هدف از این تحقیق مقایسه ی عامل های تبحر حرکتی دختران و پسران سنین 7تا11 سال شهرستان نهاوند(در سال تحصیلی 88-1387) بود به همین منظور575 دانش آموز(278 نفر دختر و 297 نفر پسر)از مدارس دوره ابتدایی سطح شهر نهاوند به روش تصادفی خوشه ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات مجموعه آزمون توانائیهای حرکتی برونینکز- اوزرتسکی botmp)) بود.اجرای آزمون در طول سه هفته، در دو نوبت صبح و عصر انجام شد. نمرات خام بدست آمده به تفکیک جنسیت و سن، طبقه بندی و مقایسه شدند. برای تحلیل آماری اطلاعات خام از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد .از روش های آمار استنباطی اندازه گیری تکراری استفاده شد. سطح معناداری برای کلیه آزمونها 05/0?= در نظر گرفته شد.نتایج نشان داد نمره خام آزمون در دختران و همچنین در پسران با افزایش سن ، به طور معناداری افزایش داشت اما در پسران 10 ساله تا 11 ساله این افزایش معنادار نبود و سطح تبحر حرکتی دختران و پسران در سن 11 سالگی تقریباً برابر بود. در کل پسران از نظر تبحر حرکتی در سطح مناسب تری نسبت به دختران قرار داشتند. از نظر فاکتور سرعت و چابکی، برتری از آن پسران بود. در این تحقیق سرعت دویدن دختران با افزایش سن به صورت تقریباً خطی افزایش می یابد اما سرعت دویدن پسران از سن 10 سالگی کاهش می یابد. اندازه گیری سرعت پاسخ در این تحقیق نشان داد سر عت پاسخ پسران در تمام سنین همواره بیشتر از سرعت پاسخ دختران بود. تفاوت سرعت پاسخ دختران و پسران از سن 7 سالگی تا 11 سالگی به تدریج افزایش یافت. نتایج نشان داد با افزایش سن دانش آموزان، در مقایسه با سطح استاندارد مشخص شده به صورت نمره نه بخشی- برای هر گروه سنی- سطح تبحر حرکتی وابسته به سن سیر نزولی داشته است. برای مقایسه سطح تبحر حرکتی دانش آموزان نمونه مورد اندازه گیری با استاندارد جهانی، از نمره نه بخشی استفاده شد و نشان داد فقط 00/1% از دختران و 4/3%از پسران نمونه آماری، موفق به کسب امتیاز مطلوب شدند. این پژوهش نشان می دهد 4/21%از دانش آموزان نمونه آماری در سطح خیلی ضعیف و بحرانی به سر می برند.

چکیده ندارد.