این پایان نامه به بررسی توتمیسم و جلوه ها و نمودهای آن در شاهنامه فردوسی پرداخته است. توتمیسم به عنوان کهن ترین نهاد اجتماعی بشر به مجموعه ی باورها و اندیشه هایی اطلاق می شود که در آنها جانور، گیاه و یا عناصر طبیعی(که توتم نامیده می شوند ) مورد تقدیس واقع شده و نخستین قوانین و مقررات اجتماعات بشری تحت عنوان تابو حول این توتم ها شکل گرفته اند. توتمیسم به گواهی مردمشناسی از مراحل ناگزیر حیات تما می جوام ع بشری است و اگرچه در حوزه های تمدنی کهنی چون آسیا و اروپا به کلی از یاد رفته اند، اما بازمانده ها و نمودهای این پدیده را در اساطیر ساکنین این مناطق می توان بازجست. شاهنامه به عنوان مهمترین تجلی گاه اساطیر قوم ایرانی و متنی ارجمند در حوزه ی ادبیات فارسی ، حاوی رگه های پیدا و پنهانی از ادوار نخستین زندگی بشر و از جمله نوع نگرش جامعه ی توت می است . این پایان نامه توتم های مطرح در شاهنامه را در زیر سه عنوان کلی؛ توتم های جانوری، توتم های گیاهی و توتم های طبیعی بررسی کرده است. هدف از این پژوهش شناخت هرچه بیشتر اساطیر و زیرساخت های اندیشه ای ایرانیان و پرداختن به متنی ادبی از نظرگاه دانش انسان شناسی است.

چکیده ندارد.