هدف از این تحقیق بررسی رابطه میان دینداری و گرایش و فعالیت علمی در میان دانشجویان دوره دکتری دانشگاه شیراز است.جامعه آماری این تحقیق را، تمامی دانشجویان مشغول به تحصیل در دوره دکتری که شامل 642 نفر می شود، تشکیل می دهند، در این تحقیق تمام شماری صورت گرفته است و به تمامی دانشجویان برای جمع آوری اطلاعات مراجعه شده است ، اما فقط امکان جمع آوری اطلاعات از 449 نفر از این دانشجویان میسر گردید. روش پیمایش به عنوان روش تحقیق مورد نظر این مطالعه و پرسشنامه به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار کامپیوتری11.5 spss و در دو سطح آماری توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت. چارچوب نظری مورد استفاده در این تحقیق نظریه مرتون در باب هماهنگی میان علم و دین است. بطور کلی نتایج توصیفی مهم این مطالعه که بر حسب جنس تفکیک شده است، نشان می دهد که میزان دینداری بین دو جنس از تفاوت چندانی برخوردار نیست ، و فقط 16/7% از کل پاسخگویان از دینداری بالایی برخوردارند. از سوی دیگر ، مقایسه نمرات مقیاس گرایش علمی نشان می دهد ، که گرایش علمی زنان حدود 3% بیشتر از مردان است. در نهایت رابطه میان دینداری و گرایش علمی برای پاسخگویان رابطه معکوس و منفی است، درحالی که این رابطه برای فعالیت علمی مثبت و مستقیم است.