افرادی که بطور روزانه و برای مدت طولانی با ابزارهای مرتعش سر و کار دارند در معرض ابتلا به طیف گسترده ای از صدمات و اختلالات در سیستم گردش خون، اعصاب، مفاصل و استخوانها و ماهیچه ها، و در اعضای مختلفی از بدن انسان مانند انگشتان دست، مچ، آرنج، شانه و سر و گردن قرار دارند. به همین علت تاکنون تحقیقات زیادی برای شناخت بهتر مکانیزم های ایجاد و توسعه اینگونه آسیب ها از طریق انجام آزمایشات گوناگون، مدلسازی دست انسان و بررسی فاکتورهای مختلف دخیل در این پدیده صورت گرفته است. هدف از انجام این پایان نامه ارایه مدل های جدیدی از دست و بدن انسان برای تجزیه و تحلیل پاسخ دینامیکی آن به ارتعاشات وارده از سوی ابزارهای مرتعش و همچنین تخمین میزان جذب انرژی ارتعاشی در بخش های مختلف بدن و بویژه زیرساختارهای دست انسان می باشد. در مجموعه این کار مدل های دینامیکی مختلفی از دست و بدن انسان پیشنهاد شده است که در هر بار سعی شده است تا به تکمیل مدلهای قبلی پرداخته شود تا دقت مدلسازی افزایش یابد و نتایج قابل اعتمادتری از آن حاصل شود. همچنین، در این تحقیق برای اولین بار یک مدل تمام بدن برای بررسی جذب توان ارتعاشی در قسمتهای فراتر از دست طراحی و مورد بررسی قرار گرفت. همین مدل در ادامه با اندکی تغییر برای مدلسازی دست و بدن کاربر یک ابزار ارتعاشی در حالی که دستکش ضد ارتعاش در دست دارد، مورد استفاده قرار گرفت تا میزان تاثیر گذاری این دستکش ها مورد مطالعه قرار گیرد. در پایان کار نیز با توجه به اینکه هنوز مقیاس مناسبی برای تعیین شدت آسیب رسانی و مضر بودن ابزارهای مرتعش شناخته نشده است، سعی شده است تا با تعریف دو کمیت جدید که به نوعی با میزان شیوع یکی از مهمترین صدمات وارده به دست انسان در تناسب هستند، معیارهای جدیدی برای تخمین پتانسیل ابتلا به این صدمات در کاربران اینگونه ابزارها یافته شود.