چکیده : هدف :.این پژوهش با هدف تعیین تأثیر برنامه خودمدیریتی بر وضعیت خودمدیریتی و سلامت عمومی بیماران تحت همودیالیز انجام شد. روش مطالعه: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در دو گروه مداخله وکنترل در سال1389 در مرکز پزشکی خاص شرق بر روی 30 بیمار تحت همودیالیز انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس جمع آوری و به روش بلوکهای تصادفی شده در دو گروه قرار داده شدند. دو ماه پس از آموزش برنامه نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه برنامه خودمدیریتی در بیماری مزمن(با زیرمقیاسهای سلامت عمومی، نشانه ها، مقیاس چشمی خستگی، مقیاس چشمی تنگی نفس، مقیاس چشمی درد، فعالیتهای جسمی، خودکارآمدی، فعالیتهای روزانه و مراقبت پزشکی) پرسشنامه سلامت عمومی (با زیرمقیاسهای وضعیت جسمی، اضطراب، عملکرد اجتماعی و افسردگی) بود. مداخله به صورت آموزش برنامه خودمدیریتی مشتمل بر ارائه اطلاعاتی در زمینه بیماری،تغذیه،ورزش، عوارض بیماری، مهارتهای حل مسئله، روشهای مقابله با احساسات منفی و معرفی سیستمهای حمایتی بود که به صورت گروهی و طی 6 جلسه به بیماران آموزش داده شد. وضعیت خودمدیریتی و سلامت عمومی در دو مرحله قبل ودو ماه بعد از مداخله اندازه گیری شد واز طریق نرم افزار spss و با استفاده از روشهای آماری تی زوجی،آزمون ویلکاکسون، کولموگرف - اسمیرنوف ، تی مستقل ومن ویتنی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها : در تجزیه وتحلیل داه ها ، تفاوت معنی داری بین میانگین وضعیت خودمدیریتی و سلامت عمومی قبل از مداخله ،بین دو گروه مداخله و کنترل مشاهده نشد(05/0p> ).این در حالی است که دو ماه بعد ازمداخله در وضعیت خودمدیریتی و سلامت عمومی در دو گروه ، دیده شد(05/0p? ).همچنین در گروه مداخله بعد از اجرای برنامه تفاوت معنی داری در خودمدیریتی(به جز زیر مقیاس تنگی نفس) و سلامت عمومی(به جز زیر مقیاس افسردگی) مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد اجرای برنامه خودمدیریتی در ارتقاء وضعیت خود مدیریتی وسلامت عمومی بیماران تحت همودیالیز موثر می باشد، بنابراین آموزش این برنامه به بیماران می تواند مفید بوده و بیمار را برای سازگاری با شرایط بیماری توانمند سازد. کلید واژه ها: همودیالیز/ خودمدیریتی/ سلامت عمومی