پیش بینی بازده حاصل از هر نوع سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران یک موضوع مهم و جالب توجه است. چه این سرمایه گذاری در یک طرح تحقیقاتی باشد و چه در سهام. در مورد بازده دارایی های سرمایه ای، معیارهایی برای پیش بینی، معرفی شده اند. شارپ و لینتنر در اواسط دهه 60 میلادی، مدل قیمت گذاری داراییهای سرمایه ای را معرفی نمودند. این مدل تنها عامل تبیین کننده بازده سهام را ریسک سیستماتیک می داند که با بتا (?) نشان داده می شود. با این حال در تحقیقات بعدی شواهدی مشاهده شد که بتا به تنهایی قادر به تبیین بازده نمی باشد و عوامل دیگری نظیر اندازه شرکت، اهرم مالی و نسبت فروش به قیمت بر بازده سهام موثر می باشند. در تحقیق پیش رو چهار عامل که در برخی از تحقیقات به آنها اشاره شده است مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش 5 فرضیه اصلی و 10 فرضیه فرعی، با استفاده از رگرسیون های سالیانه آزمون گردیده است. در فرضیات اصلی اول تا چهارم بررسی ارتباط تک به تک متغیرهای مستقل (اندازه شرکت، بتا، اهرم مالی و نسبت فروش به قیمت) و در فرضیه اصلی پنجم، ارتباط مجموع متغیرهای مستقل با بازده سهام مدنظر بود. در فرضیات فرعی تأثیر متغیرهای مستقل با ترکیبات دوتایی و سه تایی بر بازده سهام بررسی شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات بیانگر این مطلب بود که به ترتیب، بتا، اندازه شرکت، اهرم مالی و نسبت فروش به قیمت، بیشترین تأثیر را بر بازده سهام دارند. از بین مدل های چندگانه نیز ارتباط مدل با چهار متغیر مستقل و پس از آن مدل های سه تایی و دوتایی و در نهایت مدلهایی با یک متغیر مستقل بیشترین معنی داری را در سال های مختلف نشان می دادند.