این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و تعادل الکترولیتی جیره و اثرات متقابل آنها بر عملکرد مرغان تخمگذار، صفات کیفی تخم مرغ و پارامترهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی خون انجام شد. در قالب آزمایش فاکتوریل و بصورت طرح کاملا تصادفی چهار جیره ی آزمایشی همسان به لحاظ انرژی با دو سطح پروتئین (42 /15و 87/13 درصد ) و دو سطح تعادل الکترولیتی ( 165 و250 میلی اکی والان/ کیلوگرم ) تنظبم شد. بطور تصادفی تعداد 144قطعه مرغ تخمگذار (لوهمن)، به 4 گروه آزمایشی با 6 تکرار که هر تکرار شامل 6 مرغ در دو قفس مجاور اختصاص یافتند. در طول دوره آزمایش ( 42 روز) صفات تولیدی شامل درصد تولید تخم مرغ (روز/ مرغ/ تخم مرغ) و میانگین وزن تخم مرغ به صورت روزانه ثبت می شد و میانگین مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک و میانگین توده تخم مرغ بر اساس اطلاعات ثبت شده، به صورت دوره ای محاسبه گردید. نمونه برداری جهت اندازه گیری شاخص های کیفی تخم مرغ 2 بار در طی دوره آزمایش، در روزهای 15 و 35 صورت گرفت. به منظور سنجش متابولیت های خونی و شمارش گلبولهای سفید نیز 1 نوبت خونگیری در روز 35 انجام شد. برای اندازه گیری درصد رطوبت و ph فضولات، از هر تکرار دو نمونه فضولات در روز 35 جمع آوری شد. بر اساس نتایج آزمایش، سطوح مختلف تعادل الکترولیتی بر عملکرد مرغان تخمگذار تاثیری نداشت، اما سطح بالای تعادل الکترولیتی باعث بهبود وزن وضخامت پوسته شد. افزایش تعادل الکترولیتی از 165 به 250 میلی اکی والان برکیلوگرم باعث افزایش سدیم و کاهش کلر خون شد. بعلاوه با افزایش تعادل الکترولیتی درصد رطوبت مدفوع بطور معنی داری افزایش یافت. سطوح مختلف تعادل الکترولیتی بر پارامترهای خونی ( گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول، اسید اوریک و پروتئین تام ) تاثیر معنی داری نداشت. کاهش درصد پروتئین در جیره غذایی باعث کاهش وزن تخم مرغ )01/0p< ( و توده تخم مرغ) 05/0 ( p<شد اما بر سایر فاکتورهای عملکردی تاثیر معنی داری نداشت. کاهش پروتئین در جیره غذایی باعث افزایش هتروفیل و افزایش شاخص استرس شد. رطوبت مدفوع در مرغهایی که از جیره دارای پروتئین 42/15 درصد استفاده کردند در مقایسه با حاوی87/13 بیشتر بود. کاهش درصد پروتئین در جیره غذایی سبب افزایش گلوکز خون شد) 05/0 .( p< تیمارهای آزمایشی تاثیر آمار معنی داری بر سطح (تری گلیسیرید، کلسترول، اسید اوریک و پروتئین تام ) خون نداشت) 05/0.( p> اثر متقابل معنی داری بین سطح پروتئین و تعادل الکترولیتی جیره غذایی بر پارامترهای اندازه گیری شده در این آزمایش مشاهده نشد) 05/0 .( p>

تنش سرما و یخ زدگی از جمله مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاه نخود را محدود می کند. در این تحقیق میزان بیان ژن های p5cs و (dreb1)cbf که در مقاومت بسیاری از گیاهان در مواجهه با تنش سرما و یخ زدگی نقش مهمی را ایفا می کنند در دو ژنوتیپ مقاوم (mcc426) و حساس به سرمای (mcc505) نخود (cicer arietinum l.) بررسی شد. گیاهچه ها پس از رشد سه هفته ای تحت شرایط نرمال، برای یافتن تاثیر خوسرمایی در بیان ژن های کاندید در شرایط یخ زدگی، به دو قسمت تقسیم شده ، نیمی در دمای 23 درجه سانتیگراد نگهداری شده و نیمی دیگر به دمای 10 درجه سانتیگراد منتقل شدند. بعد از 10 روز، گیاهچه ها از تیمار دمایی 10 درجه سانتیگراد و همچنین از شرایط نرمال 23 درجه سانتیگراد به تدریج به دمای 10- درجه سانتیگراد منتقل شده و بعد از 15 دقیقه، نمونه گیری انجام گرفت. نمونه گیری از نمونه های شاهد از هر گیاه و برای هر تیمار، از گیاهان در دمای 23 درجه سانتی گراد در همان لحظه نمونه گیری از گیاهان تحت تنش، انجام شد. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گردید. نتایج آنالیز داده های real time pcr حاکی از آن بود که بیان ژن های cbf و p5cs در ژنوتیپ متحمل به سرمای mcc426 نسبت به ژنوتیپ حساس به سرمای mcc505 به طور معنی داری بیشتر بود (p < 0/05). همچنین بیان هر دو ژن مورد نظر در شرایط خوسرمایی اختلاف معنی داری در مقابل شرایط عدم خوسرمایی داشت. علاوه بر این، مشاهده شد که اثر متقابل ژنوتیپ و تیمار خوسرمایی در مورد ژن cbf در هر دو ژنوتیپ اختلاف معنی داری داشته، ولی در مورد ژن p5cs در ژنوتیپ mcc426 اختلاف معنی داری در بیان این ژن وجود داشت ولی در ژنوتیپ mcc505 خلاف این رویداد مشاهده شد. همچنین در بررسی تغییرات میزان پرولین آزاد در مرحله خوسرمایی در دو ژنوتیپ مورد نظر مشاهده شد که بین ژنوتیپ ها و زمان های نمونه برداری اختلاف معنی داری در میزان پرولین برگ ها وجود دارد. علاوه بر این در ژنوتیپ mcc426 در پاسخ به تیمار خوسرمایی میزان پرولین در مقایسه با ژنوتیپ دیگر سریعتر افزایش یافت ولی در ژنوتیپ mcc505 طی مراحل اولیه خوسرمایی افزایش پرولین رخ داده و با گذشت زمان میزان پرولین کاهش معنی داری را نشان داد. در مجموع می توان با توجه به نتایج بالا اظهار کرد که یکی از دلایل اصلی مقاومت ژنوتیپ mcc426 به سرما میزان بیان بالای ژن های مذکور در شرایط تنش سرما و یخ زدگی می باشد و میتوان از آنها برای القای مقاومت در گیاهان حساس به سرما استفاده کرد.