چکیده: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های مختلف عشق و باورهای غیرمنطقی در سازگاری زناشوی بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر، شامل زوج های شهر شیراز که حداقل 2 سال و حداکثر 10 سال پیش ازدواج کرده بودند ( 13070n= ). از بین جامعه مذکور 80 زوج با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سازگاری زناشویی، سبک های عشق و باورهای غیرمنطقی جمع آوری شد. شیوه ی جمع آوری اطلاعات انفرادی و در محل سکونت آزمودنی انجام شد. ضمن آنکه روش تحقیق مطالعه حاضر با توجه به موضوع آن، از نوع همبستگی و مقایسه ای بوده است، برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از رابطه بین سبک های عشق و باورهای غیرمنطقی در سازگاری زناشویی بود. به طوری که سازگاری زناشویی از میان شش سبک عشق؛ با مولفه های شیدایی، دوستی، واقع گرایی و گذشت ارتباط معنادار مثبت دارد و مولفه های شیدایی و گذشت بالاترین سهم را در پیش بینی سازگاری زناشویی در زنان و مردان دارند. همچنین سازگاری زناشویی با مولفه های باورهای غیرمنطقی ارتباط معنادار منفی دارد و از میان باورهای غیرمنطقی؛ درماندگی نسبت به تغییر و واکنش در مقابل ناکامی بیشترین سهم را در پیش بینی سازگاری زناشویی در زنان و مردان دارند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین دو جنس در مولفه های سازگاری زناشویی، باورهای غیرمنطقی، سبک های مختلف عشق تفاوت وجود دارد. با توجه به یافته های فوق می توان گفت برگزاری جلسات آموزشی برای دختران و پسران در آستانه ازدواج جهت آگاهی دادن درباره اهمیت متغیرهایی همچون عشق و باورهای غیرمنطقی در پیش بینی سازگاری زناشویی موثر است.