مقادیر بالاتر مصرف خوراک در دوره¬های سنی 1 تا 11 و 11 تا 22 روزگی برخوردار بودند. جوجه ‏های تغذیه شده از جیره¬های بر مبنای گندم داری وزن نسبی پایین¬تر پیش معده به وزن بدن و ‏مقادیر پایین¬تر خاکستر ایلئوم در سن 21 روزگی برخوردار بودند. شکل خوراک فاقد تاثیر معنی¬دار ‏بر مقادیر عملکرد، معدنی شدن استخوان، اجزاء سرم خون و محتویات ایلئوم بود. مقادیر ضریب تبدیل ‏خوراک تحت تاثیر اثرات همزمان آنزیم فیتاز× نوع غله در دوره¬های سنی 1 تا 11و 11 تا 22 روزگی ‏و همچنین اثرات همزمان نوع غله × شکل خوراک در دوره سنی 11 نا 22 روزگی قرار گرفت. ‏نتایج بطورکلی بیانگر این بود که افزودن مقادیر بالای آنزیم فیتاز به جیره و بیش از مقادیر توصیه شده ‏کنونی از پتانسیل بالایی جهت بهبود بیشتر عملکرد جوجه¬های گوشتی، معدنی شدن استخوان و ‏قابلیت استفاه از مواد مغذی برخوردار می باشد.‏

این آزمایش به منظور بررسی اثرات قطر پلت در دوره آغازین (1 تا 10 روزگی) بر عملکرد، توسعه و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه¬های گوشتی انجام گردید. تعداد 280 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نژاد راس (به صورت مخلوط دو جنس) به 5 تیمار با 4 تکرار (14 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاَ تصادفی به مدت 45 روز، اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل پلت¬ با قطر متفاوت در دوره آغازین و عبارت بودند ازجیره پلت مجدد آسیاب شده، جیره کرامبل، جیره پلت معمولی با قطر 1/5 میلی¬متر تا مصرف 40 گرم و سپس پلت با قطر 2 میلی¬متر، جیره پلت معمولی با قطر 1/5 میلی¬متر تا مصرف 100 گرم و سپس پلت با قطر 2 میلی¬متر، جیره پلت ویژه با قطر 1/5 میلی¬متر تا مصرف 100 گرم و سپس پلت با قطر 2 میلی¬متر. در دوره رشد برای تیمارها از پلت با قطر 3 میلی¬متر و در دوره پایانی از پلت با قطر 4 میلی¬متر استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از جیره¬های پلت و کرامبل مصرف خوراک را نسبت به جیره پلت مجدد آسیاب شده 20/74 درصد افزایش دادند. وزن بدن نیز به طور معنی¬داری (05/0p<) در پرندگان دریافت کننده جیره-های پلت و کرامبل نسبت به جیره پلت مجدد آسیاب شده افزایش یافت. در دوره آغازین و رشد، جیره پلت مجدد آسیاب شده موجب افزایش معنی¬دار (05/0p<) ضریب تبدیل خوراک نسبت به سایر تیمارها شد. با این حال در دوره پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. در سن 45 روزگی، چربی محوطه شکمی در جیره 40 گرم پلت معمولی با قطر 1/5 میلی¬متر بالاتر بود، به گونه¬ای که بجز با جیره 100 گرم پلت ویژه با قطر 1/5 میلی¬متر، با سایر تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی¬داری (05/0p<) را نشان داد. جمعیت میکروبی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی¬داری بر ph دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم جوجه¬های گوشتی در سن 24 روزگی نداشت(05/0p>). اما جیره 100 گرم پلت معمولی با قطر 1/5میلی¬متر موجب کاهش معنی¬دار ph سکوم نسبت به گروه کرامبل شد (05/0p<). تأثیر تیمارهای آزمایشی بر قابلیت هضم پروتئین خام، فیبر خام و ماده آلی در سن 45 روزگی و همچنین درصد رطوبت بستر دوره پایانی غیر معنی¬دار بود(05/0p>). رفتار خوراک خوردن نیز در کل دوره نشان داد که گروه تغذیه شده با تیمار پلت مجدد آسیاب شده نسبت به دیگر تیمارها بیشترین درصد پرندگان در حال خوراک خوردن را به خود اختصاص دادند. نتایج به طور کلی بیانگر این بود که تغذیه جیره پلت نسبت به پلت مجدد آسیاب شده در دوره آغازین منجر به عملکرد بالاتر پرنده می¬گردد که می¬تواند ناشی از تغییرات فیزیکی خوراک پلت شده باشد.

