یکی از فرایندهای اساسی مورد توجه در سال های اخیر استفاده از غشاء برای جداسازی گازها است. غشاهای مرکب پلیمر-زئولیت یکی از انواع غشاهای مورد بررسی برای همین منظور می باشند. در این پروژه غشایی مرکب از دو پلیمر پلی سولفون و پلی ایمید به عنوان زمینه ی غشاء و زئولیت zsm-5 به عنوان فاز پراکنده ساخته شده و اثر دو عامل میزان زئولیت در غشاء و درصد دو پلیمر در زمینه ی غشاء مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور 15 غشاء با ترکیب درصد صفر، ده و بیست درصد زئولیت و با درصدهای مختلف از دو پلیمر ساخته شده و تراوایی 4 گاز خالص co2، ch4، o2، n2 اندازه گیری شد. برای بررسی ساختار غشاء آزمون های sem، tga و ftir نیز انجام شد. نتایج تراوایی غشاها حضور فضاهای خالی در فصل مشترک پلیمر-زئولیت و افزایش تراوایی با افزایش میزان زئولیت را نشان داد. وجود این فضاهای خالی در تصاویر sem نیز مشخص شد. بطوریکه تراوایی گاز o2 غشای پلی ایمیدی از 69/0 برای غشای بدون زئولیت به 73/0 برای غشاء با 10 درصد زئولیت و 89/0 برای غشایء با 20 درصد زئولیت افزایش یافت. همانطور که انتظار می رفت با افزایش مقدار پلی ایمید در پایه ی پلیمر تراوایی غشاها کاهش یافت. با این وجود پایین ترین تراوایی و یکنواخت ترین غشاء مربوط به غشای مرکب 50/50 از دو پلیمر بود. برای مثال در غشاهای بدون زئولیت تراوایی گاز o2 از 69/0 برای پلی ایمید به 07/1 برای پلی سولفون خالص افزایش یافت درحالیکه تراوایی این گاز برای غشاء با 30 درصد پلی ایمید، 95/0 با 50 درصد 86/0 و با 70 درصد 89/0 بود. نتایج tga نشان داد، مقاومت حرارتی غشاها با افزایش میزان پلی ایمید در غشاء و همچنین افزایش مقدار زئولیت در آن افزایش می یابد که دلیل آن مقاومت بالای حرارتی زئولیت و پلی ایمید است.