در طب سنتی بسیاری از کشورها منجمله ایران سالهاست که از گیاه زرشک(berberis vulgaris ) بویژه ریشه آن استفاده های زیادی برای مصارف درمانی شده است.این گیاه که بومی مناطق گسترده ای از جهان می باشد بیشتر در نواحی شمالی ایران می روید.پژوهشهای سالهای اخیر نشان دهنده اثرات درمانی فراوانی برای این گیاه می باشد. همچنین با تعیین ترکیبات گیاه مشخص شده که آلکالوئیدهای موجود در آن بویژه بربرین بیشترین اثر درمانی را برعهده دارند.این پژوهش در دو بخش صورت پذیرفت.پس از تعیین دوز کشنده گیاه در بخش نخست از طریق تست فرمالین میزان اثر ضد دردی و از طریق تست گزیلن میزان اثر ضد التهابی آن در دوزهای mg/kg 20 ,80,40 و 160 مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم از طریق تست فرمالین با تزریق سه دارو بتنهایی وهمچنین همراه با عصاره ریشه گیاه مکانیزم احتمالی تاثیر عصاره مورد بررسی قرار گرفت.سه داروی مورد استفاده عبارت بودند از دکسترومتورفان بعنوان آنتاگونیست رقابتی گیرنده های nmda با دوز mg/kg 20 مورد استفاده قرار گرفت.نالوکسان بعنوان آنتاگونیست گیرنده های اوپیوئیدی برای مهار سیستم ضد دردی اوپیوئیدی با دوز mg/kg 2 مورد استفاده قرار گرفت.l-name هم بعنوان مهارگر ناقص آنزیم نیتریک اکساید سنتتاز با دوز mg/kg 10 مورد استفاده قرار گرفت که از جمله میانجی های ضد دردی محسوب می شود. از داده های بدست آمده اثر ضد دردی در هر دو فاز حاد و مزمن و اثر ضدالتهابی عصاره ریشه گیاه نتیجه گیری شد.با توجه به کاهش اثر ضد دردی عصاره در هر دو فاز حاد و مزمن پس از تزریق نالوکسان نتیجه گیری می شود که احتمالا عصاره از طریق گیرنده های اپیوئیدی اثرات خود را نشان می دهد.