تومورهای پستانی یکی از شایع ترین تومور ها در بین سگ های ماده بوده و 70 درصد از تومور های سگ های ماده را شامل می شود. هورمونهای استروژن و پروژسترون در ایجاد تومورهای پستانی سگ نقش داشته و لذا در صورت اواریو هیسترکتومی (ohe) قبل از شروع اولین فحلی، خطر ابتلا به تومور های پستانی در سگ تنها 5/0% بوده، در حالیکه این احتمال بعد از اولین و دومین فحلی به ترتیب به 8% و 26% افزایش یافته و بعد از سومین فحلی، ohe هیچ تاثیری در بروز تومورهای پستانی سگ ندارد. گیرنده استروژنی آلفا (er?) و گیرنده پروژسترون (pr) در سگهای با تومورهای خوش خیم شایعتر بوده و با افزایش درجه بدخیمی تومور، میزان آنها کاهش می یابد. گیرنده استروژنی بتا (er?) نیز در تومورهای پستانی خوش خیم در انسان بیشتر بوده ولی در تومورهای پستانی سگ اطلاعات بسیار کمی در این رابطه وجود دارد. نقش er? به طور همزمان با er? و pr در تعیین پیش آگهی تومورهای پستانی سگ ها و ارتباط آنها با درجه بدخیمی این تومورها مشخص نیست. لذا در این تحقیق ضمن بررسی بیان گیرنده های er?، er? و pr در تومورهای پستانی سگ با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی، همبستگی بروز گیرنده er? با er? و pr و ارتباط آنها با در جه بدخیمی تومورها و مدت زمان زنده ماندن بیماران نیز مورد بررسی قرار گرفت. در مطالعه ما، در همه سگ های زنده به طور همزمان هر دو گیرنده er? و pr همراه با گیرنده er? بروز یافتند که می تواند حاکی از نقش مفید بروز همزمان این گیرنده ها در ماندگاری بیماران باشد. نتایج مطالعه کنونی نشان می دهد که افزایش بیان er? با بقاء بهتر بیماران مبتلا به تومور پستانی به خصوص در تومورهای مثبت از نظر er? و pr در ارتباط است. تومورهای پستانی که هیچ کدام از گیرنده های استروژنی آلفا و پروژسترونی در آنها بروز نیافته است به طور کلی دارای پیش آگهی ضعیف و عدم پاسخ به درمان با داروی تاموکسی فن می باشند. لذا امید آن است که در آینده نزدیک با القای بیان er? در بیماران منفی از نظر بروز گیرنده های er? و pr قدم مفیدی در درمان این بیماران برداشته شود.: ت