رابدومیولیز آسیب عضلات اسکلتی است که منجر به آزاد شدن محتویات سلول عضلانی از جمله میوگلوبین می شود. رابدومیولیز و آهن موجود در میوگلوبین موجب نارسایی حادکلیوی میوگلوبینوریک بدلیل واکنش های اکسیداتیو می شود. هدف این مطالعه مقایسه اثر سیلیمارین و ویتامین c (بعنوان آنتی اکسیدان های طبیعی) در کاهش سمیت کلیوی ناشی از میوگلوبینوری بدنبال تزریق گلیسرول در موش صحرایی بود. مطالعه در 7 گروه از رت ها به شرح زیر انجام شد: گروه 1: شاهد، گروه 2: دریافت کننده گلیسرول، گروه3: دریافت کننده گلیسرول + سیلیمارین تزریقی، گروه 4: دریافت کننده گلیسرول + سیلیمارین و ویتامین c تزریقی، گروه 5: دریافت کننده گلیسرول + ویتامین c تزریقی، گروه 6: دریافت کننده گلیسرول + سیلیمارین خوراکی، گروه 7: دریافت کننده گلیسرول + ویتامین c خوراکی. بیست و چهار ساعت بعد از تزریق گلیسرول رت ها بیهوش و خونگیری شده و سرم جدا گردید. فاکتورهای bun ، کراتینین، سدیم و پتاسیم سرم بعنوان شاخص های سرمی عملکرد کلیه ها و مقدار سرمی آنزیم کراتین کیناز و گاما گلوتامیل ترانسفراز و میوگلوبین پلاسما با کیت اندازه گیری شد. مطالعه حاضر و نتایج بیوشیمیایی بدست آمده نشان می دهد که استفاده از گلیسرول 50% موجب رابدومیولیز می شود که می تواند موجب نارسایی حاد کلیوی شود. نارسایی کلیوی میوگلوبینوریک فوق با مداخله استرس اکسیدایتو ایجاد می شود، بطوری که مصرف تزریقی ویتامین c اثر پیشگیری کننده مفیدی داشت. در حالی که سیلیمارین به تنهایی تاثیری بر آسیب عضلانی و سمیت کلیوی نداشت اما ترکیب ویتامین c و سیلیمارین اثر قابل ملاحظه و معنی داری داشته است.