در این مطالعه آزمایشگاهی به بررسی نتایج حاصل از تزریق بخار به کمک نیروی ریزش ثقلی بر روی ازدیاد برداشت نفت سبک از یک مدل آزمایشگاهی نفت دوست شکاف دار در حالت های ثانویه و ثالثیه پرداخته شده است. در راستای انجام آزمایشات از سه نمونه مغزه استوانه ای با قطر 75/6 سانتیمتر و طول 30 سانتیمتر استفاده شده است که پس از اشباعیت با نفت و آب، درون نفت خیس خورده و با اندازه گیری زاویه تماس نفت دوست شدن آنها مشخص شده است. نمونه مغزه ها بر روی هم و درون مغزه نگهدار قرار می گیرند به طوریکه فاصله عمودی بین جداره نمونه مغزه ها و سطح داخلی مغزه نگهدار به عنوان شکاف عمودی و فاصله افقی بین نمونه مغزه ها به عنوان شکاف های افقی سیستم می باشد. پس از پر کردن شکاف ها از نفت، با تزریق اولیه آب یا گاز آزمایشات در دو حالت ثانویه و ثالثیه انجام می گیرند. پس از تزریق گاز و برداشت نفت به کمک نیروی ریزش ثقلی، بخار آب از بالای سیستم در شریط بحرانی تزریق شده و برداشت نفت به کمک ریزش ثقلی از این مرحله هم با دقت اندازه گیری می شود. نتیجه آزمایشات نشان دهنده این است که تزریق بخار در حالت ثانویه دارای راندمان تولیدی بیشتری نسبت به حالت ثالثیه می باشد. به دلیل نفت دوست بودن نمونه مغزه ها، تزریق آب در حالت ثالثیه بر روی برداشت نفت اثر معکوس گذاشته و باعث کم شدن برداشت نفت می شود. میزان برداشت نفت به کمک تزریق بخار در هر دو حالت بیشتر از مرحله تزریق گاز بدون بخار آب می باشد