این آزمایش جهت ارزیابی اثرات شیوه های مختلف استفاده از اسید آلی (در خوراک یا آب) و نیز شکل مصرف گیاهان دارویی (عصاره در مقابل اسانس) در جوجه های گوشتی انجام گردید. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد راس 308 (به صورت مخلوط مرغ و خروس) به طور تصادفی به 6 تیمار با 4 تکرار (14 قطعه در هر تکرار) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 49 روز، اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت-سویا به عنوان شاهد، جیره حاوی 1گرم در کیلوگرم محصول تجاری بیوسنس (مخلوط اسانس رازیانه، مرزه، بادرنجبویه، آنیسون، پونه کوهی و آویشن)، جیره حاوی 1گرم در کیلوگرم محصول تجاری بیواکستراکت (مخلوط عصاره الکلی گیاهان مذکور)، جیره حاوی 1گرم در کیلوگرم محصول تجاری توتاسید (مخلوط اسید سیتریک، اسید فوماریک و پروپیونات کلسیم)، آب آشامیدنی حاوی 0/5 گرم در هر لیتر اسید آلی توتاسید و آب آشامیدنی حاوی 1 گرم در هر لیتر اسید آلی توتاسید بودند. نتایج حاصل نشان داد که تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن و مصرف خوراک نسبت به گروه شاهد نداشتند (0/05<p)، بجز در دوره سنی 25-42 روزگی که افزودن بیوسنس به جیره موجب افزایش معنی دار (0/05>p) ضریب تبدیل خوراک نسبت به سایر تیمارها شد. در سایر سنین، ضریب تبدیل خوراک توسط تیمارهای آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت (0/05<p). در سن 23 روزگی استفاده از توتاسید و بیوسنس و بیواکستراکت باعث کاهش معنی دار وزن پیش معده، پانکراس و دئودنوم در مقایسه با تیمار شاهد شد (0/05>p). در سن 43 روزگی استفاده از توتاسید و بیوسنس و بیواکستراکت در جیره باعث کاهش معنی دار وزن چینه دان و استفاده ازتوتاسید باعث کاهش معنی دار وزن دئودنوم در مقایسه با تیمار شاهد شد (0/05>p). استفاده از 1 گرم توتاسید در هر لیتر آب به طورمعنی داری جمعیت باکتری های اشریشیاکلی سکوم جوجه های گوشتی را در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داد (0/05>p). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر ph سکوم، ایلئوم و دئودنوم جوجه های گوشتی در سن 23 روزگی نداشت (0/05<p)، اما افزودن 1 گرم توتاسید در کیلوگرم جیره موجب کاهش معنی دار ph ژوژنوم نسبت به گروه شاهد شد (0/05>p). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر تیتر آنتی بادی علیه srbc و نیوکاسل در سنین 22 و 30 روزگی نداشتند (p>0/05). تأثیر تیمارهای آزمایشی بر هیستومورفولوژی روده جوجه های گوشتی در سن 23 روزگی غیر معنی دار بود (0/05<p). نتایج مقایسات مستقل نشان داد که بکارگیری توتاسید محلول در آب در مقابل توتاسید مخلوط در جیره و بیوسنس در مقابل بیواکستراکت آن ها موجب افزایش معنی دار ph ژژنوم