اختلاط پلیمرهای لاستیکی و شیشه ای باعث بهبود خواص جداسازی غشای پلیمری می شود. در این تحقیق غشای آمیزه ای پلی یورتان و پلی وینیل الکل فلورینه (f-pva) از انحلال دو پلیمر در n,n-دی متیل فرمامید با روش تبخیر حلال تهیه شد. غشاهای حاوی 5 و 10 درصد وزنی f-pva شفاف بوده و مورد مطالعه قرار گرفت. پلی وینیل الکل فلورینه با واکنش استری شدن پلی وینیل الکل با تری فلورواستیک اسید تهیه شد. ساختار این پلیمر با دستگاه های طیف سنج مادون قرمز انتقال فوریه (ftir) ، رزونانس مغناطیس هسته ای 1h nmr، 13c nmr و 19f nmr بررسی شد. نتایج نشان دهنده جایگزین شدن بخشی از گروه های هیدروکسیل با تری فلورواستات است. خواص حرارتی غشاهای تهیه شده با استفاده از دستگاه گرماسنج روبشی تفاضلی (dsc) و آنالیز گرمایی مکانیکی دینامیکی (dmta) بررسی شد. نتایج آزمون dsc جدایی فازی آمیزه ها را نشان داد در صورتی که در آزمون dmta فقط یک دمای انتقال شیشه ای مشاهده شد. عکس های تهیه شده از سطح مقطع غشاها با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) نیز جدایی فازی و پراکندگی f-pva به صورت ذرات کروی در بستر پلی یورتان را نشان داد. تراوایی غشاها با استفاده از روش فشار ثابت بر اساس astm d 1434-82 نسبت به گازهای نیتروژن، متان و دی اکسید کربن در فشار بالادست bar 8 و 6 و 4 اندازه گیری شد. با افزایش میزان f-pva در غشا تراوایی گاز نیروژن کاهش و تراوایی گاز دی اکسید کربن و متان افزایش یافت. انتخاب پذیری ایده آل دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن در غشای حاوی 10 درصد وزنی f-pva حدود دو برابر پلی یورتان خالص است.