در دنیای به شدت متغییر و غیرقابل پیش بینی امروز، سازمان ها با چالشهایی همچون افزایش رقابت جهانی، توسعه بازارها و افزایش انتظارات مشتریان روبرو هستند.تحت چنین شرایطی سازمان ها برای حفظ موقعیت رقابتی خود ملزم به کم کردن هزینه های کلی در داخل زنجیره عرضه، کاهش هزینه موجودی، افزایش کیفیت محصول، انعطاف و توسعه محصول، کمتر کردن زمان تحویل، کاهش سیکل زمانی، ایجاد هماهنگی بهتر بین عرضه و تقاضا و برقراری ارتباط بهتر داخل زنجیره تامین، می باشند. بیشتر سازمان ها به منظور دستیابی به چنین اهدافی به سمت سیستم های erp (سیستم های برنامه ریزی جامع منابع بنگاهی) روی آورده اند. این سیستم ها که به عنوان اصلی ترین زیرساخت های فن آوری اطلاعات در سازمان ها شناخته شده اند، سیستم های هماهنگ و یکپارچه ای هستند، که فعالیتهای اصلی، همچون تولید، منابع انسانی، مالی و مدیریت زنجیره تامین را خودکار می-کنند.با استفاده از این سیستم ها، سازمان-ها می توانند به مزایایی از قبیل حذف عملیات و اطلاعات اضافی، سرعت بخشیدن به فرایند تجاری سازمان، بهبود در مدیریت زنجیره تامین، دسترسی آسان به اطلاعات قابل اعتماد، بهبود کیفیت، افزایش رقابت پذیری و افزایش کارایی و در نتیجه کاهش هزینه ها دست یابند. پیاده سازی این سیستم ها زمان بر و هزینه بر بوده و نیاز به صرف منابع سازمانی زیادی دارد، با این وجود اکثر تلاشها برای پیاده سازی این سیستم ها با شکست مواجه شده است. با گذشت نزدیک دو دهه از مطرح شدن بحث erp هنوز عوامل بحرانی موفقیت و میزان اهمیت آنها به طور کامل مشخص نشده است. در این تحقیق سعی می کنیم با مطالعه تحقیقات قبلی در این زمینه عوامل موثر بر موفقیت پیاده سازی این سیستم ها را شناسایی کرده و با بهره-گیری از تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره و رویکرد فازی اولویت و اهمیت این عوامل را مشخص کنیم.