در 23 روزگی و همچنین بکارگیری توتاسید محلول در آب در مقابل توتاسید مخلوط در جیره موجب افزایش معنی دار وزن دئودنوم و چینه دان در 43 روزگی شد (0/05>p). با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان بیان کرد که شیوه های مختلف بکارگیری توتاسید (در خوراک یا آب) و نیز شکل مصرف گیاهان دارویی (بیواکستراکت در مقابل بیوسنس) استفاده شده در این مطالعه تأثیری بر عملکرد جوجه های گوشتی تا سن 49 روزگی نداشت و نتوانستند باعث بهبود سیستم ایمنی و توسعه دستگاه گوارش شوند.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر علف چشمه بر عملکرد، وضعیت آنتی اکسیدانی، اجزای لاشه و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی انجام گرفت. برای انجام این آزمایش از 240 قطعه جوجه یک روزه نر سویه کاب 500 استفاده شد که به طور تصادفی به 4 تیمار با 4 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) اختصاص یافت. تیمارهای آزمایشی شامل جیره برپایه ذرت-سویا به عنوان شاهد و جیره های حاوی 5/0، 1 و 5/1 گرم بر کیلوگرم پودر علف چشمه بود. نتایج نشان داد که اضافه کردن 5/0، 1 و 5/1 درصد پودر علف چشمه بطور معنی داری (05/0p<) باعث افزایش مصرف خوراک در سنین 11 و 23 روزگی شد، ولی مصرف خوراک در 43 روزگی را تحت تاثیر قرار نداد. جیره های آزمایشی فاقد تاثیر معنی دار بر وزن بدن، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در سنین 11، 23 و 43 روزگی بودند. اضافه کردن پودر علف چشمه به جیره جوجه های گوشتی تاثیر بر اجزا لاشه، فراسنجه های خونی ومتابولیت های سرم نداشت، اما اضافه کردن 5/0 و 1 درصد پودر علف چشمه بطور معنی داری (05/0p<) باعث کاهش کلسترول کل و ldl در سرم جوجه های گوشتی گردید. اختلاف معنی داری بین غلظت گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و مالون دی آلدئید با استفاده از سطوح مورد استفاده در کبد جوجه های گوشتی مشاهده نشد. سطوح 1 و 5/1 درصد پودر علف چشمه غلظت گلوتاتیون پراکسیداز در گلبول قرمز را در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری (05/0p<) افزایش داد اما تاثیری بر سوپراکسیددیسموتاز گلبول قرمز نداشت. تمام جیره های آزمایشی ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را نسبت به گروه شاهد به صورت معنی داری (05/0p<) افزایش دادند، اما اثری بر غلظت مالون دی آلدئید سرم نسبت به گروه شاهد نداشت. به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن سطوح استفاده شده از پودر علف چشمه در جیره جوجه های گوشتی باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی گردید و می تواند به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان های مصنوعی در جیره جوجه های گوشتی باشد.

