چکیده دوران تیموری علی رغم ضعف سیاسی، عصررشد فرهنگی و توجه ویژه به مورخان و وقایع نگاران بود. از جمله تاریخ نویسان دوره مذکور غیاث الدین خواندمیر هروی بود. دراین پایان نامه سعی بر این است که با نقد و بررسی آثار وی به جایگاه خواندمیر در تاریخ نویسی قرن نهم و دهم پی ببریم و به تبیین این مسئله بپردازیم که فعالیت های سیاسی خواندمیر، شرایط سیاسی و فرهنگی دوران وی چه تاثیری دررشد و تکامل تاریخنگاری وی داشته است. پژوهش به شیوه توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع و مطالعات جدید تدوین یافته است. حمایت های سیاسی حکومتگران و حامیان خواندمیر به ویژه امیر علیشیر نوایی منجر به تکامل و تحول تاریخنگاری وی شد. بیشتر توجه وی درآثارش به امور سیاسی بوده است. از جریان های سیاسی بحث می کند که درمنابع دیگرآن دوره نیامده است. امور فرهنگی نیز درسایه موارد فوق مورد بررسی قرار گرفته است. بدین ترتیب که در مورد شرح رویدادها سکوت می کند و از ذکر احوال مخالفان حکومتگران و همچنین حامیان خود چشم پوشی می کند. وازگان کلیدی: خواندمیر، روش های تاریخنگاری، عصر تیموری، عصربابری، حبیب السیر.