سازمان های امروزی در محیطی قرار گرفته اند که تنها با یادگیری سریع از موفقیت ها و شکست ها است که می توانند به حفظ مزیت رقابتیشان کمک کنند. در چنین شرایطی، ایجاد مزیت رقابتی نیازمند وجود سازمان هایی است که قابلیت ایجاد دانش و بهره گیری بهینه از منابع و سرمایه های فکری و انسانی خود را داشته باشند. بنابراین سازمان ها باید در صدد تحول خود به سمت سازمان های یادگیرنده باشند. هدف این پژوهش بررسی رابط? بین سازمان یادگیرنده و رضایت شغلی کارکنان شهرداری می باشد. سوالات پژوهش عبارتند از؛ سوال اصلی آیا طراحی ساختار سازمانی یادگیرنده به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟ و سوالات فرعی شامل1) آیا مولفه تسلط فردی به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟2) آیا مولفه ی الگوهای ذهنی به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟3) آیا مولفه فرادید مشترک به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟4) آیا مولفه یادگیری تیمی به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟5) آیا مولفه تفکر سیستمی به رضایت شغلی کارکنان منجر می شود؟روش پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه ی آماری آن کل کارکنان بخش اداری شهرداری تهران که تعداد11000 نفر بود و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 370 نفربه عنوان حجم نمونه معین شدند. روش نمونه گیری در یک مرحله ی خوشه ای انجام شد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه سازمان یادگیرنده و رضایت شغلی کارکنان بود. جهت سنجش ویژگی های سازمان یادگیرنده از پرسشنامه ستوده(1387) استفاده شد. پرسشنامه رضایت شغلی کارکنان بر اساس ابعاد پرسشنامه ی jci که توسط هاکمن و اولدهام (1980) ساخته شد. این پرسشنامه توسط مقدسی در سال(1385) تنظیم شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل(آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین فرآیند های سازمان یادگیرنده و رضایت شغلی کارکنان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. پرسش های1،2،3،4و5 معنی دار بودند. شهرداری می تواند با ایجاد و استقرار زیرساخت های سازمان یادگیرنده همچون کاهش سلسله مراتب سازمانی، انجام عملیات مبتنی بر پروژه، کار تیمی، شبکه ارتباطات همه جانبه، و نیز بکارگیری سیستم های تشویقی به افزایش رضایت شغلی و کسب مزیت رقابتی سازمان دست یابند.