چکیده: توانمندسازی پاسخی درخور به خواسته ها و انتظارات نیروی انسانی امروز، و همچنین کلیدی برای بهره برداری از تمامی ظرفیت منابع انسانی محسوب می شود. لذا تحقق برنامه ی توانمندسازی مستلزم داشتن برنامه، تلاش و شکیبایی است. این پژوهش با هدف کلی تعیین عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران در وزارت آموزش و پرورش انجام گرفته است و علاوه بر این هدف کلی، تقدم و تأخر و اولویت بندی این عوامل از اهداف این تحقیق می باشد. برای رسیدن به این اهداف، نمونه ای بالغ بر 120 نفر از مدیران مقطع ابتدایی و راهنمایی منطقه هفت تهران انتخاب گردیدند. لذا این تحقیق از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی می باشد و از جهت روش به جهت استفاده از پرسش نامه تحقیق توصیفی محسوب می گردد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه بر اساس طیف لیکرت مورد استفاده بوده است. اعتبار کل پرسشنامه هم با توجه به ضریب آلفای کرونباخ 8/0درصد برآورد شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی بهره گرفته شده است. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از نرم افزار spss نسخه16، آزمون های کولموگروف اسمیرنف، آزمون های آماری تعیین ضریب همبستگی، آزمون آماری تحلیل واریانس، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر به تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده پرداخته شده است. در نهایت متغیر رضایت شغلی با ضریب استاندارد (411/0=?) بیشترین تأثیر را در توانمندسازی مدیران وزارت آموزش و پرورش دارد. بعد از متغیر رضایت شغلی، متغیر مشارکت پذیری با ضریب استاندارد (278/0=?) بیشترین تأثیر را در توانمندسازی مدیران وزارت آموزش و پرورش دارد. در درجه ی سوم متغیر انگیزش با ضریب استاندارد (238/0=?) بیشترین تأثیر را در توانمندسازی مدیران وزارت آموزش و پرورش دارد. در مرحله چهارم متغیر آموزش با ضریب استاندارد (215/0=?) تأثیر متوسطی را در توانمندسازی مدیران وزارت آموزش و پرورش دارد و متغیر فناوری اطلاعات با ضریب استاندارد (201/0=?) کمترین تأثیر را در توانمندسازی مدیران وزارت آموزش و پرورش داشته است.