با ورود انسان به دوره نو سنگی و تغییر شیوه ی معیشت از جمع آوری و گرد آوری غذا به تولید غذا از طریق کشاورز ی و دامدار ی، آفرینش آثار هنر ی و سمبلیک در راستای تغییر شیوه ی معیشت تغییر می کنند. شیوه معیشت کشاورز ی، وابستگی زیاد به زمین ، بارور ی و حاصلخیز ی آن را در پی داشت و انسان به دنبال پیدا کردن راه های مختلف برای استفاده و بهره وری بیشتر و مطمئن تر از زمین و رونق بیشتر کار کشاورز ی بود. در واقع آفرینش پیکرک های مونث به عنوان یکی از آثار هنر ی و سمبلیک دوره نو سنگی از مظاهر تلاش انسان در همین راستا می باشند و بیا نگر، وضعیت بغرنج نیازمندی های اقتصادی و معیشتی کشاورزان در دوره نو سنگی هستند. در نظر انسان عصر نو سنگی زمین آفریننده حیات بوده و در زهدان خود موجوداتی را پرورش می داده که برای حیات آدمی لازم بوده اند و وی سعی در نشان دادن بارور ی زمین به شکل های گوناگون از جمله مادر داشته است. در واقع آفرینش پیکرک های مونث و مبالغه در نمایش اندام های مربوط به بارور ی و زایش حکایت از این دارد که این پیکرک ها، به عنوان سمبل های حاصلخیز ی و باروری مورد استفاده قرار می گرفته اند. آفرینش پیکرک های مونث را همزمان با تغییر شیوه ی معیشت در دوره نو سنگی، علاوه بر محوطه های آغاز نو سنگی در غرب ایران در مناطق همجوار مانند آسیای صغیر نیز مشاهده می کنیم. هدف این پایان نامه ضمن معرفی سمبل ها و نمادهای عصر نوسنگی، پی بردن به ارتباط این سمبلها و نمادها با معیشت مردم دوره فوق و مقایسه آنها با محوطه های همجوار در آسیای صغیر می باشد. در واقع این تحقیق سعی دارد تا با بهره گیری از مبانی نظری سمبل و نماد که اساسا مبتنی بر مطالعات تفسیری است، به چگونگی این ارتباط بپردازد، هر چند همانند مطالعات از نوع توضیحی نمی توان اینگونه مطالعات را از طریق آزمایش در آزمایشگاههای علوم انجام داد، اما تحقیق حاضر سعی نموده است تا با تکیه بر مکتب باستان شناسی پس روندگرا و با رویکردی تفسیری، پاسخ های فرضی سئوالات مطروحه را به بوته آزمایش بگذارد