عدالت از جمله مباحثی که در دین مبین اسلام، اعم از آیات متعدد قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین (ع) بر روی آن تأکید بسیار شده است. و تحقق آناز اهداف مهم رسالتپیامبران الهی ذکرگردیده است. عدالت در لغت، اصلی است که بر حد وسط میان افراط و تفریط و احقاق حق ذیحق دلالت می کند. مع الوصف امام علی (علیه السلام) عدل را برتر از جود می داند و می فرماید: عدالت جریان ها را در مجرای طبیعی خود قرار می دهد ولی جود جریان ها را از مجرای طبیعی خود خارج می سازد. عدالت قانونی عام است که همه اجتماع را دربرمی گیردامّا جود و بخشش یک حالت استثنایی و غیرکلی است که نمی توان روی آن حساب باز کرد. پایان نامه حاضر بر آن است که به عدالت و مفهوم آن از منظر یگانه مظهر عدالت در تاریخ بشری ، یعنی امام علی (ع) بپردازد. براین اساس ودر چهار چوب شکلی در فصل اول به بیان مفهوم عدالت و مفاهیم متضاد و مترادف با عدالت پرداخته، وسپس اشاره ای هم به پیشینه و اهمیت تحقیق در خصوص عدالت شده است. فصل دوم مبانی نظری تحقق عدالت مورد بررسی قرار گرفته و به موضوع عدالت در قرآن کریم و همچنین آرا و نظرات اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان از جمله آیت الله مطهری، افلاطون، ارسطو، کانت ، راولز و هایک مورد ارزیابی قرار گرفته است. فصل سوم پایان نامه که موضوع اصلی می باشد، ابتدا به بیعت مردم با امام (علیه السلام) برای پذیرش خلافت و سپس به بیان احادیثی از نهج البلاغه مبتنی بر اندیشه و روش امام علی علیه السلام در برقراری و جدیت تحقق عدالت در جامعه اشاره شده است. فصل چهارم نیز رابطه عدالت با حکومت و عدم استفاده ابزاری امام علی علیه السلام از عدالت جهت دستیابی به حکومت و نیز استفاده ابزاری معاویه از عدالت برای کسب قدرت و حکومت بیان شده است. ودر نهایت پایان نامه با اثبات رابطه مستقیم سوال و فرضیه به پایان رسیده است .

در این پایان نامه اثرات 5 سطح مختلف (150، 200، 250، 300 و 350 میلی اکی والان در کیلوگرم) تعادل آنیون-کاتیون جیره در مرحله آغازین (1 تا 10 روزگی) بر صفات عملکردی در دوره های مختلف و کل دوره آزمایشی بررسی گردیده است . همچنین صفاتی مانند میزان آهکی شدن و میزان کلسیم وفسفر استخوان درشت نی، وقوع دیسکوندروپلازی درشت نی، مورفولوژی روده، میزان الکترولیت های سرم و هماتوکریت خون اندازه گیری گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که تعادل آنیون-کاتیون جیره در مرحله آغازین بر صفاتی مانند وزن بدن، میزان افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، وقوع دیسکوندروپلازی و مقادیر کلسیم و فسفر استخوان درشت نی و هماتوکریت خون موثر است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

به خوبی ثابت شده است که بعضی از ارقام گندم حاوی سطوح بالایی از پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای هستند که هنگامی که بیش از حد تحمل (آستانه تحمل) پرنده تغذیه شوند اثرات مضری بر عملکرد جوجه های گوشتی دارند. دو آزمایش جهت بررسی اثرات استفاده از ارقام گندم (سرداری، زرین و آذر) با و یا بدون افزودن آنزیم و آب روی عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی انجام گرفت.آزمایش اول: در این آزمایش اثرات سه رقم گندم رایج استان کردستان (سرداری، زرین و آذر)، با و یا بدون مکمل آنزیم تجاری (3/0 gr/kg جیره، گریندازیم gp 15000) از 1 تا 42 روزگی روی عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی بررسی گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×4 با استفاده از 416 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 (نر و ماده)، در 8 تیمار و 4 تکرار و 13 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. آزمایش دوم: در این آزمایش اثرات ارقام گندم با و یا بدون افزودن آب به جیره (افزودن 25/1 کیلوگرم آب به هر کیلوگرم