توسعه ی منابع انسانی عامل کلیدی و پیش شرط ضروری برای دست یابی به توسعه ی پایدار روستایی به شمار می رود. این امر بدون استفاده از ذخیره ی عظیم زنان روستایی غیر ممکن خواهد بود. اهمیت مشارکت زنان روستایی در زمینه های مختلف بر کسی پوشیده نیست. با وجود تلاش جهانی برای گنجاندن زنان در جریان توسعه ی روستایی، هنوز در بسیاری از کشورهای جهان ایفای نقش هر چه بیشتر آنان در فرایند توسعه ی روستایی با موانعی مواجه است. زنان روستایی شهرستان کرمانشاه نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند. وجود موانع فراوان مشارکت زنان این منطقه در گروه های اقتصادی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است. هدف این تحقیق بررسی موانع فردی و فرهنگی مشارکت زنان روستایی در تشکل های اقتصادی- اجتماعی شهرستان کرمانشاه می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی، همبستگی- پیمایشی استفده گردید. جامعه ی آماری آن 78495 نفر از زنان مجرد و متاهل 35-18 ساله روستایی شهرستان کرمانشاه بود. حجم نمونه 370 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده بدست آمد. جهت گردآوری داده ها از روش اسنادی و میدانی بهره گرفته شد. ضریب آلفای محاسبه شده برای پرسشنامه 79% گردید. به منظور تعیین رابطه ی متغیرهای مستقل با متغیر وابسته از ضریب همبستگی رتبه ای (اسپیرمن) بهره گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار (version12) spss استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که به ترتیب "تصور فرد از پیامدهای مشارکت(عدم دفاع از منافع فردی و خانوادگی)"، " وجود فرزندان و عدم وجود فرصت کافی برای مشارکت "، "بیسوادی یا کم سوادی زنان"، "پایین بودن سطح دانش و بینش همسران نسبت به مشارکت زنان روستایی"، " اطلاعات ناکافی یا نبود اطلاعات در مورد مشارکت "، "بیسوادی یا کم سوادی همسران"،" اشتغال زنان به فعالیت های سخت (کشاورزی، دامداری، منزل)"، " ارزش نبودن مشارکت " و " عدم به فعلیت درآوردن استعدادها" از موانع مهم فردی و فرهنگی میزان مشارکت زنان روستایی محسوب می گردند. با توجه به نتایج راهکارهایی برای افزایش میزان مشارکت زنان روستایی در تشکل های اجتماعی-اقتصادی ارایه گردید.