این تحقیق به بررسی عملکرد بلندمدت سهام عرضه اولیه، در بازار اوراق بهادار تهران، در طول یک سال بعد از ورود به بورس می پردازد. هدف از این تحقیق بررسی این موضوع است که آیا سرمایه گذاری بلندمدت سهام در عرضه های اولیه در بازار اوراق بهادار تهران، سرمایه گذاران را با بازده منفی مواجه می کند؟ بعلاوه، تاثیر برخی ویژگی های شرکت قبل از ورود به بورس و در بدو آن ، بر عملکرد بلندمدت سهام این شرکتها بررسی می شود. نمونه تحقیق شامل 143 شرکت است که طی سالهای 1376 تا 1386 برای نخستین بار به بازار اوراق بهادار عرضه شده اند . در این تحقیق تاثیر عواملی از قبیل اندازه شرکت در هنگام ورود به بورس، عملکرد شرکت قبل از ورود به بورس ، نوع و ساختار مالکیت شرکت قبل و بعد از ورود به بورس و همچنین بازده کوتاه مدت عرضه اولیه بر عملکرد بلندمدت عرضه اولیه بررسی شد. محاسبه عملکرد بلندمدت عرضه اولیه و بازده کوتاه مدت با استفاده از مدل ریتر(1991) و بر اساس روش بازده خرید و نگهداری انجام شد. دوره بلندمدت مورد بررسی در این تحقیق معادل دوازده ماه پس از پایان دوره کوتاه مدت و دوره کوتاه مدت معادل دوره ای دو ماهه پس از نخستین روز مبادله سهام انتخاب شد. انتخاب دوره های فوق، بر اساس نظر سنجی از فعالان بازار سرمایه صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که عرضه اولیه در بازار اوراق بهادار تهران، به طور متوسط دچار افت عملکرد در بلندمدت است . همچنین سرمایه گذاری کوتاه مدت در سهام عرضه اولیه بازدهی مثبت برای سرمایه گذاران ایجاد می کند. اندازه شرکت در زمان ورود به بورس و عملکرد شرکت قبل از ورود به بورس با عملکرد بلندمدت عرضه اولیه رابطه منفی معنادار دارند. دولتی یا غیر دولتی بودن شرکت ها قبل از ورود به بورس تاثیری بر عملکرد بلندمدت عرضه اولیه ندارد. همچنین میزان حفظ مالکیت توسط سهامداران اصلی و میزان مالکیت سهامداران عمده در فرایند عرضه اولیه، عملکرد بلندمدت عرضه اولیه را تحت تاثیر قرار نمی دهد. نهایتاً، بین بازده کوتاه مدت عرضه اولیه و عملکرد بلندمدت عرضه اولیه رابطه معناداری وجود ندارد.