خوراک هوا خشک) در دوره پایانی (42 تا 54 روزگی) بر عملکرد جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. در طول مدت انجام هر دو آزمایش وزن بدن، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک جوجه ها به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در سنین 20 و 41 روزگی، 4 پرنده به ازای هر تیمار برای تعیین اندازه نسبی (وزن و طول نسبی) اندام های داخلی دستگاه گوارش و خصوصیات لاشه اندازه گیری گردید. نتایج آزمایش اول نشان داد که خوراک مصرفی 1 تا 21 روزگی، وزن بدن 21 روزگی و افزایش وزن 1 تا 21 روزگی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره ذرت-کنجاله سویا (جیره شاهد) در مقایسه با جوجه هایی که جیره های بر اساس ارقام گندم-کنجاله سویا دریافت کردند به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p)؛ ولی تفاوتی در وزن بدن و اقزایش وزن روزانه در 21 تا 42 روزگی مشاهده نگردید. نتایج همچنین نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با رقم آذر در مقایسه با دو رقم دیگر (سرداری و زرین)، خوراک مصرفی روزانه بالاتری در 21 تا 42 روزگی داشتند (05/0>p)؛ در حالیکه پرندگان تغذیه شده با رقم سرداری مصرف خوراک پایین تری در مقایسه با شاهد و دو رقم گندم دیگر در 1 تا 42 روزگی داشتند (05/0>p). نتایج نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با رقم سرداری، ضریب تبدیل خوراک پایین تری نسبت به گروه شاهد، و میزان تلفات بالاتری در مقابل رقم زرین داشتند (05/0>p). پرندگان تغذیه شده با رقم سرداری در مقابل ارقام زرین و آذر، وزن نسبی دوازدهه و ایلئوم بالاتر در 20 روزگی، وزن نسبی روده باریک بالاتر در 41 روزگی در مقایسه با گروه شاهد؛ وزن نسبی روده باریک بالاتری در 20 روزگی در مقابل رقم آذر و تیمار شاهد داشتند. پرندگان تغذیه شده با رقم آذر در مقابل رقم زرین و تیمار شاهد وزن نسبی سکوم راست بالاتری در 20 روزگی داشتند. پرندگان تغذیه شده با ارقام گندم مورد مطالعه در مقابل تیمار شاهد وزن نسبی کبد بالاتر و درصد لاشه پایین تر در 20 روزگی، و وزن نسبی سنگدان پایین تری در 20 و 41 روزگی داشتند (05/0>p). مکمل آنزیمی در جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر وزن بدن، افزایش وزن روزانه و تلفات نداشت، ولی در 1 تا 21 روزگی و 1 تا 42 روزگی خوراک مصرفی روزانه را کاهش و ضریب تبدیل خوراک را پایین آورد (05/0>p)؛ همچنین مکمل آنزیمی در 20 روزگی، وزن نسبی ایلئوم را کاهش و وزن نسبی چینه دان را افزایش داد. در نتیجه نتایج نشان دادند که ارقام مختلف گندم محلی اثرات متفاوتی بر عملکرد طیور گوشتی داشتند و مکمل آنزیم خوراکی جیره اثرات مثبتی بر عملکرد جوجه های گوشتی نداشت. نتایج آزمایش دوم نشان داد که خوراک مصرفی 42 تا 54 روزگی و وزن بدن 54 روزگی جوجه های گوشتی تغذیه شده با رقم آذر در مقایسه با جوجه هایی که جیره شاهد و رقم زرین دریافت کردند به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). نتایج همچنین نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با ارقام آذر و سرداری در مقایسه با جیره شاهد و رقم زرین، افزایش وزن روزانه بالاتری در 42 تا 54 روزگی داشتند (05/0>p). نتایج نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با رقم سرداری، ضریب تبدیل خوراک پایین تری نسبت به گروه شاهد و رقم آذر در 42 تا 54 روزگی داشتند (05/0>p). تغذیه خوراک مرطوب وزن بدن 54 روزگی، خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه 42 تا 54 روزگی را افزایش و ضریب تبدیل خوراک 49 تا 54 روزگی را کاهش یا به عبارتی کارآیی تبدیل خوراک را بهبود بخشید. در این آزمایش نیز نتایج نشان دادند که ارقام مختلف گندم محلی اثرات متفاوتی بر عملکرد طیور گوشتی داشتند اما تغذیه خوراک مرطوب اثرات مثبت قابل توجهی بر عملکرد جوجه های گوشتی داشت.

چکیده ندارد.