هدف از پژوهش حاضر مقایسه ابعاد شخصیتی (برون گرایی، روان رنجورخویی و روان پریش خویی) و نیز بهزیستی ذهنی بیماران مبتلا به hiv و افراد غیر مبتلا است. جامعه آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه بیماران مرد مبتلا به hivکه به مراکز پزشکی سطح شهر تهران مراجعه کرده بودند. نمونه مورد پژوهش 50 نفر بیمار مرد مبتلا بهhiv و 50 نفر مرد غیر مبتلا به hivبودند. گروه بیماران مبتلا بهhiv از بین بیماران مراجعه کننده به چهار مرکز پزشکی واقع در سطح شهر تهران که حاضر به همکاری با پژوهشگر شدند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با 50 نفر مرد غیر مبتلا که در ویژگی هایی همچون سن، جنسیت، محل سکونت، درآمد، وضعیت تأهل و تحصیلات با گروه بیمارانhiv هماهنگی داشتند، مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه بیماران hiv طی یک دوره چهارماهه (چهار ماه آخر سال88) به این مراکز مراجعه کرده بودند. به هر یک از دو گروه پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، شخصیت آیزنک و رضایت از زندگی داینر(swls) و پرسشنامه عاطفی بودن مثبت و منفی (panas) داده شد. داده های حاصل از پرسشنامه ها پس از جمع آوری، با استفاده از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که گروه افراد مبتلا به hiv از لحاظ دو متغیر شخصیتی روان رنجورخویی و روان پریش خویی دارای تفاوت معناداری با افراد غیر مبتلاست و از نظر برون گرایی این تفاوت معنادار نیست. هر سه بخش بهزیستی ذهنی (رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و عاطفه منفی) در افراد مبتلا به hiv پایین تر از افراد غیر مبتلاست. همچنین بین برون گرایی و عاطفه مثبت و نیز روان رنجورخویی و عاطفه منفی رابطه معنادار وجود داشت. اما بین روان پریش خویی و عاطفه مثبت یا منفی رابطه ای وجود نداشت. در کل بر اساس این تحقیق می توان گفت که افراد مبتلا به hiv بهزیستی ذهنی پایین تر و نیمرخ شخصیتی متفاوتی دارند که ممکن است زمینه لازم را برای ابتلا به hivدر این افراد فراهم آورد.